ظاهراً امسال بازارهای کابل رونق شب و روزهای عیدهای را سالهای گذشته ندارد.
برخی فروشندگان لوازم خانه در کابل میگویند، شور و اشتیاق مردم برای خرید وسایل خانه کمتر شده و بازار کار آنها با رکود مواجه است.
جواد، یک تن از تاجران پرده و دوشک است که میگوید، در این عید حتی پول کرایهٔ دکاناش را بدست نه آورده است.
او در بارۀ رونق کاروبارش در عیدهای گذشته به رادیو آزادی گفت:
"۱۵ام رمضان که میشد باور کنید که دیگر ما کار گرفته نمیتوانستیم از مشتری را، حتی مشتری پیش ما عذر میکرد که خیره برادر مه مشتری سابقت هستم از من را بدوز که در عید خانهام بیپرده و دوشک نماند، سال بسته را منتظر عید میبودیم که حداقل شش ماه کرایهٔ دکان خود را بکشیم، اما حال باور کنید کرایۀ دکان را نداریم."
روحالله که از ده سال کار فروش مبل و فرنیچر خانه را میکند، میگوید، اکثریت مشتریهایش افغانستان را ترک کرده و سال روان چندان عایدی نداشته است.
"۲۰ رمضان است در ۲۰ روز یک سیت سودا کردیم، دهن باغ میآمدین جای پا ماندن نبود، اما حال بیخی صاف و ستره هیچ کسی نیست همه میخواهد فرار کند، کسی علاقۀ ماندن در این وطن را ندارد، ما بیخی امسال در تاوان روان هستیم."
سید بلال، یک تن از قالینفروشان در شهر نو کابل به رادیو آزادی میگوید، تعداد مشتریهایش در افغانستان بسیار کاهش یافته و مردم به جای خرید قالین نو، قالینهای کهنهشان را برای فروش میآورند:
"کار و بار بسیار کم شده، حال مردم حتی وسایل کهنۀ خود را میفروشد چون پول مصرف خود را ندارد، باز قالین یک چیزی تزئنی است، پولشان زیاد شد، قالین میخرند پول نداشت قالین را میفروشند، فعلاً اقتصاد مردم صفر است، کسی نمیخرد از ما در افغانستان."
برخی شهروندان کابل میگویند، به علت افزایش بیکاری، نبود درآمد ثابت و تحولات اقتصادی حتی مصارف رزوانهشان را به مشکل تأمین میکنند.
مسکا، باشندهٔ شهر کابل به رادیو آزادی میگوید، در گذشته کارمند بانک بود و با عایدی که داشت تجلیل ازعید نیز برایش خوشایند بود، اما بیکاری و نبود عاید خوشی عید را از او گرفته است:
"در گذشته برای عید بسیار آمادگی میگرفتیم، با شوق و ذوق پرده و دوشک نو میخریدیم، خرید میکردیم، اما حال به خاطر مشکلات اقتصادی یک چیز نو خریده نمیتوانیم حتی برای کودکان ما لباس خریده نمیتوانیم."
امینالله از دیگر باشندگان شهر کابل که او نیز کارش را از دست داده، به رادیو آزادی میگوید:
"این عید برای ما مثل گذشته نیست، در گذشته ما برای خود لباس میخردیم، وسایل برای مهمان و سودا برای خانه، حال این گونه نیست، مشکلات اقتصادی بسیار زیاد است، هیچ چیزی در دست نداریم، کار نداریم، هر چیز با پول میشود، پول نباشد هیچ کار نمیشود، برای این هیچ امید خاصی نداریم."
این درحالیست که سازمانهای مختلف بینالمللی بارها با نگرانی از بدتر شدن وضعیت اقتصادی افغانستان گزارش دادند که میزان فقر، بیکاری و نیازمندی مردم در افغانستان به گونۀ کمپیشینهای افزایش یافته است، اما مقامهای طالبان بارها مدعی شده اند که وضعیت به اندازهای که سازمانهای بینالمللی گزارش میدهند، خراب نیست.
با این وجود بر اساس آخرین آمار سازمان ملل متحد، در حال حاضر نزدیک به ۲۴ میلیون نفر در افغانستان برای زنده ماندن به کمکهای بشردوستانه نیاز دارند.