فاطمه خواهر سه برادر یک خانوادۀ نادار در شهر کابل است.
او می‌گوید، برادران کوچکش اکنون به جای درس و بازی های کودکانهٔ شان کمر بسته اند تا برای خانه نان آور باشند.
به گفته او، برادرانش که هر یک از نه تا چهارده سال سن دارند، از پگاه تا بیگاه پلاستیک‌ها را از کثافت دانی‌ها و روی جاده‌ها گرد آوری می‌کنند، آن‌ها را می‌فروشند و به چهار خواهر، پدر و مادرشان لقمه نانی به دست می‌آورند: "سه برادر خرد دارم هر سه شان پلاستیک جمع می‌کنند و به فروش می‌رسانند. روزانه ۵۰ یا صد افغانی به دست می‌آورند که با همین مصارف خانه خود را پوره می‌کنیم."
فاطمه دانشجوی رشته کیمیا در یکی از پوهنتون‌های دولتی است، اما مانند هزاران دختر دیگر از یک سو با ناداری دست و پنجه نرم می‌کند و از سویی هم نگران آيندهٔ تحصیلی خود است - آنچه که از سوی طالبان برای شماری از دختران تاکنون منع شده است.
او افزود، بیشتر اوقات او نیز ناگزیر می‌شود درب همسایه‌ها را بکوبد و برای گرم کردن خانۀ اش در این فصل سرما پلاستیک و چوب طلب کند.
با این حال صندوق نجات کودکان (Save the Children Fund) با نشر اعلامیه تازه گفته است که نزدیک به ۱۴میلیون کودک در افغانستان نمی‌دانند وعده غذایی بعدی‌شان از کجا می‌آید.
به گفته این سازمان، افغانستان گواه بدترین بحران غذایی خواهد بود و این جان میلیون‌ها کودک را در زمستان پیش‌رو با خطر روبه‌رو خواهد ساخت.
صندوق نجات کودکان هشدار می‌دهد که تا پایان امسال، نزدیک به ۳.۲ میلیون کودک زیر ۵ سال با سوء تعذیه دچار خواهند شد.
کریستیانا مارتون مسئول ارتباطات صندوق نجات کودکان در افغانستان در این باره به رادیو آزادی گفت: "ميليون‌ها کودک در افغانستان از کمک‌ها بی‌بهره مانده اند، از رفتن به مکتب محروم اند و دسترسی به خدمات صحی محدود است. اکنون افغانستان با بزرگترین بحران گرسنگی روبه‌رو است. ۱۴ میلیون کودک نمی‌دانند که غذای شب آینده آنان از کجا خواهد شد. در نتیجه جان‌های میلیون‌ها جوان با بحران بی‌پیشینه‌یی که کشور با آن روبه‌رو شده، در خطر است."
به گفته بانو مارتون عدم موجودیت غذای کافی میزان بیماری و حتی مرگ و میر کودکان را در این کشور افزایش خواهد داد.
صندوق نجات کودکان از کشورهای جهان می‌خواهد که معافیتی را برای رسانیدن کمک‌های بی‌درنگ بشردوستانه به نیازمندان در راهبردهای تحریم‌های شان بر افغانستان به میان آورند.
مسئولان این نهاد از کمک کنندگان می‌خواهند که برای رسید‌گی به کودکان آسیب پذیر و خانواده‌های آنان کمک‌های بی‌درنگ بکنند.
پیش از این برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد نیز در گزارشی گفته بود که کم و بیش یک میلیون کودک به علت دچار شدن به سوء تغذیه با خطر مرگ روبه‌رو اند.
این در حالی است که پس از حاکمیت طالبان بر افغانستان چندین محموله کمک‌های بشری به این کشور رسیده، اما تا هنوز مشخص نیست که چه تعداد مردم این کمک‌ها را دریافت کرده اند.
حکومت طالبان نیز بارها از جامعهٔ جهانی خواسته است تا کمک‌های بشری به این کشور را سیاسی نکنند و در شرایطی که افغانستان با بحران شدید اقتصادی مواجهٔ است کمک‌های شانرا ادامه دهند.
