معاون سرمنشی سازمان ملل متحد میگوید، طالبان باید تعهدات خود را در زمینۀ کار زنان در افغانستان را گسترش دهند.
مارتین گریفیتس، معاون سرمنشی سازمان ملل متحد در امور بشردوستانه و کمکهای اضطراری پس از سفرش به کابل گفته که حکومت طالبان در برخی موارد با او موافقت کرده است که به زنان اجازۀ کار بدهد.
اما برخی از زنانی که دوباره اجازۀ را کار گرفته اند، میگویند که همه چیز تغییر کرده و فضای ترس حاکم شده است.
یک بانوی افغان که نمیخواهد نام و محل کارش در گزارش ذکر شود، میگوید که از هفتۀ گذشته به این سو به کار خود بازگشته است.
او به رادیو آزادی گفت، پس از دستور دوبارۀ اجازۀ برگشتن به کار، با ترس و هراس به کار میرود.
"من با بسیار ترس زیاد و به شکل پنهانی به وظیفۀ خود میروم، زیرا اکنون دیگر زنان اجازه ندارند به وظیفه بروند و من هر وقت با شوهرم یا یک همراه دیگر میروم فقط بعضی داکتران اجازه دارند به سرکار بروند رفتن مخفیانه به سر کار بسیار مشکل است."
این بانو همچنان می گوید که معاشات آنها به طور قابل ملاحظه کاهش یافته است.
پس از سفر دو هیئت جداگانه سازمان ملل متحد به کابل، مارتین گریفیتس معاون سرمنشی سازمان ملل متحد در امور بشردوستانه و کمکهای اضطراری گفته که وعدههایی در زمینه کار زنان با طالبان دریافت کرده و گفته که طالبان وعده داده اند در برخی زمینهها به زنان اجازه میدهند که کار کنند.
مارتین گریفیتس: بدون حضور زنان٬ رساندن کمک به نیازمندان ممکن نیست
او اخیراً از طالبان خواسته است تا بخشهایی را که به زنان اجازۀ کار میدهند، گسترش دهند.
آقای گریفیتس اواخر روز چهارشنبه در توییتی نوشت که حدود ۲۸ میلیون نفر در افغانستان به کمکهای بشردوستانه فوری نیاز دارند و این کار بدون حضور زنان غیرممکن است.
همزمان با آن فلورنسیا سوتو نینو، معاون سخنگوی سازمان ملل متحد در نشستی اواخر روز چهارشنبه گفت که طالبان باید به وعدههای خود عمل کنند.
"با آنکه در حوزۀ آموزش و صحت استثناهایی به ما داده شده، اما به هیچ وجه قابل قناعت نیست و به جواز بیشتر به زنان کارمند برای برگشتن به کارشان نیاز است."
بانو نینو افزوده که جهان از نظر کمکهای بشردوستانه در کنار افغانها خواهد بود.
از سوی دیگر کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امورپناهندگان یا UNHCR گفته که حضور کارمندان زن برای اطمینان از رسیدن کمکهای بشری به زنان و کودکان بسیار مهم است.
این سازمان روز چهارشنبه در توییتی نوشته که محرومیت زنان به این معناست که میلیونها زن و دختر با یک بحران انسانی روبهرو میشوند.
پس از آنکه طالبان برای دومین بار بر افغانستان حاکم شدند، محدودیتهایی را بر کار، تحصیل، و دیگر فعالیتهای اجتماعی زنان وضع کردند و این محدودیتها با واکنشهای گستردۀ داخلی و بینالمللی مواجه شده است.