مشکلات اقتصادی و فقر در افغانستان، قادر: وقتی چیزی نباشد روزه‌داری بسیار مشکل است

امروز در بسیاری از کشورهای اسلامی به شمول افغانستان نخستین روز ماه مبارک رمضان است.

برنامۀ جهانی غذا روز دوشنبه در صفحۀ ایکس (توییتر سابق) خود نوشته است که با آغاز ماه مبارک رمضان باید میلیون‌ها افغان را به یاد داشت که برای تهیۀ یک وعدۀ غذایی‌ در روز تلاش می‌کنند.

این در حالی است که با توجه به وضعیت اقتصادی افغانستان و افزایش بیکاری وعده‌های غذایی‌ بسیاری از خانواده‌ها فقط نان خشک و چای است.

سازمان ملل متحد تخمین می‌زند که در حال حاضر نزدیک به ۲۴ میلیون نفر در افغانستان برای زنده ماندن به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند. اما روند ارائۀ کمک‌های بشردوستانه هم به علت‌های مختلف از جمله کمبود بودجه، محدودیت‌های طالبان و به رسمیت شناخته نشدن حکومت طالبان با مشکلاتی مواجه است.

ماه مبارک رمضان در حالی آغاز می‌شود که در بسیاری از کشورهای اسلامی از این ماه به گونۀ ویژه تجلیل می‌شود و سفره‌های افطاری با غذاهای متنوع تزیین می‌شوند، اما وضعیت آمادگی بیشتر خانواده‌های افغان چگونه است؟

ماریا از کابل که خودش سرپرست خانواده‌اش است، می‌گوید که به دلیل محدودیت‌های حکومت طالبان خودش نمی‌تواند در بیرون از خانه کار کند و کارگری دیگر نیز ندارد و اکنون با آغاز ماه رمضان غذایی ندارد تا سر سفرۀ افطای و سحری‌شان بگذارد:
"سه اولاد دارم، شوهرم معتاد است. به افطاری آمادگی ندارم، به عید آمادگی نداریم، زمستان را که من سپری کردم هیچ کسی نمی‌توانست سپری کند. دیگر چه بگوییم، مجبور هستم خودم و اولادهایم را آتش بزنم. "

حمید بیانی که چندی پیش از پاکستان اخراج شده است و اکنون در کابل زندگی می‌کند، از وضعیت ناداری خود به رادیو آزادی می‌گوید:
"ماه مبارک رمضان است، برای مان چیزی نمی‌توانیم تهیه کنیم. زمستان را به بسیار سختی بدون گاز، بخاطری سپری کردیم، گفته نمی‌توانیم که برای سحری ما چیزی تهیه می‌توانیم یا خیر، اینجا کار و بار نیست، همین وضعیت ماست."

عبدالقادر، ساکن ولایت لغمان هم که اخیراً از پاکستان برگشت کرده می‌گوید، پس از اخراج اجباری زندگی‌اش را در افغانستان از صفر آغاز کرده است و اکنون که ماه رمضان آغاز شده او پولی در جیب ندارد تا برای خانواده‌اش مواد غذایی تهیه کند:
"وضعیت اقتصادی خراب است، اکنون که روزه است، ما بسیار نادار هستیم وقتی چیزی نباشد روزه‌داری بسیار مشکل است. اقتصاد کاملا صفر است. من دنبال کار هم بسیار گشتم، اما کار و بار نیست."

این خانواده‌ها در حالی از عدم توانایی مالی برای تأمین مواد غذایی و نیازمندی‌شان به کمک‌‎های بشردوستانه صحبت می‌کنند که برنامۀ جهانی غذا (دبلیو اف پی) به روز شنبۀ هفته جاری در صفحۀ ایکس خود نوشته بود که باید اطمینان حاصل شود که افغانستان فراموش نمی‌شود.

این ادارۀ ملل متحد گفته بود که به دلیل کاهش بودجه در سال ۲۰۲۳ حدود ۱۰ میلیون تن از کمک‌ها باز ماندند که بیشترین ضرر را زنان متحمل شدند.

برنامه جهانی غذا اعلام کرده که این اداره برای ادامۀ کمک‌رسانی خود در افغانستان در شش ماه آینده به ۷۶۰ میلیون دالر بودجه نیاز دارد.