در سال 2011 میلادی، بیش از 30 تبعه عادی در سر تاسر جهان به مبارزه شان علیه رژیم های ستمگر، فساد اداری و بی عدالتی ادامه دادند و حتی با قیمت جان و قبول شکنجه تسلیم نشدند. این ها معترضین یا (Protester) بودند که مجله هفته وار تایمز چاپ امریکا به آنها لقب شخصیت سال 2011 داده است.
باید بخاطر داشت که این لقب با اعتبار و با حیثیت در سال گذشته به موسس فیس بوک، مارک زوکربرگ داده شده بود.
مجله تایمز با این کار به آنهایی احترام گذاشت که برای هدف مشترک از هند گرفته تا سرک های تونس رزمیدند و حتی خود را به آتش کشیدند و بهار عرب را به وجود آوردند.
جمز فریدریک مدیر مسوول مجله تایمز بروز چار شنبه به آژانس خبری رویترز در نیویارک گفت:
مجله تایمز اعتراض کننده ها را بحیث اعتراض کننده های جهانی قبول کرد و آنها را بحیث شخصیت سال 2011 انتخاب نمود. زیرا در 20 یا 25 سال گذشته، تقریباً یک نسل، اعتراض که یک طریقه واقعاً ماندنی برای تغییر نظم سیاسی است متوقف بود. بعداً دفعتاً و تقریباً خارج از هیچ مکان ظهور کرد، باعث سقوط دو رژیم گردید، و بحیث یک حرکت جهانی تبدیل شد. فرض کنیم که در روسیه یا لندن باشد یا در وال ستریت نیویارک یا در شرق میانه. خلاصه که اعتراض دفعتاً یکی از طریقه هایی شد که مردم می توانند قدرت سیاسی را بگیرند و تغییر بدهند.
فرید ریک می گوید، من فکر می کنم که امسال این مخلوط یا ترکیبی بود از یک رمزی که توانست خشم کافی ایجاد کند و مردم کافی گرد هم جمع نماید. او می گوید، من فکر می کنم که تاثیر اجتماعی رسانه ها مانند تویتر و فیس بوک پیوند و ارتباطاتی را بعد از 40 سال سرکوبی و اختناق در کشور های مختلف شرق میانه به وجود آورد و ما شاهد بودیم که قدرت مردم تا چه حد تاثیر دارد:
این حرکت از تونس آغاز شد و به لیبیا و مصر رفت. اما یکی از جالب ترین چیز اینست که این اعتراض جهانی، طوریکه دیدیم از هیچ نگاه یک حرکت واحد نبود. آن های که وال سریت را اشغال کردند نسبت به آن های که در مصر و لیبیا بودند و یا آن های که حالا در میدان سرخ ماسکو هستند، آجندا های کاملاً مختلف داشتند و دارند. اما آنچه با هم مشترک دارند اینست که با هم پیوند ارتباطی دارند تا چگونه با هم کار کنند. چنانچه ما بارها و بارها در گزارش ها دیدیم که مردم در مصر می گفتند، من اینجا نمی بودم اگر از تونس الهام نمی گرفتم. یا آن های که وال ستریت را اشغال کردند می گفتند، ما امروز در پارک زوکاتی نمی بودیم اگر نمی دیدیم که در مصر چه می گزرد. بناً من فکر می کنم اینجا یک عمومیت وجود دارد.
فریدریک می گوید، من فکر می کنم که مفهوم توده ها، بسیج اعتراض کننده ها یک قدرت نیرومند سیاسی است که حد اقل برای سال ها باقی خواهد ماند.
باید بخاطر داشت که این لقب با اعتبار و با حیثیت در سال گذشته به موسس فیس بوک، مارک زوکربرگ داده شده بود.
مجله تایمز با این کار به آنهایی احترام گذاشت که برای هدف مشترک از هند گرفته تا سرک های تونس رزمیدند و حتی خود را به آتش کشیدند و بهار عرب را به وجود آوردند.
جمز فریدریک مدیر مسوول مجله تایمز بروز چار شنبه به آژانس خبری رویترز در نیویارک گفت:
مجله تایمز اعتراض کننده ها را بحیث اعتراض کننده های جهانی قبول کرد و آنها را بحیث شخصیت سال 2011 انتخاب نمود. زیرا در 20 یا 25 سال گذشته، تقریباً یک نسل، اعتراض که یک طریقه واقعاً ماندنی برای تغییر نظم سیاسی است متوقف بود. بعداً دفعتاً و تقریباً خارج از هیچ مکان ظهور کرد، باعث سقوط دو رژیم گردید، و بحیث یک حرکت جهانی تبدیل شد. فرض کنیم که در روسیه یا لندن باشد یا در وال ستریت نیویارک یا در شرق میانه. خلاصه که اعتراض دفعتاً یکی از طریقه هایی شد که مردم می توانند قدرت سیاسی را بگیرند و تغییر بدهند.
فرید ریک می گوید، من فکر می کنم که امسال این مخلوط یا ترکیبی بود از یک رمزی که توانست خشم کافی ایجاد کند و مردم کافی گرد هم جمع نماید. او می گوید، من فکر می کنم که تاثیر اجتماعی رسانه ها مانند تویتر و فیس بوک پیوند و ارتباطاتی را بعد از 40 سال سرکوبی و اختناق در کشور های مختلف شرق میانه به وجود آورد و ما شاهد بودیم که قدرت مردم تا چه حد تاثیر دارد:
این حرکت از تونس آغاز شد و به لیبیا و مصر رفت. اما یکی از جالب ترین چیز اینست که این اعتراض جهانی، طوریکه دیدیم از هیچ نگاه یک حرکت واحد نبود. آن های که وال سریت را اشغال کردند نسبت به آن های که در مصر و لیبیا بودند و یا آن های که حالا در میدان سرخ ماسکو هستند، آجندا های کاملاً مختلف داشتند و دارند. اما آنچه با هم مشترک دارند اینست که با هم پیوند ارتباطی دارند تا چگونه با هم کار کنند. چنانچه ما بارها و بارها در گزارش ها دیدیم که مردم در مصر می گفتند، من اینجا نمی بودم اگر از تونس الهام نمی گرفتم. یا آن های که وال ستریت را اشغال کردند می گفتند، ما امروز در پارک زوکاتی نمی بودیم اگر نمی دیدیم که در مصر چه می گزرد. بناً من فکر می کنم اینجا یک عمومیت وجود دارد.
فریدریک می گوید، من فکر می کنم که مفهوم توده ها، بسیج اعتراض کننده ها یک قدرت نیرومند سیاسی است که حد اقل برای سال ها باقی خواهد ماند.
