Мо се хоҳару се бародар будем, тавре мегӯянд, дари умеди якдигар. Акнун ду хоҳар мондем. Гулнора хоҳари миёнаи мо ғурамарг шуд ва се кӯдакаш ятим монданд. Борҳо Гулнораро мо хоҳару бародарон бо чашму руйи сиёҳу кабуд ва ё дасту пойи докапеч медидаем, вале ҳамеша ба саволҳои мо ё сукут мекард ва ё баҳонаҳо мисли «нохост афтодам», «гов бо шахаш зад» -ро пеш меоварду нигоҳҳашро аз мо мегурезонд.
