برنامه جهانی غذا مربوط به سازمان ملل می گوید که در حال حاضر میلیون ها افغان مخصوصاً بیوه ها و خانواده های که زنان آنها را سرپرستی میکنند و توان سیر کردن فرزندان خود را ندارند، از گرسنگی رنج میبرند.
این در حالیست که بسیار اداره های همکار ملل متحد گفته اند که در سال روان میلادی با کمبود بودجه رو به رو هستند و این مشکل کار رساندن کمک های بشری به نیازمندان را هم متاثر ساخته است.
وحیدالله امانی سخنگوی برنامه جهانی غذا ( دبلیو اف پی) درصحبت با رادیو آزادی گفت محدودیت کمک های غذائی بر بیوه ها و خانوداه های که نان آور شان زنان هستند٬ بیشتر تاثیر گذاشته است:
« گرسنگی در افغانستان دامنگیرمیلیون ها نفر شده. دوام کمک های مواد خوراکی در سال ۲۰۲۳ به همان اندازه مهم است که در سال ۲۰۲۲ بود. زیرا اگر کمکها به همان مقدار دوام ن کنند ، آن دست آوردهای که تا حال داشتیم باخطر رو به رو میشوند. در سرتاسر کشور خانواده ها ذخیره های خود را به مصرف رسانده اند و کمک های دبلیو آف پی برای خانواده های بسیار محتاج خط اخیر زنده گی است، مخصوصا برای بیوه ها و خانواده های که از سوی زنان رهبری می شوند.»
زهرا خانمی که بیوه است و شوهرش وفات کرده ، مسوولیت هفت طفل را به عهده دارد. او در صحبت با رادیو آزادی گفت هر روز به قصد گدائی به یک گوشهٔ از شهر میرود. او افزود:
«اولادهایم صغیر اند. بچه کلانم ۱۹ ساله، پوهنتون می خواند ، شهید شد. شوهرم فوت کرد ، پشتش سکته مغزی کرد. من نان آور خانه ندارم . یک بچه گک من ۱۲ ساله پلاستیک فروشی می کرد، در همین شهر . حالا بچیم هم مریض است خواب کرده گی در خانه . حالا نان آور خانه ندارم . همینجا خودم می گردم دوصد روپیه شد ، صد روپیه شد پیدا می کنم.»
سازمان ملل متحد می گوید تعداد افغانهای که به کمک های بشری نیاز دارند در سال ۲۰۲۳ میلادی به ۲۹ میلیون نفر نزدیک شده است.
سخنگوی برنامه جهانی غذا٬ وحید الله امانی٬ می گوید برنامه آنها برای رساندن کمک مواد خوراکی به میلیون ها نفر در افغانستان بخاطر کمبود بودجه به مشکلات رو به رو میباشد:
«کمبود بودجه عملیات نجات دبلیو اف پی را در افغانستان به خطر رو به رو ساخته است و ما را وادار ساخته است که سطح کمک ها را کمتر بسازیم و ۸ میلیون نفر را از جمله آن افراد کم کنیم که باید به آنها کمک میرسید. دبلیو اف پی در افغانستان به یک میلیارد دالر کمک عاجل نیاز دارد تا به فعالیت های خود دوام بدهد و برای زمستانِ در پیشرو آماده گی داشته باشد.»
در افغانستان در گذشته هم میلیون ها انسان به کمک بشری نیاز داشتند، اما بعد از برگشت طالبان به قدرت وضعیت اقتصادی بدتر شد و تعداد افراد نیازمند هم افزایش یافت.
محدودیت های حکومت طالبان بر زنان و دختران، این طبقه را بیشتر از همه آسیب پذیر ساخته است. دختران بالاتر از صنف ششم و پوهنتون از درس محروم شده اند.
در ادارات دولتی هم زنان از کار بیرون شده و همچنان دروازه های کار در سازمان های غیر دولتی و ادارات محلی ملل متحد هم بروی ایشان بسته شده است.
