Мусоҳиба бо Рамазон Мирзоев, сафири фавқулодда ва мухтори Тоҷикистон дар Русия, дар солҳои 1997-2002-юм.
Дар як конфронси байналмилалӣ дар Кобул мавзӯи нақши рӯҳониён дар барқарории сулҳ дар Афғонистон баррасӣ шуд.
Гузашти 13 сол аз имзои Cозишномаи сулҳ нишон медиҳад, ки дар ҳақиқат вожаҳое, ки ҷонибҳои даргир дар замони хусуматҳо, дар нисбати як дигар раво медиданд, ба мисли «вовчик» ва «юрчик» акнун шунида намешавад.
Дар Рӯзи ваҳдати миллӣ одатан аз нақши кишварҳои миёнарав дар раванди сулҳи Тоҷикистон ситоиш мешавад. Ин чӣ нақше буд? Муруре ба саҳми Эрон, Узбакистон ва давлатҳои дигар, ҳамчун таҷрибае барои корбурд дар Қирғизистони имрӯза ё низоъҳои дигар.
Аз замони имзои Созишномаи сулҳ ва ризоияти миллӣ 12 сол сипарӣ мешавад, аммо то ба ҳол баҳсҳо рӯи он идома дорад.
Бо ин суол Бахши Тоҷикии Радиои Озодӣ ду сол пеш ба хонандагони ин сомона муроҷиат карда буд.
