اداره هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا) می گوید که زنان ۳۵ تا ۴۰ درصد نیروی کار در سازمان‌های غیردولتی را تشکیل می‌دادند و آنها بخشی اساسی از عملیات کمک‌رسانی این سازمان‌ها در افغانستان بودند.
اوچا دیروز یکشنبه در توییتی گفت که دو ماه پیش زنان از شغل‌شان در این موسسات برکنار شدند.
این اداره در تویتش از خدیجه یک امدادگر جوان در کابل یاد کرده که هم ترس و هم امید به آینده دارد.
اما تنها خدیجه نیست، بلکه این تصمیم طالبان باعث شده که بسیاری از زنان، به ویژه زنانی که نان آور خانواده خود هستند، با همین وضعیت روبرو شوند.
شکیلا ۵۰ ساله با شش دخترش در گوشه از شهر چاریکار زندگی می‌کند. او می‌گوید که نان آور ندارند، چونکه شوهرش به علت بیماری نمی‌تواند کار کند.
به گفته او در یک ونیم سال، زندگی آنها به موسسات کمک‌رسان متکی بود چه کم چه زیاد، چیزی پیدا می‌کرد:"کمی کمک می‌رسید و من شکر می‌کشیدم. حالا کمک مکمل قطع شده . حالا من چه کنم و چه بخورم نه زمین دارم و نه مرد کار . پسر ندارم که کار کند . اگر تا دو هفته دیگر کمک‌ها شروع نگردد، مشکلات ما زیاد می‌شود."
در این حال، رافائلا یودی چی، معاون هیئت اتحادیه اروپا در افغانستان که توماس نیکلاسن نماینده ویژه اتحادیه اروپا برای افغانستان را در سفر تازه‌اش به این کشور همراهی می‌کرد، دیروز یکشنبه در توییتی گفت که در حال حاضر ۲۰ میلیون نفر در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه متکی اند.
همزمان، رامز الکبروف معاون نماینده ویژه سازمان ملل متحد در امور افغانستان و هماهنگ کننده کمک‌های بشردوستانه هفته گذشته گفت که افغانستان هنوز کشوری در جهان است که با بزرگترین بحران بشری مواجه است.
پیش از این نیز بسیاری از موسسات خیریه بین‌المللی نسبت به وخامت وضعیت بشری در افغانستان هشدار داده بودند و گفته بودند که بیش از نیمی از جمعیت این کشور یعنی ۲۸ میلیون نفر با خطر گرسنگی مواجه اند.
نگرانی‌ها در مورد وخامت اوضاع بشردوستانه در افغانستان زمانی افزایش یافت که تعدادی از موسسات و نهادهای کمک‌رسانی بین‌المللی فعالیت‌های خود را در واکنش به تصمیم حکومت طالبان مبنی بر ممنوعیت کار زنان در سازمان‌های غیر دولتی به حالت تعلیق در آوردند.
