ادامۀ وضع ممنوعیت بر ورزش دختران و زنان از سوی حکومت طالبان در بیش از دو سال گذشته، نگرانی شماری از بانوان عضو تیم‌های ملی معلولین در افغانستان را بیشتر کرده است.
آنان می‌گویند، طالبان بزرگترین امیدشان را که رقابت درمیدان‌های ورزشی بود، از آنان گرفته و دوری از تمرینات ورزشی بالای صحت‌شان تاثیر منفی گذاشته است.
راحله نوری، یکی از ورزشکاران رشتۀ ویلچرهندبال پاراالمپیک که در ولایت پروان زندگی می‌کند، به رادیوآزادی گفت:
"من از دو سال به این طرف به تمرین نرفتیم، هر زمانی که ویدیوهای از تمرینات ورزشی خود را در موبایل می‌بینم، مرا گریه می‌گیرد، فکر می‌کنم همه یک خواب بود و برایم سخت تمام می‌شود، ما برای پیشرفت امید داشتیم، اما حالا در خانه نشستیم وضعیت روحی و روانی من خوب نیست."
شکیلا مظفری، عضو تیم ملی ویلچرباسکتبال معلولین در کابل نیز حکایت مشابهی دارد.
او به رادیو آزادی گفت که در مورد وضعیت فعلی و آیندۀ خود نگران است:
"از همه چیز خسته استم، هیچ چیزی برایم خوشایند نیست، همیشه دوستان و تمرینات ورزشی من در ذهن من است، بیخی از زندگی ناامید شدیم، فکر می‌کنم دیگر بار دوش خانواده و جامعه استم، من به ورزش سخت علاقه داشتم و باعشق تمرین می‌کردم."
واحده نوری، عضو دیگر تیم ملی پاراالمپیک در ولایت کابل می‌گوید، به دلیل فشارهای روحی و روانی چندین بار به روان‌شناس مراجعه کرده است:
"فعلا که طالبان آمده و تمرین نداریم، من و هم‌تیمی‌هایم به مشکلات روانی مواجه شدیم، چندین بار پیش داکتر و روان‌شناسان مراجعه کردیم، اما از این که فعالیت ورزشی نداریم، نمی‌توانیم که به شکل درست فعالیت‌های روزمرۀ خود را انجام بدهیم."
این بانوان از حکومت طالبان، جامعۀ جهانی و کمیتۀ جهانی المپیک می‌خواهند که به وضعیت‌شان توجه کنند تا زمینۀ حضورشان در میدان‌های ورزشی و شرکت‌شان در مسابقات فراهم شود.
عبدالحسین حصاری، رئیس پیشین پاراالمپیک افغانستان در زمان نظام جمهوریت که حالا حکومت طالبان فرد دیگری را بجای او معرفی کردند، نیز مشکلات اقتصادی و روانی این بانوان را تأیید می‌کند:
"مشکلات این‌ها از چند ناحیه زیاد است؛ اول این که وضعیت اقتصادی خوب ندارند، زیاد رنج می‌برند، دوم یگانه آرزوی این‌ها قهرمان شدن است، مثل ذکیه خدادادی و دیگرهمکاران‌شان ولی متاسفانه که این ها در افغانستان باقی مانده و درخانه گوشه‌نشین هستند."
او گفت که شمار این ورزشکاران معلول که به ۲۷۵ تن می‌رسد وعضویت تیم‌های مختلف پاراالمپیک را دارند، باید در شرایط فعلی زمینۀ تمرینات‌شان در یکی از کشورهای بیرونی فراهم شود.
تلاش کردیم دیدگاه محمد نظر عزیزی، معاون فنی پاراالمپیک افغانستان تحت کنترل حکومت طالبان را در پیوند به نگرانی این بانوان ورزشکار معلول بگیریم، اما او تا زمان نشر این گزارش به پرسش‌های رادیو آزادی در این باره پاسخ نداد.
طالبان پس ازحاکمیت دوباره‌شان در افغانستان در کنار دیگر بخش‌ها ورزش بانوان را ممنوع کردند.
پس از وضع این محدودیت‌ها، شماری از بانوان ورزشکار رشته‌های مختلف به شمول رشته‌های مختلف پارالمپیک، افغانستان را ترک کرده و در دیگر کشورها پناهنده شدند تا به تمرینات و اشتراک‌شان در مسابقات ادامه دهند، اما برخی دیگر هنوز در افغانستان باقی مانده اند ونگران آیندۀ نامعلوم‌شان هستند.
