شماری از مردم از عرضه خدمات صحی در یگانه شفاخانه دولتی در ولایت پروان ناراض اند.
فرمینه برای رساندن خواهر بیمارش به شفاخانه دولتی پروان حدود هفت کیلومتر با پای پیاده حرکت کرد تا خود را به ایستگاه موترهای لینی برساند.
خانه شان در یک روستای دور دست در ولسوالی بگرام ولایت پروان از شفاخانه شهر چاریکار تقریبا ۳۵کیلومتر دور است.
اما او به رادیو آزادی می گوید که در شفاخانه با چیزی مواجه شد که انتظارش را نداشت:
«اول خو مریض را نمی پذیرند، وقتی بپذیرند باز درست رسیدگی نمی کنند. با مشکلات زیاد عملیات شد. تکلیف در بطنش بود مشکلات زیاد را دیدیم در نخست که آمدیم هیچ در فکر مریض نبودند.»
شفاخانه ملکی ولایت پروان یگانه مرکز صحی دولتی است که حدود ۳۶ سال قبل تاسیس شد و در جریان بیست سال اخیر ظرفیتش به صد بستر رسید.
فرمینه و برخی دیگر از مردم پروان به این باورند که شفاخانه دولتی در سال های قبل از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان از امکانات و پرسنل مسلکی خوبی برخوردار بود.
احمدولی ۲۶ ساله باشنده ولسوالی سیاگرد ولایت پروان است. او از عرضه خدمات صحی در شفاخانه دولتی شهر چاریکار راضی نیست:
«یکی از نزدیکان ما زمان ولادتش نزدیک بود. آمدیم به شفاخانه ملکی ولایت پروان، اینجا داکتران هیچ توجه نکردند. به ما گفتند که زمان زیادی باقی مانده برای رفع حمل. به علت درد شدیدی که مریض ما داشت از اینجا رفتیم به یکی از شفاخانه های شخصی. آنجا بعد از سه ساعت نوزاد به دنیا آمد.»
شفاخانه ملکی ولایت پروان یگانه مرکز صحی دولتی است که حدود ۳۶ سال قبل تاسیس شد
اما احمد ولی می گوید که به مشکل پول شفاخانه خصوصی را پرداخت کردند و اینکه همگی نمی توانند به علت افزایش فقر و بیکاری به مرکزهای صحی خصوصی مراجعه کنند.
یک متخصص محلی در ولایت پروان که به دلیل ترس از مجازات طالبان از ذکر نامش در گزارش خود داری میکند، میگوید که پس از برگشت طالبان به قدرت ده ها داکتر معالج از این ولایت به دلایل مختلف از جمله خطرهای جانی مجبور به فرار شده اند.
نزدیک به یک و نیم سال قبل داکتر لعل محمد سالنگی آمر کلینیک ولسوالی سالنگ از سوی طالبان بازداشت شد و پس از سپری کردن بیش از یک سال در قید طالبان، در زندان جان داد. برخی از نزدیکان او می گویند که طالبان در مورد بازداشت و زندانی شدن این داکتر محلی به خانواده اش چیزی نگفته اند.
یکی دیگر از مشکلات در بخش صحت از دید منابع محلی این است که اعضای طالبان در راس امور صحت عامه در سطح محل قرار گرفته اند که به گفته منابع٬ آنان از مهارت مسلکی و مدیریتی برخوردار نیستند.
حامد جباری از داکتران متخصص امراض داخله که از افغانستان بیرون شده با این دیدگاه موافق است:
«نظام در کشور ما تغییر کرد. طبعا تاثیر گذاری داشت بر اقتصاد کشور و خدماتی که حکومت به مردم ارائه می کند. تاثیرات منفی به جا ماند.عدم موجودیت افراد مسلکی در ادارات دولتی به خصوص بخش صحت که افراد مسلکی ندارند. زمانی که در راس نهادها افراد مسلکی وجود نداشته باشد اداره کرده نمی تواند. اکثرا کدر ها از کشور فرار کرده است این هم تاثیرات عمده خود را دارد.»
مقامات محلی طالبان در ولایت پروان موجودیت مشکلات در شفاخانه ملکی این ولایت را می پذیرند.
سید حکمت الله شمیم سخنگوی والی طالبان در پروان بی آنکه از برنامه مشخصی یاد آوری کند به رادیو آزادی می گوید که سعی می کنند مشکلات حل شود:
«بعضی مشکلات و شکایات مردم به مقام ولایت رسیده بود بعد از آن ما بر شفاخانه ملکی نظارت داشتیم. بعضی مشکلات وجود داشت.هدایت ما این بود که چالش هایی که آنجا موجود است توجه جدی مسئولین باید آنجا باشد.»
راه حلی که داکتر جباری پیشنهاد می کند این است:
«پیشنهاد من این است که حکومت خدمات صحی را بیشتر بسازد و افراد مسلکی را در ادارات صحت جابجا کند چون افراد مسلکی خوبتر اداره کرده می توانند.»
