Глядзець Курапаты на мапе
Уладзімер ЮхоПершым гэта заўважыў актывіст Кансэрватыўна-Хрысьціянскай партыі БНФ Уладзімер Юхо. Сёньня раніцай на месца злачынства прыбыла карэспандэнтка Радыё Свабода і выклікала супрацоўнікаў міліцыі.
Злачынцы пакінулі сьляды, відаць, што яны сьпяшаліся. На месца здарэньня прыехаў старшыня Беларускага добраахвотнага таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры Антон Астаповіч. Ён выказаў меркаваньне, што гэта былі так званыя “чорныя капальнікі”, якія спадзяваліся знайсьці нейкія каштоўныя рэчы. Спадар Астаповіч прыгадаў, што гітлераўцы перад расстрэлам адбіралі ўсе каштоўныя рэчы і нават вырывалі залатыя каронкі, а супрацоўнікі НКВД, кал везьлі на расстрэл, нічога не казалі і дазвалялі браць з сабой некаторыя каштоўныя рэчы.
На месца злачынства прыехалі кіраўнік РУУС Менскага раёну Віктар Маісееў і яго намесьнік Міхаіл Грыб.
Міліцыянты затрымалі фатографа Дзьмітрыя Брушко
Курапаты – урочышча пад Менскам, дзе ў 1937—1941 гадах карнікі НКВД расстралялі, паводле розных падлікаў, ад 40 да 200 тысяч чалавек.
У красавіку - траўні 1988 году ў лясным масіве Курапаты былі знойдзены астанкі людзей, гэтыя факты хутка сталі шырока вядомыя, дзякуючы дзейнасьці Зянона Пазьняка і грамадзкай арганізацыі "Мартыралёг Беларусі". У чэрвені 1988 году створана ўрадавая камісія, і пракуратурай БССР узбуджана крымінальная справа па выяўленых фактах. У працэсе расьследаваньня, як пацьверджана ў інфармацыйным паведамленьні Генэральнай пракуратуры Рэспублікі Беларусь у чэрвені 1996 году, устаноўлена, што тут з 1937 па 1941 супрацоўнікі НКУС БССР расстрэльвалі рэпрэсаваных жыхароў рэспублікі.
Пры аглядзе ляснога масіву выяўлена, што на тэрыторыі каля 30 га разьмешчана 510 пахаваньняў, з якіх у часе эксгумацыі праверана 8 і ў 6 з іх знойдзены шкілетныя астанкі людзей, адзеньне і іншыя асабістыя рэчы загінуўшых.
Ва ўшанаваньне памяці ахвяр пастаўлены крыжы, іншыя мэмарыяльныя знакі, шчыты з надпісамі.
У Курапатах неаднойчы зьдзяйсьняліся факты вандалізму.
Злачынцы пакінулі сьляды, відаць, што яны сьпяшаліся. На месца здарэньня прыехаў старшыня Беларускага добраахвотнага таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры Антон Астаповіч. Ён выказаў меркаваньне, што гэта былі так званыя “чорныя капальнікі”, якія спадзяваліся знайсьці нейкія каштоўныя рэчы. Спадар Астаповіч прыгадаў, што гітлераўцы перад расстрэлам адбіралі ўсе каштоўныя рэчы і нават вырывалі залатыя каронкі, а супрацоўнікі НКВД, кал везьлі на расстрэл, нічога не казалі і дазвалялі браць з сабой некаторыя каштоўныя рэчы.
На месца злачынства прыехалі кіраўнік РУУС Менскага раёну Віктар Маісееў і яго намесьнік Міхаіл Грыб.
Курапаты – урочышча пад Менскам, дзе ў 1937—1941 гадах карнікі НКВД расстралялі, паводле розных падлікаў, ад 40 да 200 тысяч чалавек.
У красавіку - траўні 1988 году ў лясным масіве Курапаты былі знойдзены астанкі людзей, гэтыя факты хутка сталі шырока вядомыя, дзякуючы дзейнасьці Зянона Пазьняка і грамадзкай арганізацыі "Мартыралёг Беларусі". У чэрвені 1988 году створана ўрадавая камісія, і пракуратурай БССР узбуджана крымінальная справа па выяўленых фактах. У працэсе расьследаваньня, як пацьверджана ў інфармацыйным паведамленьні Генэральнай пракуратуры Рэспублікі Беларусь у чэрвені 1996 году, устаноўлена, што тут з 1937 па 1941 супрацоўнікі НКУС БССР расстрэльвалі рэпрэсаваных жыхароў рэспублікі.
Пры аглядзе ляснога масіву выяўлена, што на тэрыторыі каля 30 га разьмешчана 510 пахаваньняў, з якіх у часе эксгумацыі праверана 8 і ў 6 з іх знойдзены шкілетныя астанкі людзей, адзеньне і іншыя асабістыя рэчы загінуўшых.
Ва ўшанаваньне памяці ахвяр пастаўлены крыжы, іншыя мэмарыяльныя знакі, шчыты з надпісамі.
У Курапатах неаднойчы зьдзяйсьняліся факты вандалізму.
