Каля сотні вернікаў сабраліся сёньня ў будынку царквы “Новае жыцьцё” на нядзельнае набажэнства. Пастар Вячаслаў Ганчарэнка заклікаў усіх устрымацца ад акцый пратэсту, а жыць так, нібыта нічога не адбылося.
Гаворыць Вячаслаў Ганчарэнка:
Вячаслаў Ганчарэнка“Гэтым разам мы цалкам аддаліся волі Госпада. Прайшоў у нас маратон-пакланеньне малітоўны. Усю ноч былі разам з намі пастары і каманды, якія прыехалі з розных гарадоў. Мы адчулі салідарнасьць і вялікую падтрымку.
Мы ідзем такім шляхам, бо адчуваем, што Бог моцны і ён усё вырашыць. Дзейнічае ён рознымі шляхамі. Гэтым разам мы не галадаем, мы жывем і добра сябе адчуваем”.
Вернікі вычарпалі ўсе магчымасьці ў судовых інстанцыях дабіцца замацаваньня за сабой набытага напачатку 90-х будынку. За той час, што былі судовыя паседжаньні, вернікі за свае грошы зрабілі новы рамонт. Усталявалі аўтаномныя камунікацыі, каб не залежыць ад гарадзкіх.
Гаворыць юрыст царквы Сяргей Луканін:
Сяргей Луканін“Бог сам будзе за нас рабіць тое, што ён павінен рабіць у гэтай сытуацыі. Мы будзем жыць, як звычайна ладзіць набажэнствы, маліцца – жыць так, як і жылі. Будзем спадзявацца на Госпада”.
У будынку царквы ў суботу адбылося моладзевае набажэнства. Падлеткі з клюбу “Палова лімона” сабраліся, каб яшчэ раз прыгадаць падрабязнасьці іх вандроўкі на возера што на Пастаўшчыне. Тэрыторыя клюбу месьціцца ў канцы будынку. Для дзяцей зроблена сцэна, кавярня, музычная студыя. Для зусім маленькіх дзетак існуюць адпаведныя пакоі, дзе зь імі займаюцца выхавацелі.
Дзеці сабраліся, каб ўзгадаць вандроўку, у якую яны хадзілі ад царквы
Дзеці разглядваюць здымкі з вандроўкі
Вернікі лічаць, што ўлады ня пойдуць на тое, каб выкінуць вернікаў з будынку. Яны ўпэўненыя, што ніводная арганізацыя не адважыцца разьмясьціць свой офіс у храме, зробленым рукамі вернікаў.
У жніўні 2005 году гарадзкія ўлады пазбавілі вернікаў зямельнага надзелу, а потым і будынку (былога калгаснага кароўніка на ўскрайку Менску), дзе быў юрыдычны адрас рэлігійнай суполкі. Наступствам гэтага стала тое, што суполка не прайшла перарэгістрацыю. У 2006 годзе вернікі трымалі галадоўку. Пастара царквы выклікалі ў адміністрацыю прэзыдэнта і паабяцалі вырашыць у судзе ўсе пытаньні. Сёлета Вышэйшы гаспадарчы суд пастанавіў адабраць у вернікаў будынак.
Гаворыць Вячаслаў Ганчарэнка:
Мы ідзем такім шляхам, бо адчуваем, што Бог моцны і ён усё вырашыць. Дзейнічае ён рознымі шляхамі. Гэтым разам мы не галадаем, мы жывем і добра сябе адчуваем”.
Вернікі вычарпалі ўсе магчымасьці ў судовых інстанцыях дабіцца замацаваньня за сабой набытага напачатку 90-х будынку. За той час, што былі судовыя паседжаньні, вернікі за свае грошы зрабілі новы рамонт. Усталявалі аўтаномныя камунікацыі, каб не залежыць ад гарадзкіх.
Гаворыць юрыст царквы Сяргей Луканін:
У будынку царквы ў суботу адбылося моладзевае набажэнства. Падлеткі з клюбу “Палова лімона” сабраліся, каб яшчэ раз прыгадаць падрабязнасьці іх вандроўкі на возера што на Пастаўшчыне. Тэрыторыя клюбу месьціцца ў канцы будынку. Для дзяцей зроблена сцэна, кавярня, музычная студыя. Для зусім маленькіх дзетак існуюць адпаведныя пакоі, дзе зь імі займаюцца выхавацелі.
Вернікі лічаць, што ўлады ня пойдуць на тое, каб выкінуць вернікаў з будынку. Яны ўпэўненыя, што ніводная арганізацыя не адважыцца разьмясьціць свой офіс у храме, зробленым рукамі вернікаў.
У жніўні 2005 году гарадзкія ўлады пазбавілі вернікаў зямельнага надзелу, а потым і будынку (былога калгаснага кароўніка на ўскрайку Менску), дзе быў юрыдычны адрас рэлігійнай суполкі. Наступствам гэтага стала тое, што суполка не прайшла перарэгістрацыю. У 2006 годзе вернікі трымалі галадоўку. Пастара царквы выклікалі ў адміністрацыю прэзыдэнта і паабяцалі вырашыць у судзе ўсе пытаньні. Сёлета Вышэйшы гаспадарчы суд пастанавіў адабраць у вернікаў будынак.
