تعداد زیادی از دانش‌آموزان در شهر کابل و والدین آنان شکایت دارند که با گذشت نزدیک به دوماه از آغاز سال تعلیمی، تا کنون برایشان کتاب درسی توزیع نشده است.
این دانش‌آموزان می‌گویند که بدون کتاب نمی‌توانند درس بخوانند و حتی سوالاتی را که استادان برایشان کار خانگی می‌دهند حل کنند.
ستایش، دانش‌آموز صنف ششم یکی از مکاتب شهر کابل می‌گوید، ادارۀ مکتب برایشان امسال برخی از کتاب‌های مهم را نداده و به همین دلیل با مشکلات زیاد روبه‌رو است.
او بدون گرفتن نام مکتب‌اش به رادیو آزادی گفت:
"دو ماه از باز شدن مکاتب می‌شود ولی مکتب برای ما کتاب نداده است، استاد برای ما سوالات را می‌دهد، ولی ما نمیتوانیم سوالات را حل کنیم وقتی کتاب نباشد چگونه سوالات را حل کنیم و ما در نبود کتاب مشکلات زیادی داریم."
شهزاد، دانش‌آموز صنف دوم یکی از مکاتب شهر کابل نیز شکایت مشابهی دارد:
"مدت دوماه می‌شود که مکتب می‌رویم اما دولت برای ما کتاب نداده است ما زیاد به مشکل هستیم و درس درست خوانده نمیتوانیم، من توان خرید کتاب از بازار را ندارم، پدرم هم معتاد است."
یکی از والدین: اقتصاد ما ضعیف است ما از بازار کتاب خریده نمیتوانیم
مادر شهزاد که سرپرستی خانواده را به عهده دارد، از وضعیت اقتصاد و زندگی خود به رادیو آزادی چنین حکایت دارد:
"اقتصاد ما بسیار خراب است، یک دو کتاب را برادرزاده‌ها و یک دو کتاب را هم خواهر زاده هایم برایش آوردن هنوز هم یکی دو کتاب دیگر را ندارد، شما باور کنید که پسرم وقتی مکتب می‌رود بوت ندارد و با چبلک به مکتب می‌رود."
مصور، دکاندار در شهرکابل که سه فرزنداش به مکتب می‌روند، می‌گوید، برخی از کتاب‌ها را برای فرزندانش از بازار خریداری کرده، اما توان خریدن کتاب‌های بیشتر را ندارد:
"سه فرزند من در مکتب هستند، کتاب ندارند، یک شش مضمون را خریدم، خودم دکاندار استم کار و بار ما خوب نیست، دگه توان خرید کتاب را برایشان ندارم، از امارت اسلامی می‌خواهم که برای شاگردان مکاتب کتاب توزیع کند."
تلاش کردیم این مشکل دانش‌آموزان را با سخنگوی وزارت معارف حکومت طالبان شریک سازیم، اما با تلاش‌های مکرر تا زمان نشر گزارش موفق به دریافت پاسخ او نشدیم.
مشکل کمبود کتاب درسی از چندین سال به این طرف در بخش معارف افغانستان وجود دارد که دانش‌آموزان در زمان نظام جمهوریت پیشین نیز از چنین مشکلی شایت داشتند.
اما والدین برخی دانش‌آموزان می‌گویند، در آن زمان روزگار نسبتاً خوبی داشتند و می‌توانستند کتاب‌هایی را که مکتب به فرزندان‌شان نمی‌داد از بازار خریداری کنند، اما به گفتۀ آنها، در دوسال اخیر به دلیل افزایش فقر و بیکاری در افغانستان، اقتصادشان به مراتب خراب شده و حتی توان تهیه لباس، قرطاسیه و دیگر نیازهای اساسی درسی فرزندان‌شان را ندارند.
بیشتر این خانواده‌ها می‌گویند، در کنار این که فرزندان پسرشان برای درس خواندن کتاب ندارند، شمار دیگری از فرزندان‌شان که دختران بالاتر از صنف ششم هستند، در نزدیک به دوسال اخیر از سوی طالبان از آموزش و پرورش محروم شده اند و نسبت به آینده‌شان نا امید هستند.
ششصد روز است که مکتب‌ها در افغانستان به روی دختران بالاتر از صنف ششم بسته است و با وجود تلاش‌های جهانی، طالبان هنوز هم مکتب‌ها را به روی این دختران باز نکرده اند.
