کرن دکر، شارژدافیر سفارت ایالات متحده برای افغانستان می گوید که هدف اصلی ارزیابی اثربخشی کمک ها، ایجاد شفافیت است.
خانم دکر در ادامهٔ این مطلب ، از حدود بیست کشور از جمله امریکا، کانادا، سازمان ملل، اتحادیه اروپا، بریتانیا، جاپان، ترکیه و قطر نام برده که به افغانستان کمک کرده تا اینکشور از بحران بشری نجات یابد.
ایالات متحده در راس این کمک کنندگان قرار دارد و از زمان حاکمیت دوباره طالبان در اضافه از دوسال، بیش از دو و نیم میلیارد دالر به نیازمندان افغان کمک کرده است.
بر اساس گزارش های سازمان ملل متحد، از زمان به قدرت رسیدن دوباره طالبان در افغانستان،این سازمان دو میلیارد و ۹۰۰ میلیون دالر کمک کشور ها و نهاد های امداد کننده را به افغان ها در افغانستان رسانده است.
امریکا ۲ میلیارد و ۶۰۰ میلیون دالر هم به این گروه کمک کرده و این روند همچنان ادامه دارد، به گونه ای که افغانستان هر هفته بسته ای کمکی ۴۰ میلیون دالر پول نقد، دریافت می کند.
کمک های ایالات متحده و جامعه بین المللی بیشتر از طریق سازمان ملل متحد و سازمان های کمک رسانی دست دوم به مصرف می رسد.
ادارهٔ نظارت بر کمک های ایالات متحده چندین بار در گزارش های خود نسبت به ضایع شدن بخشی از کمک های امریکا و یا بهره برداری طالبان از این کمک ها، ابراز نگرانی کرده است.
ایالات متحده و سایر کمک کنندگان در حال بررسی تأثیر و ماهیت این کمک ها اند، که برنامه جهانی غذا سازمان ملل متحد(دبلیو اف پی ) می گوید که تعداد افغان های گرسنه و نیازمند در حال افزایش است.
برنامه جهانی غذای ملل متحد گفت که ۱۵ میلیون تن از افراد از نزدیک به ۲۴ میلیون افغان نیازمند برای زنده ماندن به کمک های فوری ضرورت دارند.
فیلیپ کروپف، سخنگوی برنامه جهانی غذا در افغانستان در پیامی به رادیو آزادی در باره اثرات منفی کاهش کمکها هشدار داد:
« قطع کمکها، کودکان خانوادهها با سوءتغذیه شدید را در برخی از ولسوالی ها در افغانستان ، دو برابر می سازند. بهبودی های جزئی اخیر و امنیت غذایی در افغانستان شکننده است و می تواند در صورت پایان دادن به کمک ها، به سرعت بدتر شود. برنامه جهانی غذا برای شش ماه آینده به ۶۵۷ میلیون دالر امریکایی برای تمام برنامه های خود در افغانستان نیاز دارد.»
دبلیو اف پی می گوید که در سال ۲۰۲۳ کمک به ۱۰ میلیون افغان گرسنه را متوقف کرد، زیرا بودجه کافی نداشت و این، وضعیت خانواده های نیازمند را بدتر کرد.
در بیشتر مناطق، مردم شکایت دارند که کمک ها به دست افراد نیازمند نمی رسد و افراد متنفذ محلی و مقامات طالبان در رساندن این کمک ها دخالت می کنند.
اما طالبان می گویند که روند کمک ها را تسهیل می بخشند.
طالبان که هیچ کشوری در جهان حکومت آنها را به رسمیت نمی شناسد، به دلیل سیاست های سختگیرانه و محدودیت های خود بر زنان و حقوق بشر در افغانستان، از سوی جامعه جهانی با فشار مواجه است.
