Віталь Сямашка

«... Аж да 3 ліпеня Менск бамбілі „нашы“!»

«Дагэтуль не магу глядзець фільмы пра вайну. Не хачу ўзгадваць. Я ня буду ўключаць радыё. Я нікуды не пайду. Не магу...»

Аграгарадок, віетнамскія сьвінкі ды вынаходнік — у Абольцах

Старажытныя — 625 год ад заснаваньня — Абольцы адразу апынуліся на гістарычным, этнічным ды рэлігійным разломе. У першапачаткова паганскім паселішчы ў год заключэньня паміж ВКЛ ды Польшчай Крэўскай уніі вялікі князь літоўскі Ягайла на знак прыняцьця каталіцтва заклаў адзін зь першых на тэрыторыі сучаснай Беларусі касьцёлаў.

Цяжкі лёс Бальшавіка ў 21 стагодзьдзі

Жыхары пасёлка Бальшавік жартуюць, што ад назвы іхнай вёскі «патыхае серай».

Юрцава. Вяртаньне праз год

Усяго праз год у вандроўку ў Юрцава, вёску на Аршаншчыне паабапал галоўнага аўтабана краіны — М-1, які зьвязвае Маскву з Брэстам, — мяне паклікалі дзьве акалічнасьці.

Ці паўстане Кітай-горад на месцы Бярозавай Гары?

Інфармацыю пра так званае «кітайскае прышэсьце» на дачную Смалявіччыну адсочваю ня першы месяц. Але пакуль свой супраціў уладальнікі лецішчаў не аформілі арганізацыйна, зьбірацца ў вандроўку не лічыў мэтазгодным.

Першамай у Высокім

У сучаснай Беларусі 1 траўня застаецца «чырвоным днём календара». Не скажу за ўсю Беларусь, але ў пасёлку Высокім на Аршаншчыне яго не ўспрымаюць ні як гістарычную вяху, ні як падставу для мітынгаў, ні як Дзень працы і вясны.

Дружны. «Думаю, што трэба і мне зьяжджаць адсюль»

Упершыню я прыехаў у Дружны 2 гады таму — пасьля некалькіх экалягічных мітынгаў і Чарнобыльскага шляху, на які пасяленцы з забруджаных раёнаў, што складаюць ільвіную долю насельнікаў 9-тысячнага пасёлку, выйшлі пад лёзунгам «Хімічны Чарнобыль побач зь Менскам!»

«Гэты незаменны, самаахвярны дзядзька Пузыня з Ганалеса...»

У вёску Ганалес, што за паўтара кілямэтра ад цэнтру «Юнацтва» і на самым беразе Менскага мора, я прыехаў найперш на 72-я ўгодкі вядомага далёка за межамі краіны, славутага музыкі, майстра, які рэстаўруе і вырабляе старажытныя нацыянальныя музычныя інструмэнты, дзядзькі Валодзі Пузыні.

Нязьдзейсьнены атамны «бляск» Астраўца

Сямітысячны памежны Астравец, які яшчэ ў мінулым стагодзьдзі называлі «востравам паміж рэчкамі і балотамі», быў да апошніх гадоў адным з найбяднейшых паселішчаў Гарадзеншчыны. Аж пакуль за 20 кілямэтраў не распачалося будаўніцтва АЭС.

Астравецкая АЭС: новая энэргетыка альбо мёртвая зона?

Чарговая перадача сэрыі "Падарожжа Свабоды".

«У Лукашыне гавэнды многа, а жыць невядома чым…»

Лукашына сустрэла мяне, як усякая прыстойная каталіцкая вёска на Івейшчыне. На ўезьдзе — крыж з Панам Езусам ды галубкамі-анёламі. Усё — у сьвежапафарбаваных кветках ды сьвяточных стужках.

«Бібліятэка, клюб і „хімікі“ — гэта Крупкі-2»

Такой старонкі ў Інтэрнэце, як афіцыйны сайт Крупак-2, я яшчэ ня бачыў. Замест традыцыйнага пераліку геаграфічных, гістарычных цікавостак убачыў некалькі старонак абвестак пра продаж пераважна 2-пакаёвых кватэр: маўляў, «маляўнічае месца (рака, лес, возера ) — можна сказаць, аздараўленчы лягер». Адкуль такая колькасьць кватэр на продаж, даведаўся ўжо ў самым паселішчы.

У Позенятах слухаюць «Свабоду» і прагнуць дажыць да яе

Барань: куды сыходзяць апазыцыянэры?

Барань, Віцебская вобласьць

Халопеніцкія прыцемкі

Скажы сёньня любому жыхару старажытных — больш за 555 год — Халопенічаў, што пасьля разьдзелу Рэчы Паспалітай паселішча мела статус цэнтру графства, а пры царскай Расеі воласьці — наўрад ці, хто паверыць.

«У Талачыне ўсе намі зьдзякаюцца, усе намі кідаюцца!»

У старажытным Талачыне, горадзе з трывалымі апазыцыйнымі традыцыямі, я бываў ня раз. Па шляху ўзгадваў мясцовыя гістарычныя цікавосткі, пра якія мне тут распавядалі. І пра 1812, калі Напалеон са сваёй 20-тысячнай гвардыяй, нібыта пешшу, захінуты ў доўгі плашч, увайшоў у горад. І пра тое, што тут у канцы 19 стагодзьдзя правёў дзяцінства Ірвінг Бэрлін, аўтар песьні «Божа, уратуй Амэрыку», якая лічыцца неафіцыйным гімнам ЗША.

«Вэртыкальныя» гульні ды фэрмэрскія «ноў-хаў» у Крухмальным

Віталь Сямашка расказвае пра паселішча Крухмальны Талачынскага раёну.

Адзінокі боль вялікай Дукоры

Ня тая энэргія віруе ў Энэргіі

Калі ў менскіх альбо ў мар’інагорскіх аўтакасах вы замовіце квіток да Энэргіі, касіркі, у лепшым выпадку, на вас зьдзіўлена паглядзяць — ані ў кампутарах, ані ў маршрутных лістах кіроўцаў такі прыпынак ня значыцца. Хоць пасёлак — прыдарожны цэнтар аднайменнага аграгарадку, прыкладна за два дзесяткі кілямэтраў ад райцэнтру Пухавічы.

«У Старынках ад назвы засталося хіба тое, што жывуць толькі старыя…»