پنج مورد عمده که باید در مورد توافقنامه امنیتی میان کابل و واشنگتن بدانیم

پنج مورد عمده که باید در مورد توافقنامه میان کابل و واشنگتن بدانیم

بعد از یک مدت طولانی بالاخره توافقنامه امنیتی و دفاعی روز سه شنبه میان کابل و واشنگتن امضاء شد که بر اساس آن تعداد نزدیک به ده هزار سرباز امریکایی میتوانند پس از ختم ماموریت نظامی شان که قرار است در 31 دسمبر سال جاری به پایان برسد، در افغانستان باقی بمانند.

پنج مورد عمده که باید در مورد این توافقنامه دانست این ها اند:

1: به چه تعداد و تا چه مدت نیرو های امریکایی در افغانستان باقی خواهند ماند؟

توافقنامه امنیتی و دفاعی از اول جنوری سال 2015 عملی شده و تا ختم 2024 میلادی و فراتر از آن تا زمانی مدار اعتبار است که از سوی دو طرف فسخ نشود، و حتی اگر طرفین خواهان فسخ این توافقنامه باشند باید دو سال قبل به طرف مقابل اطلاع بدهد.

در متن توافقنامه تعداد عساکری که قرار است در افغانستان باقی بمانند جا داده نشده، اما بارک اوباما رییس جمهور امریکا چندی قبل اعلان کرد که کشورش در نظر دارد تا 9800 عسکر را پس از ختم سال 2014 میلادی در افغانستان نگهدارد.

وی همچنان گفت که این تعداد به تدریج در سال های 2015 و 2016 کاهش خواهد یافت.

http://mfa.gov.af/en/error/500?/en/news/bsa

از سوی دیگر اسوشیتد پرس گزارش داده است که واشنگتن پلان دارد تا 1000 عسکرش را به هدف مشاورت با نیرو های افغان پس از ختم 2016 میلادی در افغانستان نگهدارد.

http://bigstory.ap.org/article/us-keep-9800-troops-afghanistan-year-end

نیرو های امریکایی تنها نیروهای خارجی که در افغانستان به حضور شان ادامه خواهند داد، نیستند.

انتظار میرود که کابل یک توافقنامهء مشابهی را با ناتو نیز در همین هفته امضاء کند که بر اساس آن از چهار هزار تا پنج هزار نیروی بین المللی که بیشتر آنها را عساکر بریتانیا، جرمنی، ایتالیا و ترکیه تشکیل میدهند، پس از سال 2014 میلادی در افغانستان حضور خواهند داشت.

این بدین معنی است که تعداد تمام عساکر که قرار است در افغانستان باقی بمانند چهارده هزار و هشت صد خواهد بود.

2: سوال اینجاست که دلیل حضور نیرو های امریکایی در افغانستان چه است ؟

بر اساس توافقنامه امنیتی و دفاعی میان کابل و واشنگتن، ماموریت نیرو های امریکایی بلند بردن توانایی های افغانستان برای جلوگیری از تهدید های داخلی و خارجی علیه حاکمیت آن است، که آن شامل مشاوره، آموزش، تجهیز و حمایت نیرو های امنیتی و دفاع ملی که تحت وزارت خانه های امور داخله و دفاع قرار دارند و همچنان برای نیرو های خاص برای مبارزه با تروریزم.

نکته مهم که در این توافقنامه جا داده شده اینست که بدون توافق دو جانبه، نیرو های امریکایی عملیات نظامی را در داخل خاک افغانستان انجام نخواهد داد اما آنها در عوض نیرو های افغان را در بخش های استخباراتی و تقویت نیرو های هوایی افغان کمک خواهند کرد.

همچنان ماموریت جدید نیرو های ناتو به رهبری امریکا، روی آموزش و حمایت از اردو و پولیس افغان متمرکز خواهد بود.

3: موارد که قبلاً در رابطه به امضای این توافقنامه باعث اختلافات شده بودند؟

حامد کرزی رییس جمهور سابق افغانستان از امضای این توافقنامه قسماٌ بخاطری خود داری کرد، که میخواست در عملیات های ضد تروریزم در آینده مانع ورود عساکر امریکایی به خانه های افغان ها شود.

http://www.theguardian.com/world/2013/nov/24/hamid-karzai-refuses-to-sign-us-afghan-security-deal

حامد کرزی نیرو های امریکایی را متهم به تلفات غیرنظامیان در جریان عملیات ها میکرد.

لویه جرگه مشورتی که به هدف بررسی مسوده توافقنامه امنیتی و دفاعی میان کابل و واشنگتن در نومبر سال گذشته برگزار شد، موضوع ورود عساکر به خانه ها را پذیرفت و از رییس جمهور در آنزمان نیز خواست تا آنرا بپذیرد.

در توافقنامه که روز سه شنبه امضاء شد این نکته تکرار شده و در آن آمده است که نیرو های امریکایی متعهد اند تا به حفاظت و امنیت مردم افغانستان بشمول خانه های آنها توجه کامل داشته باشند.

همچنان در این توافقنامه تاکید شده که رهبری عملیات های ضد تروریزم را نیرو های افغان به عهده خواهند داشت، بشمول داخل شدن در خانه ها برای تلاشی، در حالیکه نیرو های خارجی با نیرو های افغان همکار خواهند بود.

مورد اختلافی دیگر مصونیت قضایی نیرو های امریکایی در افغانستان بود، در توافقنامه امنیتی آمده، در صورتیکه سربازان امریکایی مرتکب هر نوع جرم یا تخلفات مدنی در افغانستان شوند، کابل موافق است تا ایالات متحده آنها را محاکمه کند.

در صورت درخواست افغانستان، واشنگتن می تواند کابل را از پیشرفت دوسیه مربوط به سربازی که مرتکب جرم شده آگاه بسازد طوریکه نمایندگان افغانستان میتوانند در محکمه نظامی ایالات متحده حضور یافته و شاهد تمام جریان باشند.

توافقنامه امنیتی، به کابل اجازه محاکمه قراردادی های امریکایی را میدهد.

اگر کابل موضوع مصونیت قضایی عساکر امریکایی را نمی پذیرفت، واشنگتن هیچگاه توافقنامه امنیتی و دفاعی را با کابل امضاء نمیکرد.

http://www.rferl.org/content/us-afghanistan-status-forces/25138834.html

عراق روی همین موضوع توافقنامه امنیتی و دفاعی را با واشنگتن امضاء نکرد و این باعث شد تا نیرو های امریکایی پس از 2011 میلادی به حضور خود در آنکشور ادامه ندهد.

4: سوال دیگری که مطرح میشود اینست که آیا امریکا در برابر کشور سوم از افغانستان دفاع خواهد کرد؟

توافقنامه امنیتی یک پیمان دفاعی نیست که امریکا را برای دفاع از افغانستان در برابر حمله کشور دیگر متعهد کند.

اما در متن توافقنامه آمده است که واشنگتن نگرانی شدید اش را در برابر هرگونه تجاوز خارجی که متوجه افغانستان گردد، نشان خواهد داد.

در متن همچنان گفته شده که در صورت تجاوز خارجی بر افغانستان، واشنگتن و کابل به هدف پاسخ یک اقدام مناسب را روی دست خواهند گرفت که آن میتواند شامل اقدامات سیاسی، نظامی و اقتصادی باشد.

5: سوال اخیر اینکه آیا ایالات متحده امریکا پایگاه های نظامی در داخل افغانستان خواهد داشت؟

توافقنامه امینی و دفاعی در صورت توافق دو طرف اجازه میدهد که نیرو های امریکایی برای حفظ امکانات موجود شان پایگاه های نظامی در افغانستان داشته باشند.

به احتمال زیاد موجودیت پایگاه های نظامی امریکا در افغانستان بیشتر توجه ایران را به خود جلب میکند زیرا ایران همواره مخالف حضور امریکا در نزدیکی خود بوده و بار ها امریکا را متهم کرده که به بهانه مبارزه با تروریزم خواهان حضور دایمی در منطقه است.

با آنکه حامد کرزی ماه می سال گذشته ادعا کرد که ایالات متحده امریکا می خواهد 9 پایگاه نظامی در افغانستان داشته باشد که مورد پذیرش وی قرار نگرفته است، امریکا بار ها گفته که خواهان حضور دایمی در افغانستان نیست.

جی کارنی مسوول مطبوعات قصر سفید یکروز پس از اظهارات کرزی گفت؛ "ما به دنبال داشتن پایگاه های نظامی در افغانستان نیستیم."

http://www.washingtonpost.com/world/karzai-says-us-wants-to-keep-9-bases/2013/05/09/aba57866-b8bf-11e2-b568-6917f6ac6d9d_story.html

وی در آنزمان گفت، هر نوع حضور ایالات متحده امریکا پس از سال 2014 میلادی در افغانستان بر اساس یک توافقنامه میان کابل و واشنگتن و درخواست حکومت افغانستان خواهد بود.