جوکو ویدودو، رئیس جمهور اندونیزیا و حسین ابراهیم طه، سرمنشی سازمان همکاری اسلامی٬ روی آموزش دختران و زنان افغان و همچنان رساندن کمکهای بشری به افغانها گفتگو کرده اند.
رتنو مرسودی، وزیر خارجۀ اندونیزیا روز گذشته در صفحۀ تویترخود نوشته است که مقامهای دو طرف در جاکارتا با هم ملاقات کرده و روی دسترسی دختران و زنان افغان به آموزش تأکید کرده اند.
وی افزوده است که در این دیدار روی اهمیت کمکهای بشردوستانۀ کشورها به شمول اندونیزیا گفتگو شده است.
سازمان همکاری اسلامی نیز در صفحۀ توییترخود به این دیدار و دسترسی دختران افغان به آموزش اشاره کرده است.
طالبان پس از حاکمیت دوبارهشان در افغانستان دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کرد، در کنار آن به تاریخ ۲۸ دسامبر سال ۲۰۲۲ میلادی زنان و دختران را اجازۀ رفتن به پوهنتونها ندادند.
این تصمیم طالبان واکنشهای گسترده را در داخل و بیرون از افغانستان به همراه شد و به شمول محدودیتهای وضع شدۀ دیگر به دختران و زنان افغان این تصمیم طالبان نیز به شدت محکوم شد.
مقامهای حکومت طالبان در مورد ممنوعیت تعلیم بر دختران دلایل مختلف را ارائه کردند که اکثریت افغانها با آن مخالفت کردند، اما طالبان تا هنوز از موقفشان عقبگرد نکرده اند.
در همین حال شماری از دختران که طالبان آنان را از رفتن به مکتب و پوهنتونها منع کرده است، خواهان باز شدن هرچه زودتر دوبارۀ مکاتب و پوهنتونها هستند.
مرینا که دانشجوی پوهنتون کابل است، به رادیوآزادی گفت که آموزش حق شرعی و بشری آنان است:
"انشاالله که دروازههای مکاتب و پوهنتونها دوباره باز شود، بخاطری که این حق شرعی هر دختر افغان است که باید برایشان داده شود، هر دختر افغان باید بتواند که در مورد آیندۀ خود تصمیم بگیرد و آیندۀ افغانستان را روشن سازد."
یک دانشآموز صنف نهم یکی از مکاتب شهر کابل که به دلایل امنیتی نخواست نامش را در گزارش بنویسیم، به رادیوآزادی گفت که صداهایی که بخاطر دسترسی دختران به آموزش بلند شده، نباید خاموش شود:
"دو سال میشود که بیسرنوشت هستیم، بخاطری که دروازههای مکاتب بروی ما مسدود شده است، این یک ظلم بزرگ است که با ما صورت میگیرد، ما از همه کسانی که از حقوق بشر و تعلیم حمایت میکنند، میخواهیم که ما را تنها نگذارند و از ما حمایت کنند."
مقامهای وزارت معارف حکومت طالبان در بارۀ خواست این دختران افغان به پرسشهای رادیو آزادی پاسخ ندادند.
آموزش تنها حقی که نیست که نظام حاکم طالبان آن را از دختران گرفته است، بلکه زنان را از کار منع کرده و بر مشارکتشان در بخشهای سیاسی، فرهنگی و اجتماعی هم محدودیتهای زیاد را وضع کرده است.