حکومت چین پذیرش اعتماد نامه سفیر طالبان در پیکنگ را یک روند عادی دیپلماتیک دانسته و از جامعه جهانی خواسته است تا تعامل شانرا با حکومت طالبان افزایش دهند.
از وانگ وین بین سخنگوی وزارت خارجه چین روز گذشته (۳۱ جنوری) پرسشی در یک نشست خبری مطرح شد که آیا پذیرش اعتماد نامه سفیر طالبان در پیکنگ، به معنای به رسمیت شناختن حکومت طالبان است؟
او در پاسخ گفت:
"سیاست چین در برابر افغانستان ثابت و روشن است. چین به افغانستان به عنوان یک همسایه نیک و درازمدت می بیند و با تمامی افغان ها، راهبرد دوستانه را دنبال می کند. همچنان با افغانستان روابط دیپلماتیک را حفظ کرده و همکاری در عرصه های مختلف به شمول داد و گرفت داشته است. چین سفیر نو افغانستان را که از سوی حکومت سرپرست گماشته شد، پذیرفته و اعتماد نامه او را دریافت کرده است. این یک روند عادی است. انتظار داریم که جامعه بین المللی با حکومت سرپرست افغانستان تعامل کند و رابطه اش را تقویت بخشد. همچنان از آنها بخواهد که به نگرانی جامعه بین المللی به صورت فعال پاسخ دهند."
بلال کریمی به عنوان سفیر طالبان، روز سه شنبه در میان ۴۲ سفیر جدید دیگر در پیکنگ، اعتماد نامه اش را به شی جین پینگ رئیس جمهور چین سپرد.
کریمی که در گذشته به عنوان معاون سخنگوی حکومت طالبان کار می کرد، در ۲۴ نوامبر سال گذشته از سوی طالبان به عنوان سفیر افغانستان در پیکنگ گماشته شد.
اینسو چین، در ماه سپتامبر گذشته، نخستین کشوری شد که سفیرش را به کابل فرستاد.
شماری از آگاهان سیاسی و حقوقی به این باورند که اقدام اخیر چین، به نحوی به معنای به رسمیت شناختن حکومت طالبان است.
نصرالله ستانکزی آگاه مسائل سیاسی و استاد پیشین در پوهنتون کابل، شام گذشته به رادیو آزادی گفت که پذیرش اعتماد نامه سفیر توسط رهبر یک کشور به عنوان به رسمیت شناختن تلقی شده می تواند:
"از نظر حقوقی، زمانی که اعتماد نامه یک سفیر را رئیس جمهور یک دولت تسلیم می شود و به دست میاورد، به این معناست که آن دولت را به رسمیت می شناسد. حالا شخصی که به عنوان سفیر طالبان در چین معرفی شده، تعهد نامه اش را رئیس جمهور چین تحت عنوان امارت اسلامی یا دولت امارت اسلامی می پذیرد. این به معنای به رسمیت شناختن حتی اگر به رسمیت شناختن ضمنی هم باشد، به همین مفهوم تلقی شده می تواند."
اینسو داود مایار آگاه دیگر مسائل سیاسی میگوید که چین آخرین گام را برای به رسمیت شناختن حکومت طالبان برداشته است.
اما به باور آقای مایار، تا هنگامی که طالبان در بخش بهبود وضعیت حقوق زنان، گام های موثر نبردارند، از سوی جهانیان به رسمیت شناخته نخواهند شد.
با حاکمیت دوباره بر افغانستان، طالبان از سوی جامعه جهانی به تخطی های حقوق بشری به ویژه حقوق زنان و دختران متهم شده اند.
اجازه ندادن به آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، بستن دروازه پوهنتون ها به روی بانوان و محدودیت بر کار زنان، از مواردی اند که انتقاد گسترده جامعه جهانی در برابر طالبان را برانگیخته است.
اما حکومت طالبان قبلاً ادعا کرده است که حقوق زنان و دختران در افغانستان در چوکات شریعت اسلامی تامین شده است.
با گذشت نزدیک به دو نیم سال از حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان، هیچ کشوری تا هنوز حاضر نشده حکومت سرپرست طالبان را به رسمیت بشناسد.
