به تازگی انتونیو گوترش، سرمنشی سازمان ملل متحد و ادارۀ سرمفتش خاص ایالات متحده در امور بازسازی افغانستان ( سیگار ) گفتند که زنان و دختران در این کشور در خانه زندانی استند یا در حبس خانگی بسر می برند.
آقای گوترش به روز دوشنبه سیزدهم ماه مارچ گفت که در افغانستان، زنان و دختران از زندگی عمومی حذف شده و عملاً در خانه‌ها زندانی اند.
یک روز بعد، سیگار به روز سه شنبه چهاردهم ماه مارچ در گزارشی به کانگرس امریکا گفت که رژیم طالبان ۵۰ درصد جمعیت افغانستان را در ''حبس خانگی'' قرار داده.
هرچند حکومت طالبان در مورد گزارش سیگار و سخنان انتونیو گوترش تبصره نکرده، پیش از ین گفته است که حقوق زنان در چهارچوب شریعت اسلام رعایت می شود.
اما با توجه به ۱۹ ماهه شدن حاکمیت دوبارۀ طالبان بر افغانستان، آنچه حبس خانگی زنان در افغانستان خوانده می شود، زندگی شان را چه قدر دشوار کرده است؟
در برنامۀ « شکست سکوت» رادیو آزادی به روز پنجشنبه ۲۵ حوت در این مورد بحث کرده ایم.
مهمانان:
فریده رضایی، معلم سابق یکی از مکاتب دخترانه و فعال جامعۀ مدنی
پروین توفان، کارمند پیشین یکی از اداره های دولتی
فرشته یعقوبی مسئول یکی از اداره های غیردولتی
میزبان: ژکفر احمدی
