بر اساس تصاویر منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی در این نشست دو روزه که به روز سه شنبه ۱۸ فبروری آغاز شده، احمد مسعود، رهبر جبهه ملی مقاومت ، و محمد یاسین ضیاء، رهبر جبهه آزادی افغانستان، نیز شرکت کرده‌اند.
جبهه مقاومت ملی افغانستان، که از برگزارکنندگان این نشست است، در بیانیه‌هایی که در صفحه ایکس (توییتر سابق) خود منتشر کرده، روند ویانا را چتری برای هماهنگی دیدگاهای مخالفان طالبان دانسته و اعلام کرده که چنین نشست‌هایی برای بحث درباره آینده افغانستان، حقوق زنان و دختران و تشکیل حکومت همه‌شمول ادامه خواهد داشت.
این جبهه روند ویانا را مشابه «روند دوحه» توصیف کرده اما ادعا کرده که روند دوحه به عادی‌سازی طالبان کمک کرده، در حالی که نشست‌های ویانا برعکس، بستری برای تبادل دیدگاه‌های مخالف طالبان با مالکیت همه افغان‌ها است.
مشکور کابلی یکی از شرکت‌کنندگان در نشست پنجم ویانا،، درباره هدف و تأثیر این نشست به رادیو آزادی گفت:
«آنچه ما ادعا می‌کنیم این است که مالکیت روند ویانا در دست افغان‌ها است، یعنی احزاب سیاسی مخالف طالبان، جبهه مقاومت ملی، جبهه آزادی، دیوان‌سالاران و دیپلمات‌ها، جامعه مدنی و فعالان حقوق زنان، همگی صاحبان این بحث هستند. بنابراین، اصل این است که از ظرفیت‌های سالم جمهوری استفاده شود. روند ویانا بهترین فرصت برای گذار از این مرحله و مهندسی یک افغانستان دموکراتیک با ارزش‌های اسلامی و ملی است.»
هرچند ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان، به پرسش‌های رادیو آزادی درباره این نشست و روند ویانا پاسخ نداد، اما پیش‌تر تأکید کرده بود که هرگونه نشست مخالف طالبان که در خارج از کشور برگزار شود، هیچ تأثیری بر حکومت و امور آن‌ها نخواهد داشت.
برخی از شرکت‌کنندگان نشست‌های قبلی روند ویانا از حضور در نشست پنجم خودداری کرده‌اند.
شاه محمود میاخیل معاون پیشین وزارت دفاع حکومت جمهوری مخلوع، یکی از آن‌ها است. او در صفحه ایکس خود نوشته که به این دلیل در نشست پنجم شرکت نکرده که به گفته او، «برگزارکنندگان این نشست در کنار جنگ، برای رسیدن به قدرت، حاضرند هرگونه شرایط کشورهای میزبان و نهادهای برگزارکننده را بپذیرند.»
شکریه بارکزی، سفیر پیشین افغانستان در ناروی و یکی از شرکت‌کنندگان نشست چهارم ویانا، نیز درباره عدم حضورش در نشست پنجم به رادیو آزادی گفت:
"به دلیل که با برخی اصول با آن‌ها موافق نبودم، در نشست چهارم شرکت نکردم، با اینکه در تهیه دستور جلسه و تنظیم فهرست مهمانان نقش داشتم. اما باور دارم که افرادی با دیدگاه‌های مشابه باید جای خود را به دیگران بدهند. در نشست پنجم هم شرکت نکردم و در نشست‌های آینده نیز شرکت نخواهم کرد. اما هر نشستی که برای یافتن راه‌حلی مسالمت‌آمیز برای افغانستان تلاش کند و در این راستا تلاش کند، قابل قبول است."
در نشست چهارم ویانا، که در جولای ۲۰۲۴ برگزار شد، شرکت‌کنندگان از سازمان ملل خواستند که روابط خود را با طالبان عادی نکند.
در قطع‌نامه نشست چهارم ویانا، از نشست سوم دوحه که در آن نمایندگان بیش از بیست کشور و سازمان مختلف با طالبان به‌طور یک‌جانبه شرکت کرده بودند، انتقاد شده و آمده بود که دستور کار روند دوحه به نفع طالبان است و این امر، مشروعیت کل روند دوحه را تضعیف می‌کند.
در آن زمان، طالبان اعلام کرده بود که تمایلی به اظهار نظر درباره روند ویانا ندارند.
برخی تحلیلگران سیاسی افغان بر این باورند که روند ویانا، با وجود اینکه تاکنون تأثیری بر تغییر وضعیت داخل افغانستان نداشته است.
غوث جانباز، دیپلمات پیشین و کارشناس امور سیاسی، به رادیو آزادی گفت:
«تاکنون در این نشست‌ها یک نظریه ملی و همه‌شمول و یک دستور کار مشخص شکل نگرفته است. همه نه، اما اکثراً کسانی در این نشست‌ها شرکت می‌کنند که افراد با نفوذ هستند و در بحران‌های مختلف افغانستان یا مستقیماً نقش داشته‌اند، یا درگیر بوده‌اند و یا از آن حمایت کرده‌اند. با این حال، اینکه افغان‌ها در چنین نشست‌هایی گرد هم می‌آیند و نظرات خود را تبادل می‌کنند، امر مثبتی است. اما امید می‌رود که در نهایت، از طریق این نشست‌ها یک حرکت واحد و منسجم و یک دیدگاه ملی درباره آینده افغانستان شکل بگیرد.»
بر اساس اطلاعات یکی از شرکت‌کنندگان در این نشست، این بار اکثر اعضای «شورای سیاستمداران افغان» در انقره، ترکیه، نیزدر این نشست حضور دارند.
به گفته شرکت‌کنندگان، در پنجمین نشست ویانا، نمایندگان حدود ۹۰ گروه، احزاب، سیاستمداران، نهادهای مدنی و فعالان و نمایندگان حقوق زنان شرکت کرده‌اند.
روند ویانا پس از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان در سال ۲۰۲۱ آغاز شد و تاکنون چهار نشست برگزار کرده که میزبانی آن را «انستیتوت امور بین‌المللی اتریش» بر عهده داشته است.
هرچند جامعه جهانی همواره بر تشکیل یک حکومت همه‌شمول در افغانستان تأکید کرده و آن را یکی از شروط به رسمیت شناختن حکومت طالبان دانسته است، اما طالبان گفته‌اند که سیاستمداران پیشین افراد آزموده‌شده‌ای هستند و در ساختار حکومت خود به آن‌ها جای نخواهند داد.