بسیاری از خانواده های نادار در هرات در غرب افغانستان می گویند که، در هنگام سحر و افطار به جز نان خشک چیزی دیگری برای خوردن ندارند.
خیریه همراه با دو کودکش هنگام افطار کنار سفره نشسته. اما در سفره به جز نان خشک و دو گیلاس آب، چیزی دیگری نیست.
همسر او سه سال پیش به علت بیماری درگذشت. اکنون بار مسئولیت فرزندان هشت ساله و شش ساله خیریه ۳۸ ساله بر شانه های او افتاده است.
او تا چند ماه قبل در خانه های مردم لباس شویی می کرد. اما حال بیکار است؛ چونکه می گوید که در این اواخر به علت افزایش فقر، اغلب خانواده ها کارهایشان را خودشان انجام می دهند.
خیریه به رادیو آزادی می گوید که در ماه رمضان مشکل بیشتر شده است:
" از وقتی که روزه شده است، سه کیلو برنج خریده ام و تنها سه شب برنج پخته کرده ایم. در غیر آن، افطاری و یا گوشت به دهن ما نرفته است. چون توانایی اقتصادی نداریم و شرایط خوب نیست."
به گفته خیریه، ماه دو هزار افغانی کرایه خانه می دهد.
او می گوید که دو هفته پیش پنج هزار افغانی پول برق خانه اش آمده و به علت نپرداختن بل برق، برق خانه اش قطع شده است.
بانو خیریه: از وقتی که روزه شده است، سه کیلو برنج خریده ام و تنها سه شب برنج پخته کرده ایم
بسیاری از خانواده های فقیر در هرات سرنوشت مشابه دارند.
عبدالصمد ۵۵ ساله با کراچی دستی اش در کنار جاده ولایت در مرکز شهر هرات نشسته و منتظر پیدا کردن کار است.
او پس از ۳۰ سال کار به عنوان کارمند خدماتی در شفاخانه حوزوی هرات، تقاعده کرده؛ اما عبدالصمد می گوید که نزدیک به دو سال می شود که حکومت طالبان پول بازنشستگی او را نداده است.
او می گوید که در رمضان امسال حتی پیدا کردن نان خشک برایش مشکل است.
"به شفاخانه۳۰ سال کار کردم؛ اما دولت تقاعدی من را نمی دهد. نان آور خانواده خودم هستم و همراه با همسر و نواسه معلول خود زندگی می کنم. نان خشک نداریم و اگر نه حق من نیست که سر سرک بیایم."
عبدالحمید ۲۳ ساله یک دکاندار مواد خوراکی در شهر هرات تمام روز با چانه زنی مشتریانش دست و پنجه نرم می کند.
او به رادیو آزادی می گوید که نسبت به دو سال پیش هشتاد در صد فروشاتش کاهش یافته است و بیشتر مشتریانش کشور را ترک کرده اند.
" هرچند عید نزدیک شده و شب و روزهای ماه مبارک رمضان است، مردم توانایی خرید ندارند و کار و بار مثل سابق نیست. در این وضعیت گذران ما و دیگر مردم نمی شود. مشکلات اقتصادی زیاد است و مردم پول به جیب ندارند که خریداری کنند تا ما هم بتوانیم معامله کنیم."
سازمان ملل متحد می گوید که تلاش می کند که به نیازمندان کمک کند. اما موانع برسر راه کم نیست. به تازگی، طالبان نگذاشتند که کارکنان زن ملل متحد سر کار بیایند. همان بود که روند کمک رسانی برای میلیون ها نیازمند در مناطق مختلف افغانستان تحت تاثیر قرار گرفت.
در هرات، خیریه می گوید که برای زنده ماندن خود و دو فرزندش به کمک نیاز دارد، کمکی به گفته ملل متحد نجات بخش. اما او نمی داند که چنین کمکی چه وقت از راه خواهد رسید؟
شاهپورصابر
