کمیته بین‌المللی صلیب سرخ (آی‌سی‌آرسی) می‌گوید در حالی‌که ۵۵ درصد مردم افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند، تحریم‌های اقتصادی وضعیت وخیم بشری در این کشور را عمیق‌تر می‌کند.
این کمیته در گزارشی در مورد فعالیت‌های خود در شش ماه اول سال جاری میلادی در افغانستان که به روز پنجشنبه نشر کرده هرچند چگونگی تحریم‌های اقتصادی در افغانستان را مشخص نکرده، اما گفته که در این وضعیت همچنان به ارائه یک راه نجات برای میلیون‌ها نفر در بخش‌های مختلف صحی و معیشتی در افغانستان ادامه می‌دهد.
کمیته بین‌المللی صلیب سرخ در حالی از عمیق‌تر شدن بحران بشری در افغانستان هشدار می‌دهد که وضعیت زنده‌گی نیازمندان در این کشور در حال بدتر شدن است.
حمیدالله باشنده ولایت فاریاب که چهار سال قبل هر دو دست و دو پایش در نتیجه یک رویداد برق گرفته‌گی قطع شده است٬ در صحبت با رادیو آزادی گفت شدیداً به کمک‌های فوری بشردوستانه نیاز دارد:
"هر دو دست و هر دو پای‌ام قطع است، ناتوان هستم کار کرده نمی‌توانم، در سال ۱۳۸۸ من را برق گرفته بود، من در مزار، شبرغان و تخار گدایی می‌کردم و زنده‌گی خود را پیش می‌بردم، اما تقریباً دو سال میشود که دیگر تعادل خود را حفظ نمی‌توانم و از حرکت مانده‌ام، خانواده‌ام شش عضو دارد، پدر و برادری ندارم که برای من کمک کند."
اما چه تحریم‌های اقتصادی وضعیت وخیم بشری در افغانستان را عمیق‌تر می‌کند؟
هرچند جامعه جهانی برنامه تحریمی خاص را علیه افغانستان ایجاد نکرده، اما ایالات متحده امریکا پس از تسلط طالبان بر افغانستان ۹،۵ میلیارد دالر دارایی بانک مرکزی این کشور را در بانک‌های امریکا منجمد کرد.
شمار زیادی از آگاهان اقتصادی افغانستان و جهان دسترسی بانک مرکزی افغانستان به این پول را برای عادی شدن امورات مالی، رسیده‌گی به بحران بشری و احیای دوباره اقتصاد افغانستان مهم می‌خوانند.
درعین حال، آذرخش حافظی آگاه مسایل اقتصادی می‌گوید افغانستان در شرایط فعلی از نظام اقتصاد مالی جهان خارج است، از بانک‌های بین‌المللی بخاطر برنامه‌های توسعه‌ای رسماً قرض گرفته نمی‌تواند و در یک محدودیت اقتصاد متکی به منابع داخلی باقی مانده است.
آقای حافظی می‌افزاید که در صد سال گذشته بخش اقتصادی افغانستان مربوط به کمک‌های خارجی بود، اما در حال حاضر مسئله عدم به رسمیت شناختن حکومت طالبان از سوی جهان اثرات جانبی عمیق بالای تشدید فقر و انزوای افغانستان دارد:
"در قدم اول بخاطر جلب سرمایه‌گذاری و اعاده اعتماد جامعه بین‌المللی و رفع تحریم‌ها بر سیستم مالی افغانستان، این کشور نیازمند یک بستر سیاسی مشروع و رسمی است تا دنیا آن را به رسمیت بشناسد، عدم به رسمیت شناختن حکومت طالبان از سوی جهان سبب کاهش توانایی‌های اقتصادی کشور میشود، افغانستان با مشکلات فراوان اقتصادی روبه‌رو است که ریشه سیاسی دارد."
پس از حاکمیت دوباره طالبان در سال ۲۰۲۱، جامعه بین‌المللی در واکنش به وضع محدودیت‌ها از جانب طالبان بر زنان و عدم پایبندی طالبان به تعهدات‌شان، علی‌رغم کمک‌های بشری به مردم افغانستان پالیسی انزوای سیاسی و اقتصادی را در قبال حکومت طالبان دنبال کرده که بر اساس تخمین‌های برخی نهاد های بین‌المللی به بحران اقتصادی کنونی و اتکای مردم به کمک‌های بشردوستانه کمک کرده و از اینرو در حال حاضر ۲۹،۲ میلیون نفر به کمک‌های فوری بشردوستانه نیاز دارند.
