ĐORĐEVIĆ: Za mene je to kao i za sve ljude koji bliže poznaju prilike u našoj crkvi nešto očekivano i ne deluje mi kao iznenađenje, pa ću podsetiti na nekoliko činjenica. 9. avgusta ove godine mitropolit crnogorsko primorski Amfilohije pojavio se u nekoj slučnoj ulozi jer je sebe postavio kao neku vrstu zamenika, pa je rukopoložio sveštenike beogradsko- karlovačke mitropolije, ovde, što je isključivo nadležnost patrijarha. Još tada je on počeo da figurira kao neka vrsta, uzmimo tu reču uslovno, zamenika. Tako da mi ovo nije iznenađenje Medjutim saopstenje jučerašnje Sinoda , prvo, to je sada odluka Sinoda u avgustu on nije uopšte imao nikakvu odluku Sinoda, ali moramo biti precizni ne kao zamenik niti kao nešto u smislu v.d., nego pomagaće patrijarhu u vršenju dužnosti, to je prvi momenat. Drugi momenat koji se iz jučerašnjeg saopštenja vidi je da se stavlja van snage odluka Sinoda da patrijarha može zamenjivati u nekim poslovima najstariji član u Sinodu po godinama ili po episkopskom stažu, a to je doskora bio gospodin Jovan, sada se ta odluka o Jovanu stavlja ad akta.
RSE: Zanimljivo je još nešto u saopštenju povodom imenovanja Amfilohija. Srpska crkva se praktično pravda vjerujućoj javnosti da ovaj izbor: „ničim ne prejudicira budući izbor patrijarha Srpske pravoslavne crkve“, kako to komentarišete i da li Amfilohije zapravo ima šanse?
ĐORĐEVIĆ: Takva situacija kakvu sada imamo je da mitropolit Amfilohije obavlja dužnost, zamenjuje patrijarha, zaista, barem po kanonima i po propisima koji su na snazi, ne bi smeo ništa da prejudicira jer se patrijarh bira u slučaju da patrijaršijski presto bude upražnjen po strogo propisanim pravilima sadržanim u Ustavu Srpske pravoslavne crkve i još u jednom drugom dokumentu koji se zove „Pravilnik o izboru patrijarha Srpske pravoslavne crkve“, No , ako se nešto ne prejudicira službeno to još ne znači da već ne traje jedana vrsta borbe za vlast što je sasvim normalno, ako hoćete u svim strukturama, pa i u crkvi.
RSE: Nakon osamostaljenja Crne Gore Mitropolija Srpske pravoslavne crkve u Crnoj Gori više puta je saopštavala da ona nije sastavni dio Srpske pravoslavne crkve. Da li se ipak ovim imenovanjem to zapravo demantuje, odnosno potvrđuje da jeste njen dio?
ĐORĐEVIĆ: Ne. Tu ima jedan nesporazum. Mitropolija crnogorsko primorska je sastavni deo Srpske pravoslavne crkve, kao što je sastavni deo Srpske pravoslavne crkve Mitropolija zagrebačko ljubljanska, ali ne gubiti iz vida da svaka eparhija u crkvi i svaka mitropolija ima jednu vrstu svoje autonomije tako da tim još jednom takvom izjavom ništa jasno nije rečeno.
RSE. Italijanka „Republika“ objavila je da je potpisan dokument kojim se postavljaju temelji ujedinjenja pravoslavne i katoličke crkve, te da u tom dokumentu piše da je Papa prvi među patrijarsima, a Rim prvo sjedište. Mislite li da su ove najave realne?
ĐORĐEVIĆ: Za mene to nije novo, iako nemam pojedinosti koje objavljuje „Republika“, list u Italiji, jer se na tome radi godinama. Jedinstvo hrišćana je zapelo kao što znate oko Primata papskog. Pošto Rim nije odustajao od Papskog primata, a pravoslavni nisu hteli, pokušalo se sa nekim srednjim rešenjima i meni je dobro poznato da se u tom smeru radi. Imamo još jednu vrlo zanimljivu potvrdu za to. Pre godinu dana je episkop bački Irinej doslovce rekao: „U budućoj Evropi u budućnosti hrišćanstva Rim će biti pravo sedište,a Papa rimski biće poglavar cele hrišćanske vaseljene“. Pa su se podelila mišljenja, bilo je otpora, otkud to da mi priznajemo Papu, ali ja znam da se na tom radi. Jedno je sigurno da i sa rimske strane postoje nastojanja da do jedinstva dođe. Međutim, otpori će biti veliki. Tako nešto neće lako prihvatiti najuticajnija Ruska pravoslavna crkva, a neće brzo to proći ni u našoj Srpskoj pravoslavnoj crkvi jer je jaz koji nas deli od 1054. godine na ovamo veoma dubok. U istoriji su religije spajale narode, ali su kobno i delile i narode i crkve, bilo je ratova i ovakvih i onakvih, ali prema tome ako je tačno to što „Republika“ piše to biva vest ne dana ne nedelje nego vest veka, ako hoćete.