З нагоды Дня жалобы ва Ўкраіне 20 лютага ў яе дыпляматычным прадстаўніцтве ў Менску быў адкрыты доступ да жалобнай кнігі спачуваньняў. Таксама да помніка Тарасу Шаўчэнку неабыякавыя да ўкраінскіх падзеяў людзі працягваюць несьці кветкі і сьвечкі.
Дзяржаўны сьцяг Украіны ў двары амбасады на флягштоку прыспушчаны. Аб 11 гадзіне, калі пачынаецца доступ да жалобнай кнігі спачуваньняў, амбасадар Украіны выходзіць з будынку і зьяжджае на дыпляматычным аўтамабілі. У амбасаду прапускаюць і тлумачаць, што Міхаіл Ежаль адбыў на завод «Інтэграл», а іншыя супрацоўнікі дыппрадстаўніцтва падзеі ў сваёй краіне не камэнтуюць. Але пра трагедыю выказваліся людзі, якія ў гэты дзень прыйшлі да будынку амбасады:
«Да глыбіні душы шкада братоў-украінцаў. Ня ведаю, якая сіла зможа спыніць гэтую... рэвалюцыю — мякка сказаць. Проста малю Бога, каб знайшліся разумныя людзі і спынілі ўсё гэта».
Карэспандэнтка: «Як вы думаеце, на кім ляжыць віна за гэтае кровапраліцьце?»
«Я думаю, што ніводзін з прэзыдэнтаў пра народ ня думае і блізка. Кожны хацеў толькі напхаць свае кішэні. І гэта мусіла аднойчы здарыцца, бо высьпявала ўвесь час».
Карэспандэнтка: «Як вы думаеце, як можа быць разьвязаны гэты канфлікт?»
«Вядома, седзячы тут, у Менску, каля тэлевізара, усёй глыбіні гэтай катастрофы я ня бачу, але гэта ўжо катастрофа. Я нават ужо схіляюся да думкі, што сапраўды трэба дзяліцца».
Неабыякавыя беларусы працягваюць ісьці і да помніка Тарасу Шаўчэнку, што побач з украінскай амбасадай. Каля падножжа ляжаць букеты, стаяць запаленыя сьвечкі. У сквэры дзяжурыць міліцыянт, які правярае дакумэнты і паведамляе пра гэта па рацыі. Неўзабаве да яго далучаюцца яшчэ некалькі. Бабуля з унукам, дакараючы іх, кажа, што не зьбіраецца красьці помнік Кабзару. Але сказаць нешта на запіс адмаўляецца: кажа, што яшчэ зьбіраецца тут жыць. Юначкі, якія жадаюць выказацца, папярэджваюць пра міліцыянтаў за сьпінаю, беларускую мову прымаюць за ўкраінскую і спачуваюць:
«Мы вельмі за вас перажываем, шкада паліцыю вашу, гэтых маладых хлопчыкаў, бо яны выконваюць свае абавязкі, гэта іх праца. Іншая рэч, што ім не даюць паўнамоцтваў. Бо я лічу, што калі ў іх страляюць, то яны таксама павінны адказваць і страляць».
Трэба было вырашаць гэтае пытаньне на пачатку яго ўтварэньня і не зацягваць гэтак далёка
«Трэба было вырашаць гэтае пытаньне на пачатку яго ўтварэньня і не зацягваць гэтак далёка. Проста хочацца паспачуваць таму, што адбываецца, і хочацца, каб гэта хутчэй спынілася».
«У нас такія рэчы вельмі хутка перапыняюцца. А ў вас неяк расьцягнулася».
Карэспандэнтка: «Ці можна сказаць, што вы спачуваеце аднаму з бакоў, а іншаму — не?»
«Мы за насельніцтва, за мірнае насельніцтва. За вашых маладых хлопцаў, якія загінулі за ідэю. За тое, што свае — сваіх жа... Гэта вельмі жорстка».
Карэспандэнтка: «Хто ў гэтым вінаваты?»
«Краіна... Краіна ў цэлым... Той, хто кіруе...»
Дзьве спадарыні пэнсійнага веку кажуць, што ў афіцыйнае прадстаўніцтва Ўкраіны ў Менску ісьці ня хочуць. Але жадаюць выказаць жалобу па загінулых і салідарнасьць з украінскімі змагарамі. Таму прынесьлі кветкі да помніка Тарасу Шаўчэнку. Гавораць, выціраючы сьлёзы:
«Мы прыйшлі ўскласьці кветкі ў гонар тых людзей, якія цяпер змагаюцца супраць гвалту і супраць тыраніі. І тое, што цяпер адбываецца ва Ўкраіне, тычыцца ўсёй Эўропы, а ня толькі Ўкраіны, усіх эўрапейцаў, і нас таксама. На кім адказнасьць? Вядома ж — на Януковічу. Калі б ён не загадаў, то ніхто б і не пайшоў супраць мірных грамадзян. Але, як і ў любой сытуацыі, выйсьце ёсьць, і не адно. І гэта добра».
Жалобная кніга спачуваньняў у амбасадзе Ўкраіны была адкрытая для доступу ў дзень афіцыйнай жалобы ва Ўкраіне да 17:00.
