محمد فواد یو وړوکی ګلالی ماشوم دی، د ده پېلوټي خوښيږي خو نه يې کاغذ پران سره شوق شته او نه کله په الوتکه کې تللی دی.
د کابل ښار په مختلفو سیمو کې د خلکو بوټان رنګوي او د او کار ترڅنګ ښوونځي ته هم ځي...
رمضان اغا یو ځوان دی وايي، تخلص مې بشردوست دی، ما ویل تر اوسه دې داسې څه کار کړی چې بشر یا انسان ته دې خېر رسېدلی وي.
خان یو عمر خوړلی سړی دی، ویل يې نوم مې خان دی خو د پخوانیو خانانو او د اوسنيو ټوپک سالارانو غوندې د ظلمونو وس دې خدای نه راکوي.
حاجي محمد د پکتیا د زرمت دی، دی د پکتیا د واده له ځینو دودونو سر ټکوي چې ځوانان يې مسافر کړي دي او په اسانه واده نه ور رسيږي.
عبدالله هغه ځوان دی چې د نسوارو دوکان لري. دی د نسوارو د جوړولو په اړه غږېدلی او د نسواریانو کیسې يې هم راته کړي او وايي چې د نورو کاروبارونو غوندې د نسوارو کار هم ښه نه دی روان.
عبدالصمد د کندهار د سپين بولدک دی او په کابل کې د پيراشوټ رخت خرڅوي.
خیاطي سره یې ډیره مینه وه او شپاړس کاله کیږي چې خیاطي زده کړې.
محمد کمین بنګش په کابل کې د سړک په سر دوکانداري کوي، دی شکایت لري چې حکومت یې د سړک په سر کار روزګار ته نه پرېږدي...
د ژوند رنګونو په ننني پروګرام کې مو له افغان سرتېري رحمت جان سره مرکه کړې. له هغه مو د هغه د کارونو په اړه پوښتلي:
علي محمد د لغمان دی او په کابل کې عينکې خرڅوي. دی شوقي ځوان دی، ويښتان يې زېړ کړي وو، ما ویل له چا متاثره شوی يې، ویل چې بس دا مې خپل سټایل دی.
حیات الله د کندز دی او وايي چې نږدې ۴۵ کلن یم، دی د مامورینو د یوه موټر موټروان دی، وايي په اوزګار وخت کې د موټرونو د ټایرونو پنچري هم نیسي او نفقه پېدا کوي.
نور راوښيه
