— Валодзя? Здрауствуй.
— Привет, Григорьевич.
— Валодзя, хачу цебе скаску расказаць.
— Сказку?
— Да, Валодзя.
— Ну давай, попробуй.
— Жыл был старык в стране у мора. Трыццаць тры года лавіл старык рыпку. Очэнь жыл бедна, всё у нево кончылась, са всемі пасорылся. Нікаму не нужэн стал. Пашол он аднажды к мору, забросіл туда неват. Выцянул первый рас неват — адна ціна в нём. Втарой рас выцянул неват — толька пустые бутылкі. Трэці рас забросіл — а там рыпка. І не прастая, а залатая! І молвіт ана ему — загадывай тры жэланія!
— Григорьевич, с тобой всё в порядке?
— Всё нармальна, Валодзя. Я тут узнаў, што ты, аказываецца, рыбак. Дай думаю, пазваню. Скаску раскажу цемацічэскую.
— Григорьевич, ты о чём?
— Главнае тожэ удзвіцельна. Рыпку паймаў, но не в морэ, озерэ ілі рэке.
— Саш, я не понимаю тебя.
— А гдзе? В аэрапарту Шэрэмецьева два! Чудзеса!
— Блин, Григорьевич.
— На што взялась, Валодзя? На гарох? Я на гарох лаўлю абычна.
— Григорьевич, что тебе надо? Ты хоть знаешь, кто это такая? Знал бы, стыдно было бы звонить мне.
— Да я нічэво, Валодзя. Я прэдупрэдзіць толька.
— Предупредить?
— Прэдупрэдзіць. Не та эта рыбка, Владзіміравіч. Ана жэланій не ісполніт.
— Григорьевич, отстань.
— А што загадаў хоць, Валодзя? С амерыканцамі памірыцца?
— Что?
— Штобы нефць не канчалась?
— Отстань.
— Атпусці дзеўку, Валодзя.
— Отстань!
— Ладна. Хочэш, толька ешчо адну скаску раскажу.
— Давай. Хоть не о рыбках.
— Канешна.
— Рассказывай.
— Долх завтра вернём вам. С працэнтамі!
— Григорьевич!
— Пака, Валодзя.
Падпісацца на асобны тэлеграм-канал праекту #давайпака можна тут.
#давайпака — аўтарскі праект журналіста Свабоды Алеся Пілецкага. Узьнік летам 2015 году «ў якасьці альтэрнатывы шэрасьці і безнадзейнасьці палітычнага жыцьця краіны».
Выдуманыя пэрсанажы ў выдуманых дыялёгах абмяркоўваюць рэальныя падзеі жыцьця, выклікаючы сьмех і сьлёзы ў публікі.
За тры гады выйшла амаль тры сотні дыялёгаў, кожны зь якіх зьбіраў сотні і тысячы лайкаў і рэпостаў у Фэйсбуку. Са студзеня 2019 году #давайпака выходзіць на svaboda.org.
