"Газпром" гатовы заключыць з "Белтрансгазам" дамову пра пастаўку ў Беларусь газу ў памеры ня болей за 22,5 мільярдаў кубамэтраў на агульную суму 5,625 мільярды даляраў ЗША. Такім чынам, сярэдняя цана газу для Беларусі ў 2011 годзе можа скласьці $ 250 за тысячу кубамэтраў. Такая верагодная цана газу прагучала на штогадовым сходзе акцыянэраў "Газпрому". Гэта на 35-39% болей сярэднегадавога кошту ў 2010 годзе ($ 180-185 за 1 тыс. кубамэтраў). А таксама на 67% больш за цаны, паводле якой Белтрансгаз фактычна аплачвае газ сёлета.
Заіка: Мой прагноз зводзіцца да таго, што Лукашэнку трэба будзе арганізаваць перадвыбарчую кампанію да пачатку ацяпляльнага сэзону. Крэмль будзе ўстаўляць яму палкі ў колы. Аляксандра Рыгоравіча там ня толькі ня хочуць бачыць, але хацелі б яго паторгаць за самыя балючыя месцы, і што застаецца беларускаму прэзыдэнту, сядзець чакаць, калі ў студзені-лютым людзі пачнуць мерзнуць? Як жа яны пойдуць на выбары – з партрэтамі Аляксандра Рыгоравіча ці нешта іншае будуць рабіць? Таму на месцы беларускага прэзыдэнта, што я яму і раю праз вашу радыёстанцыю, трэба арганізаваць выбары на 7 лістапада – старое камуністычнае сьвята. Напачатку і ня трэба шмат запускаць, можна і пагрэць дамы трохі болей, і парадаваць насельніцтва, а пасьля ісьці здавацца ў Крэмль.
Соўсь: Давайце згадаем Кіргізстан. Першага красавіка сёлета Расея увяла поўную пошліны на нафту і нафтапрадукты – па 200 даляраў на тону. На наступны ж дзень рэзка вырасьлі кошты на паліва, павялічыліся тарыфы. А праз тыдзень адбыліся забурэньні ў Бішкеку, у выніку быў зрынуты прэзыдэнт Курманбек Бакіеў. У Беларусі такое разьвіцьцё падзеяў магчыма?
Заіка: Па-першае, зараз Курманбек Бакіеў знаходзіцца ў Менску. Гэта такі дарадца для Аляксандра Рыгоравіча, які распавядзе яму, як звычайна скідаюць прэзыдэнтаў. Таму ў Аляксандра Рыгоравіча ёсьць невялікая перавага – у яго ёсьць пацярпелы ад гэтай справы. Затым, я мяркую, сама стратэгічная схема, што распрацоўвалася па Кіргізстану Расеяй, заходзіла з таго, што была задзейнічана формула выкарыстаньня аэрадромаў падлёту, транзытных аэрадромаў натаўскіх ваенных сілаў, транспартнай авіяцыі, і тут Бакіеў пачаў хітраваць. Але усходняя хітрасьць для Крамля не зьяўляецца вялікай загадкай, у іх працуюць спэцслужбы, і практычна Бакіеў зрабіўся вынікам гэтай падвойнай гульні. Гэта атрымалася ў Расеі. Узровень сацыяльнага напружаньня ў Кіргізстане значна большы, узровень жыцьця значна ніжэй, таму, скажам, выкарыстоўваць такі сцэнар для Менску не атрымаецца. Можна, вядома, нэрвы паказытаць. Самая моцная карта ў Крамля тут тое, што эўрапейцы пачалі на 30% набываць газу, а 30% – прыблізна доля транзыту празь Беларусь. Зараз добрыя адносіны зь Кіеўскім прэзыдэнтам, і Масква можа празь Беларусь газ наогул не прапускаць, наогул адмовіцца. А наперадзе там яшчэ Паўночны паток, Паўднёвы паток. Так што Аляксандра Рыгоравіча заганяюць у кут, моцна заганяюць.
Соўсь: Ці можа Беларусі пазьбегнуць такой цаны на газ? Якім чынам і за кошт чаго? Пайсьці на саступкі ў продажы стратэгічных прадпрыемстваў? Якое тут магчыма рашэньне, палітычнае, эканамічнае?
Заіка: Беларусь краіна партызанская, у палон ня звыкла здавацца, а Аляксандра Рыгоравіч ня з той катэгорыі, хто ваюе. Ён можа здацца ў палон, пайсьці на тое, каб згадзіцца, на мытны саюз згодзіцца і продаж "Трансгазу", які нікому не патрэбны будзе, калі ўсё будзе і надалей так ісьці. І прадаць два нафтаперапрацоўчыя заводы, і прадаць дачку якую-небудзь уласную... Адзіны варыянт – гэта ўсьміхацца Крамлю і прадаваць усё, што прадаецца.
