او میگوید که به دلیل خشکسالی شدید و نبود آب، با خانوادهٔ ۱۶ نفریاش مجبور به ترک خانه و قریهشان شده و به مرکز این ولایت کوچ کردهاند: "من از شاهولیکوت هستم، اما به دلیل همین خشکسالیها به مرکز کندهار کوچ کردهایم، در آنجا رودخانهها نیست، همهچیز خشک شده، برمهها کار نمیکند، حدود ۲۵۰ متر برمه زدیم، اما هیچ فایده نکرد، ناگزیر شدیم منطقه را ترک کنیم."
فرد دیگری که از ولسوالی ارغنداب ولایت کندهار به شهر کندهار کوچ کرده و نخواست نامش در این گزارش ذکر شود، به رادیو آزادی گفت که در بسیاری از مناطق ولسوالیشان سطح آب بین ۸۰ تا ۱۲۰ متر پایین رفته و بیشتر مردم به دلیل مشکلات اقتصادی توانایی حفر چاههای عمیق را ندارند: "اکثر مردم برمه میکنند، اما سطح آب همواره در حال کاهش است، بسیاری تا ۱۰۰ یا ۱۲۰ متر برمه میزنند، ولی سطح آب بسیار پایین رفته است، بعضی از کسانیکه وضع مالی خوبی دارند، عمیقتر حفر میکنند، اما کسانیکه توانایی ندارند، به ناحیه ۱۵ شهر نقل مکان کردهاند."
خشکسالی شدید دهها خانواده را از جنوب افغانستان آواره کرده است
برخی منابع محلی و باشندهگان محل نیز به رادیو آزادی گفتند که تنها در ولسوالی نیش این ولایت، دهها خانواده به دلیل خشکسالی مجبور شدهاند مناطقشان را ترک کرده و به نقاط مختلف این ولایت کوچ کنند.
این تنها ولایت کندهار نیست که باشندهگانش با مشکل کمآبی روبهرو هستند، بلکه مردم شماری از ولایتهای دیگر جنوبی افغانستان نیز با همین مشکل و بحران مواجهاند.
نورالله نوری، یکی از باشندهگان و دهقانان ولسوالی چنارتوی ولایت ارزگان به رادیو آزادی گفت که بسیاری از باشندهگان قریه و بستگانش به دلیل نبود آب و خشکسالی شدید، ناگزیر به ترک محل زندگیشان شده و به شهر کوچ کردهاند: "امسال بسیاری از ولسوالیهای ما، حتی مردم مرکز ارزگان نیز با خشکسالی روبهرو هستند، چون سطح آب بسیار پایین رفته است. بسیاری از مردم کوچ کردهاند، به مناطق دیگر یا به ولایتهایی مانند کندهار رفتهاند تا یک سرپناه پیدا کنند. اینجا حتی مناطقی وجود دارد که سطح آب تا ۱۵۰ متر پایین رفته و مردم دیگر نمیتوانند به آب دسترسی پیدا کنند. بهویژه مردم ولسوالی چنارتو خیلی فقیر هستند، زمینهایشان خشک شده، زندهگی ما خیلی سخت شده است."
در همین حال، یکی از باشندهگان ولسوالی سوری ولایت زابل که دهها جریب زمین زراعتیاش به دلیل همین خشکسالیها آسیب دیده، میگوید حالا حتی به آب آشامیدنی هم به آسانی دسترسی ندارند.
متأسفانه سطح آب ما بسیار پایین رفته، تمام کاریز ها خشک شده، خیلیها کوچیده اند
او که نخواست نامش در گزارش گرفته شود، در صحبت با رادیو آزادی در مورد مشکلاتش چنین گفت: "من در اینجا زمینهای زراعتی دارم، اما متأسفانه سطح آب ما بسیار پایین رفته، تمام کاریز ها خشک شده، خیلیها کوچیده اند، حتی آب آشامیدنی در اینجا وجود ندارد، فامیلهای زیادی اکنون به شهر قلات نقل مکان کرده و در آنجا ساکن شدهاند."
این شکایات باشندهگان ولایات جنوبی افغانستان به دلیل خشکسالی شدید و پایین بودن سطح آب در حالی مطرح میشود که حکومت طالبان و نهادهای مختلف سازمان ملل متحد نیز در این مورد ابراز نگرانی کردهاند.
وزارت انرژی و آب حکومت طالبان پیش از این گفته بود که در حال حاضر حدود ۶۵ درصد مردم کشور به آب آشامیدنی پاک دسترسی ندارند.
مجیبالرحمن عمر، معین این وزارت، در کنفرانس جهانی آب که به تاریخ ۶ حوت سال گذشته در کابل برگزار شده بود گفت، تغییرات اقلیمی، خشکسالی دوامدار، چندین دهه جنگ و افزایش جمعیت یکی از دلایل کمآبی در کشور است.
کارشناسان امور آب از جمله نجیبالله سدید به این باور اند که مدیریت مؤثر آب از سوی مردم و حکومت طالبان در این وضعیت ضروری است.
او به رادیو آزادی گفت: "باید کانالها حفر شوند، جهیلها ساخته شوند، این بندهای کوچک و دند ها در سطح روستاها میتوانند بسیار مؤثر واقع شوند، اما حکومت باید بندهای بزرگ، متوسط و کوچک را احداث کند تا در فصلهای پرآب، آب ذخیره شود، دوم، شیوههای استفاده از آب است؛ در هنگام آبیاری، مردم تا ۷۰ درصد آب را هدر میدهند، بنابراین باید به مؤثریت و روشهای مصرف آب توجه شود."
برنامهٔ اسکان بشری سازمان ملل متحد (یو ان-هبیتات) نیز پیش ازین بر نیاز به سرمایهگذاری گسترده، همکاری و هماهنگی میان سازمانهای بینالمللی برای رسیدهگی به بحران آب در افغانستان و همچنین بر بلند بردن سطح آگاهی عامه در مورد مصرف و مدیریت آب تأکید کرده بود.
این سازمان در ماه حمل سال روان گفته بود که در حال حاضر، ۲۱ میلیون نفر در افغانستان با بحران جدی کمآبی مواجهاند و این کشور در بخش زیربناهای آبی به سرمایهگذاری وسیع نیاز دارد.
این سازمان در ماه سرطان بار دیگر هشدار داد که در پایتخت، کابل، نیز سطح آب بهگونهٔ چشمگیری کاهش یافته و حدود شش میلیون نفر با خطر کمبود آب روبهرو هستند.