Лінкі ўнівэрсальнага доступу

«У АМАП зьвярыныя вочы». Пад гомельскім ІЧУ галадае маці затрыманага


Гомель, 12 жніўня 2020 году
Гомель, 12 жніўня 2020 году

Жыхарка Гомлі Натальля Марчанка абвясьціла галадоўку пад гомельскім ізалятарам часовага ўтрыманьня. Там адбывае суткі яе сын Кірыла. Яго схапілі і жорстка зьбілі 12 жніўня.

У Менску разьвітваюцца з загінулым падчас пратэстаў Аляксандрам Тарайкоўскім. СТРЫМ СВАБОДЫ

«Ён моцна зьбіты. Мне расказаў пра гэта яго сябра, які выйшаў учора. Я хачу, каб яго выпусьцілі, бо ў тым стане, у якім ён знаходзіцца, для якога кожная хвіліна там — гэта пекла. Я сама 12 жніўня была пад Цэнтральным РАУС, я чула, як там моцна крычалі людзі, іх страшна зьбівалі. Калі я прыйшла пад міліцыю, то чула, як іх білі, майго сына білі, я сама чула! Было чуваць з вокнаў.

Калі мы зь іншымі бацькамі пачалі крычаць: „Навошта вы б’яце нашых дзяцей?“, яны проста зачынілі вокны. Калі я пачала абурацца, яны мне сказалі: „Ты таксама хочаш так? Дык заходзь!“ — я зайшла. Я на першым паверсе стаяла, яны мяне абшукалі, пагражалі мне — амапаўцы. Жорстка біў АМАП. У мяне такі добры сын. Уроды, проста ўроды... Я бачыла іх твары, гэта зьвяры, у іх зьвярыныя вочы.

Чатыры „хуткія“ прыяжджалі у той дзень, 12 жніўня, пакуль мы там стаялі. Аднаго выносілі — ён ледзь жывы быў, хрыпеў... Дзяўчынку адну выводзілі, яе доўга адкачвалі... Яна была проста ў неадэкватным стане... Людзі, гэта проста пекла. Я ня думала, што такое можа быць... Дзяўчынку пры мне ў АМАП адбівала „хуткая“ — ёй было блага, а АМАП не хацеў яе аддаваць. Яны адбілі яе, мэдыкі. Нас там было шмат, мы чулі, як білі дзяцей, мы крычалі, мы лямантавалі там... Мяне выперлі адтуль, за каўнер узялі і выкінулі, гэта пекла і жах...», — распавяла Натальля Марчанка.

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG