مؤسسه بین‌المللی «پاملرنه» هشدار می‌دهد که با نرفتن دختران به مکتب در افغانستان، روند عرضهٔ خدمات صحی در این کشور بدتر میشود.
این نهاد در یک گزارش تازه‌اش گفته که این امر همچنین در آینده تأثیر منفی بر دسترسی زنان به خدمات صحی خواهد داشت و تعداد پرستاران، قابله‌ها و مشاوران تغذیه زنان در افغانستان کاهش خواهد یافت.
به‌گفتهٔ مؤسسه بین‌المللی پاملرنه، بدون آموزش صحی لازم و کافی برای زنان، افغانستان کارکنان صحی آموزش دیده نخواهد داشت.
در گزارش این مؤسسه آمده که از نظر فرهنگی در افغانستان زنان برای تداوی‌شان به کارکنان صحی زن نیاز دارند، زیرا به گفته مؤسسه پاملرنه این کار توسط یک مرد انجام نمی‌شود.
از سوی هم در گزارش افزوده شده که زنان در حال حاظر در نقاط مختلف افغانستان مؤظف به پرداخت هزینه برای دسترسی و رسیدن به مراکز مراقبت‌های صحی، به ویژه برای حمل و نقل به یک مرکز صحی، دارو و لوازم بیماران هستند و با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند.
در همین‌حال، شورای نرس‌ها و قابله‌های زن افغانستان به رادیو آزادی می‌گوید، هرچند برنامه‌های آموزشی برای بانوان در بخش پرستاری و قابلگی در حال حاضر جریان دارد، اما اگر تا چند سال آینده دختران نتوانند به مکتب بروند، افغانستان با کمبود پرستار و قابله به ویژه در نقاط دور دست روبه رو خواهد شد.
هیلی غرشین مسئول اجرائیوی این شورا می‌افزاید:
"در صورتی‌که مکاتب آغازش به تأخیر بیفتد و آغاز نشود، امکان دارد که در آینده‌ها ما با کمبود قابله‌ها مواجه شویم، کمبود قابله‌ها با افزایش نفوس، شاید سبب این شود که میزان مرگ‌ومیر مادران و کودکان در نقاط دور دست کشور مثل سال‌های ۲۰۰۰ میلادی که آمار مرگ‌ومیر مادران فوق‌العاده بلند بود روبه‌رو شویم."
اگر تا چند سال آینده دختران نتوانند به مکتب بروند، افغانستان با کمبود پرستار و قابله روبه رو خواهد شد.
به گفتهٔ خانم غرشین بودن قابله‌ها در پهلوی مادران موضوع حتمی است.
از سوی هم برخی دانش‌آموزان محروم از آموزش که آرزو داشتند روزی داکتر شوند، به رادیو آزادی می‌گویند، با بسته شدن مکاتب رویاهای‌شان نا تکمیل ماند.
زهره محمدی، دانش‌آموز صنف دهم مکتب و باشندهٔ کابل در این مورد به رادیو آزادی می‌گوید:
"من می‌خواستم در آینده داکتر شوم، اما با بسته شدن مکاتب دروازه‌های علم و دانش به رویم بسته شد، من دیگر هیچ آروزی ندارم، چون آرزوهایم برایم اهمیت ندارد، من در چهاردیواری خانه حبس هستم، بانوان نمی‌توانند که کار کنند نه تحصیل کنند که حالت بد روحی را برای ما رقم زده، امیدوار هستم که دروازه‌های مکتب و کار به روی ما باز شود تا دیگر بانوهای سرزمینم حق خود را آرزو نکنند."
طالبان پس از حاکمیت دوبارهٔ در اگست ۲۰۲۱، در نخستین اقدام دروازه‌های مکاتب را به روی دختران بالاتر از صنف ششم بستند.
در همین حال٬ طالبان در ماه دسمبر سال گذشتهٔ میلادی دختران را از رفتن به پوهنتون‌ها و کارکنان زن را از کا در بیشتر اداره‌های دولتی و تمامی اداره‌های غیر دولتی منع کردند.
زنان زیر حاکمیت طالبان اجازهٔ رفتن به پارک‌های تفریحی، ورزشگاه‌ها، سفر طولانی بدون محرم و حمام‌های عمومی زنانه را نیز از دست داده‌‌اند.
هرچند این تصامیم و فرمان‌های طالبان با واکنش‌های گستردهٔ جهانی مواجه شده، اما طالبان از آن عقب‌نشینی نکرده و ادعا می‌کنند که حقوق همه زنان را در چهارچوب اصول اسلامی رعایت کرده‌اند.
