لیدا در یک خانواده فقیر زندگی می کند و می‌گوید که ملاامام مسجد محل شان بدون این‌که مشکلات اقتصادی مردم را در نظر گیرد، از آنها معاش و همچنان غذای فوق العاده تقاضا می‌کند.
وی به رادیوآزادی گفت:
"دولت مکلف است که برای ملای مسجد از طریق حج و اوقاف معاش تعیین کند تا مردم محل آزار نبینند. اگر اینرا نمی‌تواند، به ملا ها بگوید که وقتی از سوی مردم معاش تعین شد نیاز نیست که خانواده ها هم معاش بدهند و هم نان. ما کدام مشکل شخصی با ملا ها نداریم فقط مشکل اقتصادی است که مردم محل و منطقه را شاهد هستیم."
در افغانستان از گذشته ها رسم بر این است که مردم یک محل و یا منطقه به گونه نوبت وار برای ملا امام مسجد شان سه وقت غذا تهیه می کنند.
اما شماری از مردم در کابل می گویند که با بدتر شدن وضعیت اقتصادی در افغانستان این کار برای شان دشوار شده است.
زهرا و شبانه دو باشنده دیگر کابل هم با تایید حرفهای لیدا می گویند که در شرایط امروز افغانستان که مردم نان شب و روز شان را به سختی پیدا می کنند، ملاامامان مساجد نباید از آنها نان فوق العاده توقع داشته باشند.
آنها به رادیوآزادی گفتند:
"هروقت میایند و دروازه را تک تک می کنند که نوبت ملا است و در هر مسجد برای پانزده تا بیست نفر غذا می خواهند ما توان پیدا کردن غذا را برای خود نداریم برای اینها از کجا کنیم. ما شب چاشت دال و پیاوه و شُله می خوریم اما اینها می گویند که برای ما باید غذای مفشن و گوشت و برنج باشد."
"می گویند که برای ما نان درست کنید و آن هم فرمایشی که شوربا و گوشت باشد. سخت بی پیسه گی و غریبی است مردم از کجا کنند که برای اینها گوشت و شوربا تهیه کنند. ما برای پیدا کردن نان خود پریشان هستیم شب را که می داشته باشیم به صبح حیران هستیم چی بپزیم."
اما احمد شاکر باشنده چهاراهی قمبر کابل به رادیوآزادی گفت که این موضوع در مناطق مختلف کابل متفاوت است.
"ما قبلاً در مکروریان اول زندگی می کردیم و ماهانه صد افغانی از طرف محسن سفید های مسجد ما تعیین شده بود اما اختیاری بود اگر پول کمتر و بیشتر هم می دادیم مشکل نبود اما در بعضی مناطق سه وقت نان تنها برای یک نفر تهیه می کنند و این جبری نیست شما برایش یک چیزی خاص پخته کنید همان چیزی که برای خود پخته می کنید به او هم روان می کنید."
خواستیم دراین مورد نظر مقامات وزارت حج و اوقاف حکومت طالبان را در گزارش داشته باشیم که دراین مورد آیا طرز العملی وجود دارد یا خیر، اما فضل حسینی سخنگوی این وزارت به سوالهای رادیوآزادی پاسخ نداد.
در همین حال دوکتور فضل هادی وزین استاد پوهنتون و عضو اتحادیه جهانی علمای مسلمان مقیم ترکیه می گوید که این کار به توافق بین امام و مردم محل رابطه داشته و جنبه اجباری از نگاه شریعت ندارد.
"اگر مطالبه امام از مردم محله در چوکات و داخل قرارداد و عقدی است که بین وی و مردم صورت گرفته در آن صورت مردم باید به عقد خود وفا کنند و غذای را که تهیه آنرا به دوش گرفته اند برای امام مسجد تهیه کنند اما اگر خارج از عقد و خارج از قرارداد زور و اجبار در کار باشد این خلاف شرع و خلاف قانون است و امام حق ندارد که خلاف عقد و قرار دادی که صورت گرفته است مردم را وادار به تهیه غذا کند."
بر اساس گزارشها افغانستان هنوز هم یکی از فقیر ترین کشور های جهان است.
بر اساس یافته های دفتر هماهنگی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا) حدود ۲۲.۹ میلیون افغان که نیمی از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند، در سال ۲۰۲۵ میلادی به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند.
در تازه ترین گزارش برنامه جهانی غذا ماه گذشته گفت که میلیون‌ها افغان در زمستان جاری گرسنه خواهند ماند و بسیاری از مردم تنها با "نان و چای" زندگی می‌کنند.
مردم می گویند که در چنین شرایط نمی توانند برای خود غذای کافی تهیه کنند چه رسد به این که غذای دلخواه امام مسجد محل شان شانرا برآورده سازند.
