شماری از زنان معترض اعضای جنبش زنان مقتدر افغانستان در کابل به جاده‌ها برآمدند تا فریاد دادخواهی سر دهند و در برابر آنچه که پایمال شدن حق‌شان می‌دانند، صدا بلند کنند.
راه‌پیمایی امروز سه‌شنبه شان اعتراض در برابر اجباری شدن چادری و حجاب با تعریف ویژهٔ آن از سوی طالبان است، آنچه که در فرمان تازۀ ملاهبت الله آخندزاده رهبر گروه طالبان نگاشته شده است.
مونسه مبارز از برگزار کنند‌گان این تظاهرات می‌گوید، بر علیه پوشش اجباری که طالبان می‌خواهند به زنان افغانستان تحمیل کنند، اعتراض دارند.
او به رادیو آزادی گفت: "ما خواستیم که با شعارهای که خلاف قانون، خلاف شریعت، خلاف ارزش‌ها و فرهنگ مردم افغانستان نیست؛ اعتراض خود را علیه پوشش اجباری که گروه طالب می‌خواهند مطابق فرهنگ و باور خود بر مردم افغانستان تحمیل بکنند ایستادگی کنیم."
با توجه به محدودیت‌های وضع شده، راه اندازی چنین راه‌پیمایی‌ها چندان آسان هم نیست.
در تصویرهایی که از این اعتراض‌ها در شبکه‌های اجتماعی نشر شده، دیده می‌شود که بانوان معترض در کنار دیواری که این بانوان می‌گویند مربوط به وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان است، از سوی تفنگداران طالبان حلقه شده اند.
ژولیا پارسی، یک تن از این زنان معترض به رادیو آزادی گفت: "اول خو پیش تانک تیل شهر نو مانع ما شدند بعداً گفتند که شما اگر قرار است که بخاطر حجاب اجباری اعتراض کنید چرا در روی سرک می‌گردید باید بروید پیش وزارت امر به معروف. وقتی که ما آنجا رفتیم یک تعداد از طالبان که فکر می‌کنم از حوزه‌شان بودند و از استخبارات‌شان آمدند گرد ما را حلقه کردند، تقریباً دو ساعت ما را به گروگان گرفتند. شعارهای ما را اول می‌خواستند، ندادیم. می‌گفتند چادرهای تان را بپوشید، پوز/بینی تان را بسته کنید. مثلاً چرا بی‌حجاب هستید و شما کافر هستید از قبیل همین قسم حرف‌های زشت به ما می‌گفتند."
فرمان تازه رهبر طالبان در مورد نوع حجاب و پوشش زنان افغانستان است که پس از علنی شدن آن اعتراضات و واکنش‌های گسترده‌ای داشته است.
در این فرمان به اضافۀ تعیین کردن نوع پوشش زنان، همچنان آمده است که مردان خانواده نیز با توصیه و برخورد قانونی حکومت طالبان در صورت رعایت نشدن حجاب مطابق فرمان رهبر طالبان، مواجه خواهند شد.
زنان معترض در پایان اعتراضات شان یک قطعنامه هم صادر کردند.
در بخشی از قطعنامۀ ۷ماده‌ای آنها آمده است که حذف زنان از ساختار سیاسی و اجتماعی، محدود ساختن زمینه‌های اشتغال، بسته کردن دروازه‌های مکاتب و همچنان تعیین نوع پوشش بر زنان هیچ نوع جنبۀ شرعی، قانونی، منطقی و انسانی نداشته، بلکه استفادۀ ابزاری از زنان جهت تامین منافع سیاسی گروه طالبان می‌باشد.
آنان در این قطعنامه همچنان تمام اقشار به شمول سازمان‌ها و فعالان جهانی مدافع ارزش‌های حقوق بشری را به همصدایی با خود فراخواندند.
حکومت طالبان اما تا هنوز به خواست و اعتراض زنان افغان در این مورد پاسخی نداده است.
طالبان پیش از این نیز زیر نام توصیه، محدودیت‌های دیگری بر زنان افغان وضع کردند.
سفر بدون محرم را بر زنان منع کرده و بسیاری فعالیت‌های دیگر زنان نیز مانند کار در رسانه‌های دولتی منع شده است.
