Лявон Вольскі прызнаўся, што стварыў праект «Такога няма нідзе» на замову ананімнага ліста шчасьця. Паводле музыкі, праігнараваць пажаданьне ліста ён не наважыўся:
«Уласьцівасьць лістоў шчасьця такая, што калі ня выканаеш тое, што там напісана — табе гамон. Там напісана было: зрабіце праект з песьнямі ў стылі 60-х гадоў. І перапішыце ад рукі ды адпраўце яшчэ каму той ліст. Ну, я перапісаў і адаслаў Пугачу. Ён зразумеў, што гэта я, — бо я перапісаў па-беларуску, на тарашкевіцы. Ён далей таксама пераслаў — ці то Хаменку, ці то Пытлевай».
Шляхі распаўсюду ліста шчасьця ніхто не дасьледваў, але ўрэшце сабраліся і праект зрабілі.
Канцэртная прэзэнтацыя «Такога няма нідзе» заплянаваная на красавік:
«Развучым, апроч нашых 12і песень у стылі 60-х, яшчэ некаторыя: нешта зь „Бітлз“, з „Ролінг Стоўнс“. Будуць кактэйлі, модныя ў той час — Б52 і гэтак далей. Абавязковы дрэс-код, каб быў вузкі гальштук, нагавіцы-дудачкі, спадніцы-званочкі і гэтак далей. І каб антураж быў вытрыманы, усё цалкам.Мне на дадзены момант цікава ажыцьцявіць шэраг гэткіх вечарын. У нас жа практычна адсутнічае такі фармат — тэматычных, касьцюмаваных вечарын»...
Сьпявачка Вольга Самусік распавядае, як далучылася да праекту:
«Калі мне патэлефанавала Анечка Вольская і сказала, што для мяне ёсьць песьня ў гэтым праекце, то адразу папярэдзіла, што патрэбна яшчэ дзьве дзяўчыны. Я прапанавала Сьвятлану Зелянкоўскую і Зою Кавальчук. І мы ўтрох яе выканалі, тры вядзьмяркі, — песьню «Ведзьмы». Надалей хацелася б спадзявацца, што гэты праект станецца першым, але не апошнім, што гэта станецца традыцыяй, — кшталту «Песьні года».
Галоўную задачу і ўдачу праекту сьпявачка Руся бачыць так:
«Задача, пэўна, — як мага больш прэзэнтаваць беларускай аўдыторыі беларускіх артыстаў, бо гэта сапраўды вялікая праца, вельмі вялікая суполка, шмат каго можна пабачыць і пачуць. А ўдача... Можа, быць, гэта будзе выглядаць нясьціпла, але мне падаецца, што гэта нашая з Андрэем Такіндангам песьня. Яна фінальная — „Гэты час“ называецца. Мне яна падабаецца больш за ўсе астатнія».
«Уласьцівасьць лістоў шчасьця такая, што калі ня выканаеш тое, што там напісана — табе гамон. Там напісана было: зрабіце праект з песьнямі ў стылі 60-х гадоў. І перапішыце ад рукі ды адпраўце яшчэ каму той ліст. Ну, я перапісаў і адаслаў Пугачу. Ён зразумеў, што гэта я, — бо я перапісаў па-беларуску, на тарашкевіцы. Ён далей таксама пераслаў — ці то Хаменку, ці то Пытлевай».
Шляхі распаўсюду ліста шчасьця ніхто не дасьледваў, але ўрэшце сабраліся і праект зрабілі.
Канцэртная прэзэнтацыя «Такога няма нідзе» заплянаваная на красавік:
«Развучым, апроч нашых 12і песень у стылі 60-х, яшчэ некаторыя: нешта зь „Бітлз“, з „Ролінг Стоўнс“. Будуць кактэйлі, модныя ў той час — Б52 і гэтак далей. Абавязковы дрэс-код, каб быў вузкі гальштук, нагавіцы-дудачкі, спадніцы-званочкі і гэтак далей. І каб антураж быў вытрыманы, усё цалкам.
У нас жа практычна адсутнічае такі фармат — тэматычных, касьцюмаваных вечарын.
Сьпявачка Вольга Самусік распавядае, як далучылася да праекту:
«Калі мне патэлефанавала Анечка Вольская і сказала, што для мяне ёсьць песьня ў гэтым праекце, то адразу папярэдзіла, што патрэбна яшчэ дзьве дзяўчыны. Я прапанавала Сьвятлану Зелянкоўскую і Зою Кавальчук. І мы ўтрох яе выканалі, тры вядзьмяркі, — песьню «Ведзьмы». Надалей хацелася б спадзявацца, што гэты праект станецца першым, але не апошнім, што гэта станецца традыцыяй, — кшталту «Песьні года».
Галоўную задачу і ўдачу праекту сьпявачка Руся бачыць так:
«Задача, пэўна, — як мага больш прэзэнтаваць беларускай аўдыторыі беларускіх артыстаў, бо гэта сапраўды вялікая праца, вельмі вялікая суполка, шмат каго можна пабачыць і пачуць. А ўдача... Можа, быць, гэта будзе выглядаць нясьціпла, але мне падаецца, што гэта нашая з Андрэем Такіндангам песьня. Яна фінальная — „Гэты час“ называецца. Мне яна падабаецца больш за ўсе астатнія».
