Ҳар сол айёми баҳор дар Тоҷикистон бо офатҳои табиӣ ҳамроҳ аст ва талафоти ҷонӣ, молӣ ва иқтисодии зиёде ба кишвар мерасонад. Ниҳодҳои давлатӣ аз чораҳои пешгирона сухан мегӯянд, аммо коршиносони мустақил онҳоро нокофӣ медонанд.
Зиёда аз ҳазору дусад минтақа дар Тоҷикистон зери хатари офатҳои табиӣ эълон шуданд. Ба онҳо селу баҳман ё тарма, ярчу сангрез ва фурӯравии замин таҳдид мекунад.
Оби дарёи Панҷ, ки Тоҷикистону Афғонистонро аз ҳам ҷудо мекунад, дар ҳудуди ноҳияи Фархори вилояти Хатлон бештар ҷорӣ шуда, ба қавли сокинон, "соҳилҳоро хароб мекунад".
Вакилони мудофеи Раҳматшоҳ Қурбонов, ронандаи 44-солаи зодаи Тоҷикистон (ҳамзамон шаҳрвандии Русияро дорад), аз Додгоҳи Санкт-Петербург хостаанд, ки то поёни таҳқиқи парвандааш ӯро аз Боздоштгоҳ ба ҳабси хонагӣ гузаронад.
Дар натиҷаи ба дарё сарозер шудани як мошин дар роҳи Душанбе-Чаноқ, се кас ба ҳалокат расида, сарнавишти чор нафари дигар номаълум аст. Ҳодиса баъд аз зуҳри 8-уми май дар ҳудуди ноҳияи Айнӣ рух додааст.
Дар пайи борони шадиду омадани сел дар Варзоб як сокини ноҳия бо чорвояш нопадид шудааст. Пайвандони Ҷалолиддин Оеви 61-сола мегӯянд, чанд рӯз боз ӯро ҷустуҷӯ доранд, аммо бенатиҷа.
Дар натиҷаи омадани сел дар ноҳияи Варзоб ва шаҳри Истаравшан се нафар ҷон бохта, дар чанд минтақаи дигари Тоҷикистон пулу роҳу хонаҳо вайрон гаштаанд. Мақомот мегӯянд, ба қадри тавон ба ҳама кумак мерасонанд. Баъзе аз сокинони осебдида гуфтанд, ҳанӯз ёрӣ нагирифтанд.
Дар натиҷаи омадани сел дар ноҳияи Варзоб ва шаҳри Истаравшан се нафар ҷон бохтаанд.
Таваҷҷӯҳи бисёре аз сокинони Қазоқистон ва берун аз он як моҳ боз ба муҳокимае равона шудааст, ки дар Додгоҳи шаҳри Остона ҷараён дорад.
Муҳоҷирони тоҷик барои кумак ба мардуми осебдидаи Қазоқистон дасту остин бар задаанд. Онҳо соҳилҳоро мустаҳкам мекунанд ва сад(д) месозанд, то аз обхезӣ ва зарари он ба хонаҳои мардум пешгирӣ шавад.
Пайвандони Маҳмадкарими Эмомалӣ хоҳони ёфтан ва ҷазо додани сабабгорони марги ӯ ҳастанд.
Борону сел ба даҳҳо хонавода дар шаҳри Ваҳдат ва ноҳияҳои Рӯдакӣ, Темурмалик ва Восеъ осеб расондааст. Ҳар сол ба сабаби фалокатҳои табиӣ чандин нафар хонаву зодгоҳи худро тарк карда, ба минтақаҳои амн мекӯчанд. Чӣ гуна?
Ёфтҳои бештар
