در حاشیۀ شرقی شهر کابل، شهرکی مدرن ساخته شده‌است که چهرۀ آیندۀ شهری را مجسم می‌کند که زمانی مساعدت‌های بین‌المللی به آن سرازیر شده بود.
قطار منظم خانه‌های ییلاقی، ویلا های مجلل، بلند منزل‌ها و یک مسجد جدید در آن منطقه بسرعت ساخته شد، حدود ۵۰۰ کارگر در آن کار می‌کردند و تعدادی خریداران هم زیاد بودند.
شهر کابل که تا خروج نیروهای رزمی بین‌المللی از افغانستان در ۲۰۱۴ میلادی در حالت شگوفایی قرار داشت، اینک به یک شهر مزدحم با اقتصاد متزلزل تبدیل شده‌است.
از دست دادن منابع عایداتی باعث آن شده‌است که شهرک‌های مدرن ساخته شده در کابل تقریباً خالی باقی بمانند.
حاجی حفیظ الله کاروان که یکی از این شهرک‌ها را ساخته‌است در دفتر کارش که دیوار های آن با پوستر های اعلانات فروش ملکیت‌های نیمه خالی شهرکی را که ساخته پوشانیده شده‌است، با اشاره به وضعیت بازار فروش ملکیت‌ها در شهر کابل می‌گوید، حتی کسانیکه تا ۵۰ درصد پیش پرداخت خرید خانه را کرده‌اند، اکنون منصرف شده‌اند.
اینک تعداد کارمندان شرکت ساختمانی حفیظ الله کاروان به صد تن کاهش یافته‌است و آیندۀ فروش ملکیت‌های وی با وصف کاهش قیمت‌های آن به نصف، ضعیف به نظر می‌رسد.
درحالیکه افغانستان خود را با واقیعت‌های دشوار اقتصادی وفق می‌دهد، خالی بودن شهرک‌های تازه ساخته شده، صرف یک رخ چهرۀ سریعاً در حال تغییر شهر کابل است.
در سال ۲۰۱۰ میلادی حدود ۱۳۰ هزار نظامی خارجی در افغانستان حضور داشتند و بر اساس ارقام بانک جهانی مساعدت‌های بین‌المللی به شمول مصارف نظامی و بازسازی در افغانستان ۱۵.۷ میلیارد دالر بود.
امروز درحالیکه تعداد نیروهای بین‌المللی در افغانستان حدود ۱۴ هزار تن میباشد، رقم مساعدت‌های بین‌المللی به افغانستان به ۸ میلیارد دالر کاهش یافته‌است.
رکود اقتصادی در کابل از شهرک‌های خالی و نیمه تمام خیلی فراتر میرود و افغانستان را به یک لیست از مشکلات مواجه ساخته‌است.
در برخی مناطق شهر کابل، عمدتاً در حاشیه‌های شهر و دامنه‌های تپه‌ها بیجاشدهگان داخلی کمپهای را ایجاد کرده و به مرور زمان خانه‌های گلی را در آن آباد کرده‌اند. این کمپها با سیستم آب رسانی، بدرفت و بسهای شهری وصل نیستند.
خوزمن علومی معاون سابق ادارۀ خدمات شهری شاروالی کابل می‌گوید، نفوذ این شهرک‌ها به محدودۀ شهر، دشواری‌های زیاد را برای کابل ایجاد کرده‌است.
درحالیکه جنگ‌ها در مناطق مختلف افغانستان ادامه دارد، افراد بیشتر به شهرک‌های بیجا شده‌گان در کابل می‌آیند و این دشواری در حالت گسترش قرار دارد.
غلام علی یک بیجا شدۀ داخلی که سرپرست یک خانواده هشت نفریست در حالیکه در کنار خیمه‌اش در یک کمپ بیجا شده‌گان نشسته‌است، می‌گوید که با تصور اینکه در کابل کار و غریبی خواهد یافت به این شهر آمده‌است.
برخی کارشناسان هوشدار داده‌اند، درحالیکه چهرۀ کابل تغییر می‌کند، عمیق شدن تفاوت در عایدات باشنده‌گان آن می‌تواند زمینه را برای بی‌ثباتی اجتماعی فراهم کند.
شهر کابل که در سال ۲۰۰۱ میلادی حدود ۵۰۰ هزار تن در آن زندهگی می‌کردند، اینک بین ۵ تا ۷ میلیون نفوس دارد.
تعدادی زیاد اتباع خارجی که سال ۲۰۰۱ میلادی از کابل بازدید کرده بودند، میگویند که در آن زمان میشد از بالای بام یک ساختمان بلند محدودۀ شهر را مشاهده کرد، اما امروز پهنای غیر منظم و غیر قابل کنترول شهر کابل خیلی فراتر از ساحۀ دید انسان قرار دارد.
