بختیار یار٬ نقاش چیره دست که به کودکان نیز تدریس می‌کند

ده‌ها اثر نقاشی در یک دکان کهنه در منطقۀ احمد شاه بابامینه (ارزان قیمت) شهر کابل توجه وعلاقۀ تماشاچیان را به خود جلب کرده است.

در بین این اثرهای نقاشی، در کنار تصاویر حاکمان سابق، بازیکنان ورزش، نویسندگان، شاعران، خبرنگاران و هنرمندان، تصاویر برخی از نابسامانی‌ها و رویدادهای افغانستان هم وجود دارد.

خالق این نقاشی‌ها بختیار یار است.

او به رادیو آزادی گفت که در کودکی از نعمت داشتن پدر محروم شده و از همان زمان به این سو مسوولیت تأمین نفقۀ خانواده‌اش را به عهده دارد.

بخیار یار افزود که به همین دلیل بدون احساس خستگی و یا بیماری در هر زمانی برای پیدا کردن کار تلاش کرده است.

این نقاش چیره دست می‌گوید که در کنار همه کارهای که انجام داده، علاقۀ شدیدی به هنر نقاشی داشت و همین عشق و علاقه او را مجبور کرد تا در یک سال این هنر را بیاموزد:

"تقریباً ۹ سال داشتم که پدرم فوت کرد، یتیم شدم، آموزش و مکتب را به دلیل مشکلات اقتصادی خانواده رها کردم، در پشاور زندگی می‌کردم، در آنجا کار می‌کردم، در کراچی دستی ترکاری می‌فروختم و با گذشت زمان دوباره به وطن برگشتم."

بختیار یار می‌گوید که پس از آمدن به افغانستان مدت زیادی اینجا هم ترکاری می‌فروخت، اما یک افغانی اش دو افغانی نشد و قصد سفر به دُبی را کرد.

او گفت که شهر چراغان دُبی هم زندگی تاریک‌اش را روشن نکرد و دوباره به افغانستان برگشت و اینجا در کابل در یک باشگاه زیبایی اندام به عنوان محافظ یا چوکی‌دار کار را آغاز کرد.

یار می‌گوید که درهمین وقت هنگام فراغت از کار، هنر نقاشی را فرا گرفت.

بختیاریار در یک مرکز آموزشی برای دختران و پسران محروم از مکتب زمینۀ آموزش مضامین مختلف و هنر نقاشی را فراهم کرده است.

او یکی از خاطره‌های جالب خود را با رادیو آزادی این گونه در میان گذاشت:

"تقریبا چند مدت قبل که من در منطقۀ احمد شاه بابا مینه کابل در کراچی ترکاری فروشی می‌کردم، یک مادر می‌آمد و هر روز از من ترکاری می‌خرید، اگر ضرورت داشت یا نداشت، او بخاطری از من ترکاری می‌خرید که می‌دید یک جوان بالای کراچی ایستاده است، ناامید نشود و مزدوری‌اش شود، حالا آن مادر دانش‌آموز من است، بسیار یک زن تواناست، عکس پسر خود را هم رسامی کرده است، این یکی از خاطره‌های جالب زندگی من است."

آقای یار می‌گوید که درکنار کار نقاشی برای ۱۵۰ تن از کودکانی که مصروف کارهای روی جاده هستند، زمینۀ آموزش رایگان را در یک مرکز آموزشی فراهم کرده است.

او در بارۀ انگیزۀ این کارش به رادیو آزادی گفت:

"در کنار این که من یتیم شده بودم، از آموزش هم محروم ماندم، این یک انگیزه برایم پیدا شد تا کودکانی را که در بازار دست فروشی می‌کنند، پلاستیک می‌فروشند، بوت رنگ می‌کنند و به دلیل فقر ناداری از آموزش بی‌بهره مانده اند، من یک یک کودک را آوردم و اینجا برایشان زمینه آموزش را فراهم کردم، شکر آنها در این جا در مرکز آموزشی با من در بخش، پشتو، ریاضی، انگلیسی و هنر آموزش می‌بینند."

آقای یار می‌گوید که برای دختران و پسران هنر نقاشی را هم آموزش می‌دهد و بیشتر دخترانی که این هنر را از او یاد گرفته اند، حالا از همین طریق در اقتصاد خانواده‌هایشان کمک می‌کنند.

او گفت که برای تابلوهای نقاشی‌اش نمایشگاه‌هایی را در مشاعرۀ گل نارنج در ننگرهار و هوتل انترکانتینتال در کابل نیز برگزار کرده است.

بختیار یار درحالی برای دختران و پسران محروم از آموزش و کودکان یتیم در بخش هنر آموزش می‌دهد که حکومت طالبان از دو سال به این سو آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را و از حدود هشت ماه به این سو حضور دختران را در پوهنتون‌ها نیز منع کرده است.