به گزارش رسانه‌های هند، آقای سینگ روز دوشنبه ۲۳ سرطان در حال عبور از جادۀ در روستای زادگاه خود، «بیاس پیند»، بود که یک موتر به او برخورد کرد و دچار جراحات شدیدی از ناحیهٔ سر شد. او به شفاخانه منتقل شد ولی بعد درگذشت.
صدراعظم هند با ادای احترام به سینگ گفت: او «به خاطر شخصیت منحصر به فرد و رفتار خود که الهام‌بخش جوانان در یک رشته مهم ورزشی بود، آدمی فوق‌العاده بود».
نریندرا مودی افزود: «او ورزشکاری استثنایی با اراده‌ای بی‌نظیر بود. از درگذشت او بسیار ناراحت هستم. افکارم با خانواده‌اش و میلیون‌ها طرفدارش در سراسر جهان است».
فوجا سینگ که در دهه ۱۹۹۰ به انگلیس مهاجرت کرده بود، پس از مرگ پسرش در سال ۱۹۹۴، دویدن مسافت‌های طولانی را آغاز کرد. او در سال ۲۰۰۰ و در ۸۹ سالگی با ثبت زمان شش ساعت و ۵۴ دقیقه در ماراتن لندن، رکورد سنی بالای ۹۰ سال را جابه‌جا کرد.
آقای سینگ بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۱ در ماراتن‌های لندن، تورنتو و نیویارک شرکت کرد و در ۱۰۰ سالگی نیز رکوردهایی بی‌سابقه در هشت مادهٔ مختلف دو و میدانی در یک روز در تورنتو ثبت کرد.
او دارای گذرنامه بریتانیایی بود که نشان می‌داد سال ۱۹۱۱ در پنجابِ تحت استعمار بریتانیا متولد شده بود، هرچند نامه‌ای از سوی دولت هند اشاره می‌کرد که اسناد سجلی سال ۱۹۱۱ از بین رفته است.
سینگ در سال ۲۰۱۲ مشعل‌دار المپیک لندن بود و در سال ۲۰۱۵ مدال امپراتوری بریتانیا را به پاس خدماتش به ورزش و امور خیریه دریافت کرد.
مرگ پسرش در سال ۱۹۹۴ تأثیر بسیار عمیقی بر او گذاشت، زیرا نحوهٔ این اتفاق بسیار تکان‌دهنده بود.
سینگ و پسرش، کولدپ، هر دو کشاورز بودند و در حین سرکشی به مزارع خود در وسط یک طوفان، یک ورق فلزی موج‌دار که باد آن را بلند کرده بود، سر کولدپ را در مقابل چشمان پدرش قطع کرد.
سینگ که پنج فرزند دیگرش مهاجرت کرده بودند، تنها ماند.
هارماندر سینگ، مدیر ورزشی‌اش، گفت: «او فکر نمی‌کرد زندگی بدون پسرش ارزش زنده ماندن داشته باشد».
سینگ در سال ۲۰۱۳ در ۱۰۱ سالگی آخرین مسابقه رقابتی خود را انجام داد و در ماراتن هانگ‌کانگ، مسابقه ۱۰ کیلومتری را در یک ساعت، ۳۲ دقیقه و ۲۸ ثانیه به پایان رساند.
او پس از بازنشستگی از مسابقات گفت امیدوار است که «مردم من را به خاطر بسپارند و فراموشم نکنند».