Кніга была надрукаваная дзякуючы Фонду «Za Wolność Waszą i Naszą» пры фінансавай падтрымцы Міністэрства культуры і нацыянальнай спадчыны Польшчы пад рэдакцыяй Ірыны Лапо і Генрыха Мазуркевіча.
У анталёгіі сабраныя творы пра падзеі 2020 году і наступствы гэтых падзей, піша Reform.
Ва ўступным слове выдавец адзначыў, што публікацыя анталёгіі мае вялікае значэньне як для беларусаў, так для і палякаў. Для беларусаў — гэта дакумэнтаваньне драматычных падзей найноўшай гісторыі і мастацкае выказваньне, якое дапамагае перапрацоўваць траўмы. Для польскай аўдыторыі — гэта шанец больш даведацца і глыбей зразумець сваіх беларускіх суседзяў.
Рэдактарка кнігі Ірына Лапо расказала пра зьмест анталёгіі. Тэатразнаўца паведаміла, што ў анталёгію увайшлі шэсьць сучасных беларускіх п’есаў, якія сьведчаць пра падзеі ў Беларусі за апошнія пяць гадоў.
«Назва анталёгіі інсьпіраваная п‘есай Sextilis (Дыялёгі жніўня), аўтар якой выступае пад псэўданімам, — расказала Ірына Лапо. — У п’есе апісаныя жнівеньскія падзеі аж да эміграцыі галоўных герояў, у час якіх сталая жанчына, якая іх праводзіць, разумее, што можа ніколі ня ўбачыць унукаў. Адсюль бясконцы жнівень. Далей ідзе п‘еса „Паўгады“, — дакумэнтальная драма падзей жніўня. Яна падпісаная Вікторыяй Коваль, насамрэч гэта Кася Чэкатоўская, якая цяпер можна адкрыць сваё імя».
На думку Лапо, п’еса Сяргея Гірыта «Мора Крысьціна» адказвае на пытаньні «А хто там па іншым баку? Пра што думаюць сілавікі?».
Наступны твор напісала паэтка Ганна Комар — з жаночай пэрспэктывы і з пэрспэктывы цела, якое рэагуе на гвалт — псыхічны і фізычны.
Дзеяньне п‘есы ананімнага аўтара «Шашлыкі» разгортваецца ў Беларусі на лецішчы. Сямейны канфлікт адбываецца на фоне вайны ва Ўкраіне. П‘еса апавядае пра ўнутраную эміграцыю, а таксама пра людзей, якія пагадзіліся з рэжымам, што падтрымлівае вайну.
Апошні твор — «Экстрымісты» Юліі Цімафеевай, паэткі, якая напісала п‘есу на дакумэнтальным матэрыяле, спалучыўшы ўласныя вершы зь перапіскай з братам, якія сядзеў у турме.
«Некаторыя рэаліі, даволі сымбалічныя, паўтараюцца ад п‘есы да п‘есы. Калісьці пра іх пісалі ў 2020 годзе ў Польшчы, але палякі ўжо ня памятаюць, што такое Акрэсьціна, Валадарка, „народны артыкул“ і таму падобныя рэчы. І таму мы зрабілі „Слоўнічак Бясконцага жніўня“, у якім сабралі ўсе гэтыя тэрміны і паспрабавалі іх патлумачыць. То-бок каб не рабіць спасылак у тэкстах, стварылі маленькую энцыкляпэдыю беларускага палітычнага жыцьця», — расказала Ірына Лапо.
Польскі тэатразнаўца і філёзаф Генрых Мазуркевіч напісаў уступ да анталёгіі, у якім расказаў пра гісторыю пратэстаў. Ірына Лапо стварыла заключны тэкст пра тэатральную сцэну як інструмэнт памяці. Адмыслоўцы прысьвяцілі падрыхтоўцы выданьня два гады, каб «процістаяць забыцьцю і зьнішчэньню гісторыі», — падкрэсьлівае Ірына Лапо і дадае, што гэтыя шэсьць п‘есаў прапануюць рознабаковы погляд на тое, пра што мы й самі пачалі забываць, таму, магчыма, варта было б падумаць і пра беларускае выданьне.
Форум