Грамадзкаму рэдактару гэтага тыдня Мікалаю Халезіну 44 гады. Служыў у войску, кінуў так званы“наргас”, калі зразумеў, што ягонае прызваньне – творчасьць.
Працаваў у першых беларускіх незалежных выданьнях, займаўся палітычным кансальтынгам, напісаў некалькі п’ес.
У 2005 годзе з жонкай, Натальляй Калядой, арганізоўвае "Свабодны тэатар" – незалежны калектыў, які ня мае ў Беларусі фінансаваньня, уласнай сцэны і памяшканьняў для рэпэтыцый.
Цяпер гэта частка міжнароднага праекту, якім апякуюцца Вацлаў Гавэл і Том Стопард. Нобэлеўскі ляўрэат ў галіне літаратуры Гаралд Пінтэр аддаў тэатру ўсе правы на свае п’есы. 10 сьнежня 2007 году трупа атрымала прэмію Францускай рэспублікі. А 13 красавiка 2008-га ў Салоніках была ўручаная прэмія «Эўропа – тэатру».
Сёньня Мікалай Халезін разважае пра магчымую лібэралізацыю беларускага ладу:
"Эўразьвяз адмяніў санкцыі, прынятыя некалі для беларускага вышэйшага чынавенства. Калі такія ўплывовыя структуры ідуць на падобны крок, мусіць быць дужа грунтоўная прычына.
Магчыма, эўрапейцаў падштурхнула лібэралізацыя, пільна разгледжаная імі ў нашай краіне. І я вырашыў у зьвязку з гэтым зрабіць наступнае.
Па-першае, сёньня, у сераду, я апрану свой лепшы касьцюм, выйду на вуліцу і даеду да міністэрства юстыцыі. Там пакладу на стол нейкаму чыноўніку заяву аб рэгістрацыі "Свабоднага тэатра", і, вядома ж, яго зарэгіструюць.
Пасьля, шчасьлівы, я зайду ў Палац рэспублікі, каб замовіць там пляцоўку – сыграць “Пакаленьне Джынс” ці “Зону маўчаньня” на гэтай прэстыжнай сцэне.
А яшчэ лепш – мы дамовімся аб паказе ў менскіх школах спэктакля “Спасьцігаючы каханьне”, дзе ідзе размова пра зьніклых.
Ну а потым можна ўжо ўключыць тэлевізію ці радыё. Каб паслухаць добрыя навіны. Тыя, якія чакаем ужо 14 гадоў. Якія адбываюцца ва ўсім сьвеце, апрача нас.
Калі ж, дзякуй Богу, лібэралізацыя прасунецца і далей, то, можа, і "Радыё Свабода" пачне гучаць у эфіры на FM-хвалях…
…Вось гэтага я чакаю ад адмены санкцыяў Эўразьвязу. І, можа, так яно ўсё і адбудзецца.
Ну а калі не – тады Эўразьвяз зрабіў нешта ня тое..."
