فدراسیون بین‌المللی خبرنگاران (آی، اف، جی) می‌گوید، موج بازداشت‌های خبرنگاران در افغانستان٬ آزادی اندک باقی ماندۀ رسانه‌ها را تضعیف میکند.
این فدراسیون به روز جمعه با نشر اعلامیه‌ای از بازداشت ناگهانی برخی خبرنگاران از سوی طالبان در ولایت‌های کندز، ننگرهار و پکتیا ابراز نگرانی کرده است.
به اساس گزارش برخی نهادهای حامی رسانه‌ها، اخیراً حبیب الله سراب، خبرنگار تلویزیون آریانا در ولایت پکتیا، فقیرمحمد فقیرزی، مسئول دفتر رادیو کلید در ولایت ننگرهار و جان آقا صالح، خبرنگاراین رسانه و حسیب‌الله حساس، خبرنگار محلی رادیو سلام وطندار در کندز از سوی طالبان بازداشت شده اند.
همچنان سید وحدت الله ابدالی، خبرنگار خبرگزاری باختر تحت کنترل حکومت طالبان از یک هفته به این سو در قید طالبان بسر می‌برد.
همچنان در اعلامیه‌ای فدراسیون بین‌المللی خبرنگاران به نقل از تیم داوسن، معاون سرمنشی این فدراسیون آمده است که در دوسال گذشته آزادی رسانه‌های مستقل در افغانستان به گونۀ سیستماتیک تضعیف و به گروگان گرفته شده است.
او افزوده است، درحالی که قبل از آمدن طالبان این چنین نبوده است، این گونه بازداشت خبرنگاران خبرنگاران را به هراس می اندازد و این نشان می‌دهد که برای رسانه‌های مستقل چقدر آزادی باقی مانده است.
فدراسیون بین المللی خبرنگاران خواستار رهایی هرچه زودتر خبرنگاران بازداشت شده است.
در همین حال پروژۀ داده‌های مکان و رویداد درگیری‌های مسلحانه (ای، سی، ال، یی، دی) در گزارشی زیر نام "دو سال سرکوب: ترسیم خشونت طالبان با هدف قرار دادن غیرنظامیان در افغانستان" گفته است که سازمان‌های رسانه‌ای باید در برابر بازداشت‌های خودسرانه و سانسور از سوی طالبان مبارزه کنند.
این نهاد افزوده است، پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان، محیط رسانه به گونۀ دراماتیک تغییر کرده و ۵۰ درصد رسانه‌ها مسدود شده اند.
دراین گزارش افزوده شده است که خبرنگاران در حاکمیت طالبان با تهدیدهای فزیکی زیادی روبه‌رو شده اند.
نهاد "ای سی ال یی دی" گفته که بیش از 70 قضیۀ خشونت در برابر خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ها را از زمان سقوط کابل الی ماه جون ۲۰۲۳ میلادی ثبت کرده است که به گفتۀ این نهاد بیش از ۸۳ درصد این قضایا به وسیله طالبان انجام شده است.
در همین حال شماری از خبرنگاران در افغانستان از شرایط دشوار کار کردن تحت حاکمیت طالبان شکایت دارند.
یک بانوی کارمند یکی از رسانه ها به رادیو آزادی گفت:
"از دوسال به این طرف نه تنها این که مشکلات در برابر رسانه‌ها کاهش نیافته است بلکه روز به روز افزایش هم یافته است، من تصمیم خود را دارم، می‌خواهم کشور را ترک کنم، بخاطری که زمانی یک نفر جای مصئون نباشد، پس کار کردن هم در آنجا برایش معنایی ندارد."
یکی ازخبرنگاران درولایت کندهار که به دلایل امنیتی نخواست نامش را در گزارش بنویسیم، به رادیوآزادی گفت:
"کار کردن در بخش ژورنالیزم آن هم در ادارۀ تحت کنترل حکومت طالبان بسیار مشکل است، برای یک گزارش که جامعه به آن نیاز دارد و ما روی آن کار می‌کنیم، حتی ادارۀ استخبارات تا اداره درعقب ما آمده است، ساعت‌ها زندانی شدیم، کارها بی‌حد و اندازه مشکل شده است."
در مورد خواست فدراسیون بین المللی خبرنگاران و ادعای وشکایت‌های خبرنگاران از ذبیح الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان و بلال کریمی، معاون او پرسیدیم، اما تا نشر این گزارش به پرسش‌های ما پاسخ ندادند.
از سوی دیگر سازمان گزارشگران بدون به روز جمعۀ گذشته در گزارشی گفته که بیش از دو سوم یعنی ۱۲ هزار خبرنگار در افغانستان پس از اگست ۲۰۲۱ مجبور به ترک وظیفه شده اند که بیش از ۸۰ درصد آنان خبرنگاران زن بوده اند.
