کمیتهٔ بین‌المللی صلیب سرخ (آی سی آر سی) می‌گوید که بیکاری سبب افزایش بحران بشری در افغانستان شده که این وضعیت٬ بیشترین آسیب را به افراد دارای معلولیت رسانده است.
در گزارش کمیتهٔ صلیب سرخ آمده که بیکاری زندگی معلولین را در افغانستان در بدترین وضعیت آن قرار داده است.
صلیب سرخ در این گزارش ارقامی را در مورد افراد معلول ارائه نکرده٬ اما نوشته که ۴۴ درصد مردم افغانستان غذای کافی ندارند و ۷۹ درصد دیگر آن‌ها در فقر به سر می‌برند.
بر اساس این گزارش، با توجه به گستردگی وضعیت فقر و نا هنجاری های کنونی در افغانستان، به یافتن راه حل‌های درازمدت از جمله از سرگیری پروژه‌های حیاتی که در حال حاضر متوقف شده اند و سرمایه‌گذاری دولت‌ها و نهادهای انکشافی در زیرساخت‌های مهم در سراسر کشور، نیاز است.
کمیته بین‌المللی صلیب سرخ از جامعه جهانی و سازمان‌های انکشافی خواسته که سرمایه‌گذاری در افغانستان را از سر بگیرند تا از بدتر شدن بیشتر وضعیت جلوگیری کنند.
پیش از این انجمن ملی کارگران افغانستان نیز گفته بود که سطح بیکاری در افغانستان به اوج خود رسیده است.
احمدشاه٬ ۵۵ ساله٬ باشندهٔ ولایت هرات است. هر دو دست‌احمدشاه هنگام انفجار ماین آسیب دیده که سبب معلولیت او شده است.
احمدشاه به رادیو آزادی می‌گوید، بیکاری و فقر سبب شده که او و خانواده‌اش دچار مشکلات روحی شوند:
"پنج تا سازمان را اداره میکردم، صدای معلول همیشه از طریق من بلند بود، مجله داشتم به نام «تلاش» ۳۴ شماره از آن به نشر رسید از طریق آن صدای معلول را بلند میکردم، این‌ها همه مسدود شدند، من خودم هم به کنج خانه بی‌کارم، خودم کتاب نوشته می‌کنم، همه آن‌ها بی‌چاپ مانده اند، بی‌نانی را خو به جایش بگذار نان قاق یگان چیز می‌خوریم، بیکاری خودش تکالیف روحی و روانی را پیدا کرده، همه خانواده ام با این مشکل سردچاریم."
امین‌الله باوری که ۳۳ سال دارد و در ولایت جوزجان زندگی می‌کند می‌گوید از پوهنزی انجنیری فارغ شده است.
یکی از معلولین: قبل از حاکمیت کار میکردم و تنخواه و امتیاز داشتم اما حالا همه چیز از ما گرفته شده است
به گفتهٔ آقای باوری او پیش از حاکمیت طالبان با کار و عایدی‌که از آن به دست می‌آورد تا حد مشکلات روزانه‌اش را حل می‌کرد، اما با از دست‌دادن کارش اکنون با مشکلات جدی اقتصاد مواجه است:
"قبلاً من در انجمن معلولین جوزجان به صفت مسئول مالی کار میکردم، بعد از آمدن نظام جدید تمامی انجمن‌ها فعالیت‌شان متوقف شد و من نیز وظیفهٔ خود را از دست دادم، با تغییر نظام نه‌تنها خودم بل اکثر معلولین با مشکلات اقتصادی روبه‌رو شدند، قبلاً هم وضعیت خوب نداشتند، اما در شرایط فعلی خیلی دچار مشکلات هستند و توانایی این را نیز ندارند که به ایران و ترکیه بخاطر کار مسافرت کنند و بخاطر کار و غریبی بروند."
در کنار بیکاری عدم دریافت معاش سالانه به گونه منظم از چالش‌های دیگری‌ست که افراد دارای معلولیت از آن شکایت دارند.
یکی از شنوندگان رادیو آزادی که از ذکر نامش خودداری کرده، در پیام که به رادیو آزادی فرستاده می‌گوید:
"معاشات معیوبین حواله نشده و خواهش من از همکاران رادیو آزادی این است که صدای ما را به گوش مسئولین برسانند تا معاشات ما را در زمان معین آن حواله کنند، معلولین، معیوبین و ورثهٔ شهدا با مشکلات زیاد مواجهٔ هستند بناً خواهش می‌کنم تا هرچه زودتر معاشات ما را حواله کنند."
این افراد دارای معلولیت ادعا می‌کنند که در گذشته نهادهای داخلی و خارجی برای حمایت از افراد دارای معلولیت وجود داشت که اکنون آن همه نیز از سوی حکومت طالبان بسته شده و معلولین هیچ مرجع حمایتی ندارند.
به گفتهٔ آن‌ها نهادهای بین‌المللی مثل برنامه جهانی غذا (دبلیو‌اف‌پی) و دفتر امور هماهنگی بشری سازمان ملل متحد (اوچا) و امثال آن نیز برنامهٔ برای حمایت از افراد دارای معلولیت ندارند.
خواستیم در این مورد دیدگاه وزارت شهدا و معلولین حکومت طالبان را نیز داشته باشیم، اما مفتی فیصل سخنگوی این وزارت به پرسش‌های رادیو آزادی پاسخ نداد.
