شماری از کارمندان پیشین زن در ولایت‌های فراه و نیمروز با فروش صنایع دستی شان از راه آنلاین خانواده های خود را از نگاه مالی کمک می کنند.
آنان می گویند که پس از سقوط جمهوری افغانستان کارهایشان را از دست دادند.
پروین ۲۶ ساله در جمهوری مخلوع افغانستان کارمند اداره امور زنان ولایت نیمروز بود که طالبان به قدرت برگشتند و پس از چندی او کارش را از دست داد. وی میگوید:
"پدرم نظامی بود و در جنگ با طالبان کشته شد. ما هشت نفر عضو خانواده هستیم و مصارف تمام فامیل بر عهده من است، نزدیک به دو سال بیکار بودم و با مشکلات سخت اقتصادی روبرو شدم، به مریضی های روانی مواجه شدم چندین بار به داکتر ها مراجعه کردم و وضعیت من روز به روز بدتر می شد."
اما پروین که فارغ التحصیل رشته حقوق است سخت تلاش کرد تا از سد مشکلات موجود بگذرد و فرصت های تازه یی جستجو کند. او با چند زن دیگر یک فروشگاه آنلاین ایجاد کرد. پروین می افزاید:
"در این اواخر همرای شماری از همکاران سابق خود و همچنین دوستان خود که تعداد ما ۱۱ تن است روی فروشگاه آنلاین کار کردیم و تقریبا شش ماه است که کار فروش صنایع دستی را به صورت آنلاین شروع کردیم، ما زیور آلات، کیف، لباس های مختلف را تهیه می کنیم و بعد، از طریق آنلاین با قیمت های متفاوت می فروشیم."
او به رادیو آزادی می گوید که با فرارسیدن عید قربان کار و بار شان رونق گرفته است:
"در روز های عید کار و بار ما بهتر شده نسبت به گذشته، از ما هم همین روز های عید است بعد از آن باز کار و بار ما ضعیف می شود."
بخشی از محصولات صنایع دستی به طور آنلاین به فروش می رسد
پس از برگشت طالبان به قدرت در ماه آگست سال ۲۰۲۱ صد ها هزار نفر که در نهاد های مختلف کار می کردند، وظایف شان را از دست دادند که زنان نیز بخشی از این افراد را تشکیل میدهد.
سمیرا اکبری یکی از آنها است که در نظام جمهوری مخلوع افغانستان کارمند اداره انکشاف دهات فراه بود.
خانم اکبری که در رشته تعلیم و تربیه تحصیل کرده به رادیو آزادی می گوید که او توانست چالش زندگی خود را به فرصت تبدیل کند:
"با آمدن امارت بیکار شدم و حدود یک سال می شود که به آرایشگری روی آوردم و در ایام عید کار و بار ما رونق یافته و می توانم نفقه خانواده پنج نفره خود را آماده کنم."
حکومت سرپرست طالبان چند ماه پیش ، کار زنان را در تمام موسسه های مددرسانی غیردولتی به شمول اداره های ملل متحد در افغانستان ممنوع اعلام کرد.
ثریا محمدی فعال محلی در ولایت نیمروز در جنوب غرب افغانستان به رادیو آزادی می گوید که زنان در این مدت با فراز و نشیب های زیادی روبرو شدند، اما دست از فعالیت برنداشته اند:
"اکثریت آنها به دلیل این که از مشکلات روحی و روانی و افسردگی نجات پیدا بکنند و هم بتوانند که یک منبع در آمد به اعضای خانواده خود داشته باشد و بتوانند از مشکلات اقتصادی فرار بکنند سعی کردند کارگاه ها و یک تجارت کوچک را برای خود جور کردند تا بتوانند یک کمک خرج به اعضای فامیل خود شوند."
