«Яшчэ рэформа 1933 году ўвяла ў беларускую мову некалькі чужых ёй расейскіх марфалягічных асаблівасьцяў, выкінуўшы зь яе адпаведныя ім беларускія асаблівасьці. Гэтак для бальшыні назоўнікаў мужчынскага роду ў родным склоне адзіночнага ліку рэформа ўвяла канчатак -а (завода, інстытута, сацыялізма), заміж ужыванага ў беларускай мове канчатку -у (заводу, інстытуту, сацыялізму)». (Станіслаў Станкевіч. Русыфікацыя беларускае мовы ў БССР і супраціў русыфікацыйнаму працэсу).
«Пасьля ўрокА», але «пасьля перапынкУ»? Абсурды савецкай граматыкі
Аўдыё
-
14:59, 04 жнівень 2020
Выйграць ці выгуляць? Як сказаць пра перамогу
-
13:02, 21 ліпень 2020
Каторае беларускае слова лепшае — капец ці гамон?
-
11:30, 17 ліпень 2020
Вітаймася па-беларуску правільна
-
20:23, 13 ліпень 2020
Замак у Крэве, а ня „замак у Крэва“. Скланяйма беларускія тапонімы!
-
12:35, 25 чэрвень 2020
«Каваль мае хату» і «У кузнеца есть дом». Розьніцца і сынтакс, і мэнталітэт