“Я чакаю ў першую чаргу пераадоленьня ўнутранага крызісу, які ёсьць у Партыі БНФ. Мне хацелася б, каб партыя ў рэшце рэшт стала адзіным арганізмам і занялася вырашэньнем праблем, для якіх, уласна, і ствараецца кожная партыя — пытаньнямі зьменаў заканадаўства, зьменаў у грамадзтве… Мяркую, ні для каго не сакрэт, што на пасаду старшыні высоўваюцца два прэтэндэнты: Віктар Івашкевіч і Аляксей Янукевіч. Мне здаецца, што ў Аляксея крыху большыя шанцы. Бо Віктар Івашкевіч — гэта ўсё ж прадстаўнік той старой каманды, якая цягам апошніх чатырох гадоў усе ўнутраныя рознагалосьсі не змагла адолець, не змагла вывесьці партыю з крызісу. А Янукевіч яшчэ дастаткова малады, амбітны, разумны, і ў яго, здаецца, ёсьць усе магчымасьці, каб аб’яднаць і старэйшае пакаленьне, і частка маладзейшых таксама можа да яго далучыцца. Магчыма, што менавіта маладое пакаленьне зможа ўсіх аб’яднаць і паказаць накірункі будучай працы ўсім, хто хоча працаваць, асабліва ў рэгіёнах.
Пра кандыдата на прэзыдэнта таксама будзе стаяць пытаньне. Але мне здаецца, што на будучых выбарах кандыдатаў ад апазыцыі будзе шмат, і такога варыянту, як “адзіны кандыдат ад апазыцыі”, дасягнуць ня ўдасца. І ў такім выпадку пытаньне, ці будзе свой кандыдат ад Партыі БНФ, ці ня будзе, для мяне не зьяўляецца такім ужо вырашальным”.
Пра кандыдата на прэзыдэнта таксама будзе стаяць пытаньне. Але мне здаецца, што на будучых выбарах кандыдатаў ад апазыцыі будзе шмат, і такога варыянту, як “адзіны кандыдат ад апазыцыі”, дасягнуць ня ўдасца. І ў такім выпадку пытаньне, ці будзе свой кандыдат ад Партыі БНФ, ці ня будзе, для мяне не зьяўляецца такім ужо вырашальным”.
