У справаздачы за 2008 год аглядаецца па краінах сытуацыя зь міжнародна прызнанымі індывідуальнымі, грамадзянскімі, палітычнымі і працоўнымі правамі чалавека, абвешчанымі Усеагульнай Дэклярацыяй правоў чалавека ААН.
Булгакаў: “Парушэньне свабодаў не пашкодзіць збліжэньню”
Сьвяцкая: “Паказана, што засталося ўсё як ёсьць”
Бяляцкі: “У справаздачы — аб’ектыўная рэальнасьць”
Севярынец: амэрыканцы лічыць умеюць
Статкевіч: “ЗША называюць рэчы сваімі імёнамі”
Паводле справаздачы, сытуацыя з правамі чалавека ў Беларусі ў 2008 годзе надалей заставалася вельмі дрэнная, працягваліся частыя сур'ёзныя парушэньні правоў чалавека з боку ўладаў.
Сярод іншага ў справаздачы адзначаецца:
- Рэзка абмежаваным было права грамадзянаў на зьмену сваіх уладаў.
- Улады ня здолелі расьсьледаваць ранейшыя палітычна матываваныя зьнікненьні грамадзянаў.
- Умовы ў турмах заставаліся надзвычай дрэнныя, працягвалі паступаць паведамленьні пра жорсткае абыходжаньне са зьняволенымі і затрыманымі.
- Працягваліся таксама адвольныя арышты, затрыманьні і зьняволеньні грамадзянаў паводле палітычных матываў, за крытыку ўладаў або за ўдзел у дэманстрацыях.
- Некаторыя судовыя працэсы праводзіліся за зачыненымі дзьвярамі, без прысутнасьці незалежных назіральнікаў.
- Была абмежаваная незалежнасьць судовых уладаў, вынікі судовых працэсаў звычайна былі вызначаныя загадзя.
- Улады надалей абмяжоўвалі грамадзянскія свабоды, у тым ліку свабоду друку, выказваньняў, сходаў і веравызнаньня.
- Улады канфіскоўвалі друкаваныя матэрыялы ў актывістаў грамадзянскай супольнасьці і спынялі або абмяжоўвалі пашырэньне некаторых незалежных сродкаў масавай інфармацыі.
- Дзяржаўныя сілавыя структуры ўжывалі неапраўданую сілу для разгону мірных пратэстаў.
- Карупцыя працягвала заставацца праблемай.
- Няўрадавыя арганізацыі і палітычныя партыі зазнавалі ўціск, штрафы, перасьлед і забароны.
- Рэлігійныя лідэры зазнавалі штрафы, зьняволеньні і дэпартацыю за правядзеньне багаслужбаў, цэрквы зачыняліся, пазбаўляліся рэгістрацыі або выдаляліся з займаных будынкаў.
- Сур'ёзнай праблемай заставалася кантрабанда людзьмі, хоць у змаганьні зь ёй быў дасягнуты пэўны прагрэс.
- Назіраліся дыскрымінацыйныя дзеяньні супраць цыганоў, этнічных і сэксуальных меншасьцяў і ўжываньня беларускай мовы.
- Улады ўціскалі незалежныя прафсаюзы і іх членаў, рэзка абмяжоўвалі магчымасьці рабочых ствараць незалежныя прафсаюзы і ўступаць у іх, арганізоўваць і весьці калектыўныя дамовы.
Поўны тэкст справаздачы па Беларусі (па-ангельску).
Булгакаў: “Парушэньне свабодаў не пашкодзіць збліжэньню”
Сьвяцкая: “Паказана, што засталося ўсё як ёсьць”
Бяляцкі: “У справаздачы — аб’ектыўная рэальнасьць”
Севярынец: амэрыканцы лічыць умеюць
Статкевіч: “ЗША называюць рэчы сваімі імёнамі”
Паводле справаздачы, сытуацыя з правамі чалавека ў Беларусі ў 2008 годзе надалей заставалася вельмі дрэнная, працягваліся частыя сур'ёзныя парушэньні правоў чалавека з боку ўладаў.
Сярод іншага ў справаздачы адзначаецца:
- Рэзка абмежаваным было права грамадзянаў на зьмену сваіх уладаў.
- Улады ня здолелі расьсьледаваць ранейшыя палітычна матываваныя зьнікненьні грамадзянаў.
- Умовы ў турмах заставаліся надзвычай дрэнныя, працягвалі паступаць паведамленьні пра жорсткае абыходжаньне са зьняволенымі і затрыманымі.
- Працягваліся таксама адвольныя арышты, затрыманьні і зьняволеньні грамадзянаў паводле палітычных матываў, за крытыку ўладаў або за ўдзел у дэманстрацыях.
- Некаторыя судовыя працэсы праводзіліся за зачыненымі дзьвярамі, без прысутнасьці незалежных назіральнікаў.
- Была абмежаваная незалежнасьць судовых уладаў, вынікі судовых працэсаў звычайна былі вызначаныя загадзя.
- Улады надалей абмяжоўвалі грамадзянскія свабоды, у тым ліку свабоду друку, выказваньняў, сходаў і веравызнаньня.
- Улады канфіскоўвалі друкаваныя матэрыялы ў актывістаў грамадзянскай супольнасьці і спынялі або абмяжоўвалі пашырэньне некаторых незалежных сродкаў масавай інфармацыі.
- Дзяржаўныя сілавыя структуры ўжывалі неапраўданую сілу для разгону мірных пратэстаў.
- Карупцыя працягвала заставацца праблемай.
- Няўрадавыя арганізацыі і палітычныя партыі зазнавалі ўціск, штрафы, перасьлед і забароны.
- Рэлігійныя лідэры зазнавалі штрафы, зьняволеньні і дэпартацыю за правядзеньне багаслужбаў, цэрквы зачыняліся, пазбаўляліся рэгістрацыі або выдаляліся з займаных будынкаў.
- Сур'ёзнай праблемай заставалася кантрабанда людзьмі, хоць у змаганьні зь ёй быў дасягнуты пэўны прагрэс.
- Назіраліся дыскрымінацыйныя дзеяньні супраць цыганоў, этнічных і сэксуальных меншасьцяў і ўжываньня беларускай мовы.
- Улады ўціскалі незалежныя прафсаюзы і іх членаў, рэзка абмяжоўвалі магчымасьці рабочых ствараць незалежныя прафсаюзы і ўступаць у іх, арганізоўваць і весьці калектыўныя дамовы.
Поўны тэкст справаздачы па Беларусі (па-ангельску).
