یک باشنده منطقهٔ شاهشهید کابل که نخواست نامش در گزارش نشر شود و کودکانش را به چنین رستورانتی برده، به رادیو آزادی گفت که این کار هزینهٔ زیادی دارد، زیرا به گفتهٔ او باید در رستورانت غذا خورد تا کودکان اجازهٔ بازی در محل بازی را داشته باشند.
ما را به پارک ها اجازه نمیدهند، فقط در همین رستورانتها که آن هم باید برای غذا خوردن برویم، برای کودکان بخشهای محدودی برای بازی ساختهاند، اما حتی اینجا هم کودکان را زیاد نمیگذارند بازی کنند
به محض اینکه غذای تان تمام شد، میگویند بروید تا جا برای دیگران خالی شود. ما شش کودک داریم، هر بار میگویند باید به تفریح برویم، اما چون جای دیگری وجود ندارد، فقط برای غذا خوردن میآییم و بس."
ماجبین، یکی از باشندگان منطقهٔ خیرخانهٔ کابل، نیز سخنان مشابه دارد:
"پارک های رایگان وجود ندارد؛ آنهایی هم که هست، وسایل بازی ندارند، رستورانت ها برای کودکان مکان های تفریحی خوبی ساختهاند، اما فقط خانواده های میتوانند کودکان شان را ببرند که پول داشته باشند. خانواده های فقیر، هم خودشان و هم کودکان شان، از لذت بازی و تفریح محروم ماندهاند."
اما نعمتالله بارکزی، سخنگوی شاروالی کابل تحت کنترل حکومت طالبان، به رادیو آزادی گفت که در حال حاضر در سراسر کابل بیش از ۱۰۰ پارک در دسترس مردم قرار دارد که میتوانند رایگان از آنها استفاده کنند:
"شاروالی کابل در حال حاضر در سراسر کابل ۱۴۱ پارک و مکان تفریحی دارد که شهروندان بدون هیچگونه هزینه میتوانند به آنها بروند. مکانهای تفریحی دیگری مانند پغمان و قرغه نیز وجود دارد. همچنان شاروالی کابل طی سه سال گذشته کار ساخت یک مکان تفریحی دیگر را در تپهٔ نادرخان آغاز کرده که سرکها، مسجد و کارهای داخل محوطهٔ آن تکمیل شده و با توجه به امکاناتی که شاروالی کابل دارد، در نظر است این محل به یک ساحهٔ بزرگ تفریحی تبدیل شود."
در همین حال، مسئولان شماری از پارک های تفریحی خصوصی در کابل نیز ادعا میکنند که از افراد بیبضاعت پول تکت ورودی نمیگیرند و همچنان برای دانش آموزان مکاتب تخفیف ویژه در نظر دارند.
برکتالله ځاځی، مسئول یکی از پارکهای خصوصی، به رادیو آزادی گفت:
"تکت ورودی ۳۰ افغانی است و سپس برای هر بخش داخل پارک، تکت جداگانهٔ ۵۰ افغانی گرفته میشود. بسیاری اوقات در یک روز تا صد نفر میآیند و میگویند پول تکت ندارند، ما هم آنها را رایگان داخل می گذاریم، یک بخش پارک فقط برای شاگردان مکاتب است که برای آنها تا ۷۰ درصد تخفیف میدهیم. زمانی که خانوادهها (زنان) اجازهٔ ورود داشتند، وضعیت خوب بود، چون آنها داخل پارک غذا هم میخریدند و مصرف میکردند. حالا که حضور ندارند، ۸۰ درصد عواید ما کاهش یافته و با ضعیفشدن اقتصاد مردم، کسی چندان به پارک نمیآید."
زنانی که در این گزارش با آنها مصاحبه شده نیز همین موضوع را تأیید میکنند و میگویند حتی پارک های دولتی موجود نیز به دلیل محدودیت های حکومت طالبان، برای آنان قابل دسترس نیست و در نتیجه کودکان شان نیز از این مکانها محروم شدهاند.
پس از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، علاوه بر آموزش بالاتر از صنف ششم و کار در بسیاری اداره های دولتی و غیر دولتی، رفتن دختران و زنان به پارک های تفریحی، میدان های ورزشی و حمامهای زنانه نیز ممنوع شده است.
در همین حال، شماری از کارشناسان حوزهٔ تربیت کودک میگویند که رفتن کودکان به مکان های تفریحی و فراهمکردن فرصت بازی، تأثیر بسیار مهمی بر رشد سالم و آیندهٔ آنان دارد.
از جمله اسما کاکر به رادیو آزادی گفت:
تفریح کودکان زیربنای آیندهٔ آنان را میسازد،کودکانی که بازی میکنند، میدوند یا با دیگر کودکان وقت میگذرانند، اعتمادبه نفس پیدا میکنند.
بازی، فکر کودک را تقویت میکند و مهارت حل مشکل و رهبری را به او میآموزد. همچنان کودکی که در خردسالی از بازی محروم باشد، در آینده ترسو، ضعیف و زود عصبانی میشود. فراهمکردن مکان های تفریحی برای کودکان بسیار مهم است، زیرا آنان تنها از کتاب نه، بلکه از تفریح و بازی هم موارد زیادی میآموزند."
به گفتهٔ خانم کاکړ، برخی تحقیقات بینالمللی در زمینهٔ تربیت کودک نشان میدهد که کودکان، افزون بر غذای مناسب، لباس، آرامش ، محیط امن خانوادگی و استراحت کافی، میتوانند با بازی و تفریح در هوای آزاد و یا در فصل زمستان در مکان های سرپوشیده و گرم، رشد بهتری داشته باشند.
