"آنهایی که کشته شدند، جرم شان فقط آموزش بود، ما باید راه آنها را دنبال کنیم"
این صحبت‌های شازیه است که در نمایشگاه نقاشی یادبود از قربانیان حمله بر مرکز آموزشی کاج شرکت کرده است.
در این نمایشگاه در کنار دانش آموزان و آموزگاران، اعضای خانوادۀ جان‌باختگان این حمله شرکت کرده اند.
ظاهر مدقق، مامای مرضیه و پسر عمۀ هاجر، از قربانیان این حمله که در این نمایشگاه نیز حضور داشت به رادیو آزادی گفت که این نمایشگاه حمایت از کسانی است که عزیزان خود را از دست داده اند: "اگر از دید روانشناسی به زندگی افراد غمگین نگاه کنید، این گونه نمایشگاه‌ها به ما کمک می‌کند و یک نوع روان درمانی است. یک میکانیزمی است که افراد داغدار یک نوع غم و غصۀ خود را تخلیه کنند و با دنیای واقعی یک برخورد دیگری داشته باشند و در نهایت به این نتیجه برسند که وضعیت پیش آمده را قبول کنند و این اتفاقِ است که افتاده و نمی‌شود تمام عمر غصه خورد."
نجیب الله یوسفی، یکی از آموزگاران مرکز آموزشی کاج می‌گوید که این نمایشگاه به خانواده‌های قربانیان کمک می‌کند تا روحیه و انگیزۀ از دست رفته خود را باز یابند.
"برگزاری نمایشگاه‌های نقاشی چندین منفعت دارد، برای ما اول تسلی دل بازماندگان است. ارزش‌های علم و دانایی در جامعه زنده می‌شود، ایجاد انگیزه است تا این راه متوقف نشود، مخصوصاً انگیزه برای کسانی دیگری که دلسوز مردم هستند مثل تاجران و اگر آنها هم دانش‌آموزان را حمایت کنند، توجه نهادهای حقوق بشری را به این سو جلب می‌کند."
زبیده، یکی از برگزار کنندگان این نمایشگاه و عضو بنیاد "کارگاه نقاشی هنر یاران نوین" می‌گوید که یکی از اهداف برگزاری این نمایشگاه این است که نشان‌دهند، دیگر دختران در افغانستان تلاش کنند که از تحصیل دست نکشند:
"هدف ما از این برنامه این است که ما همیشه راه آنها را ادامه می‌دهیم و به تمام جهان می‌رسانیم که دختران هم حق آموزش را دارند و می‌توانند در تمام رشته‌ها تحصیل کنند و خواست من از هم قطاران و هم سن وسالانم این است که برایم وعده بدهند که راه آنها را ادامه می‌دهند."
در ۳۰ سپتمبر، مرکز آموزشی کاج هدف حملۀ انتحاری قرار گرفت که بر اساس گزارش دفتر هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما)، در این حمله بیش از ۵۳ نفر کشته و ۱۱۰ نفر دیگر زخمی شدند.
