در چهارمین گزارش دوره‌ای که این نمایندگی روز سه‌شنبه ۲۴ جون به کمیتهٔ سازمان ملل برای رفع تبعیض علیه زنان (CEDAW) ارائه کرد، گفته که تسلط طالبان بر افغانستان یک عقب‌گرد جدی در حقوق زنان بوده و وضعیت کنونی نشان‌دهندهٔ نقض بی‌سابقهٔ حقوق زنان در تمامی عرصه‌های زندگی است.
ما متأسفانه شاهد چهار سال عقب‌گرد و نقض حقوق زنان و دختران در افغانستان هستیم.
نصیراحمد اندیشه، سفیر و نمایندهٔ دایم افغانستان در سازمان ملل متحد و سرپرست نمایندگی دایمی افغانستان در ژینو هنگام ارائه این گزارش افزود که زمان تحول واقعی و پایدار فرا رسیده است، که با تغییر اساسی در زندگی زنان و دختران محقق می‌شود.
«به‌جای چهار سال پیشرفت، پس از آخرین گزارش ما، ما متأسفانه شاهد چهار سال عقب‌گرد و نقض حقوق زنان و دختران در افغانستان هستیم و متأسفانه این روند معکوس شده، پس از هرگونه پیشرفتی تغییر جهت داده است.»
او افزود که این گزارش با دیدگاه‌ها و تجربیات زنان افغان داخل کشور و مهاجر تکمیل شده و پیشنهادات به این هدف مطرح شده تا مشاهدات نهایی کمیته را شکل دهند و نقشه‌ٔ راهی برای اقدام مؤثر جامعهٔ جهانی در حمایت از حقوق زنان و دختران افغان فراهم کند.
شماری از فعالان حقوق بشر و چهره‌های سیاسی در نود و یکمین نشست دوره‌ای کمیتهٔ رفع تبعیض علیه زنان (CEDAW) اشتراک داشتند.
بنفشه یعقوبی، فعال حقوق بشر و از اشتراک‌کنندگان در این نشست، به رادیو آزادی گفت که آنان تأکید کرده‌اند که زنان افغان باید در تمام پروسه‌های پیش‌رو به‌طور معنی‌دار نقش داشته باشند، زیرا به گفتهٔ وی آسیب محرومیت زنان در بخش‌های مختلف بر تمام جامعهٔ افغانستان در درازمدت تأثیرگذار خواهد بود.
«متأسفانه عقب‌گردی را که ما داشتیم، روی آن بحث صورت گرفت و تقاضای ما از سایر کشورها، جامعهٔ جهانی و همچنان از دولت دی‌فکتوی افغانستان همین است که نصف نفوس جامعهٔ افغانستان، زنان افغانستان هستند و ما نمی‌توانیم با محروم کردن، کنار زدن و گوشه‌نشاندن آنان ادامه بدهیم.»
کشورهایی که عضو کمیتهٔ سازمان ملل برای رفع تبعیض علیه زنان یا کنوانسیون CEDAW هستند، مکلف‌اند هر چهار سال یک‌بار گزارش دهند که چگونه تعهدات خود را در راستای رفع تبعیض علیه زنان اجرا کرده‌اند.
افغانستان، که در ۵ مارچ ۲۰۰۳ به CEDAW پیوسته، اکنون چهارمین گزارش دوره‌ای خود را به کمیته ارائه کرده است.
از سوی دیگر، سازمان عفو بین‌الملل در اعلامیه‌ای که روز دوشنبه ۲۳ جون منتشر کرده، از کشورها خواسته است تا از تحقیقات محکمهٔ بین‌المللی جزایی حمایت کنند، مکانیزم پاسخ‌گویی مستقل در مورد نقض حقوق بشر ایجاد کنند و آپارتاید جنسیتی را به‌عنوان یک جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسند.
سازمان عفو بین‌الملل اعلام کرده که گزارش‌های این سازمان به‌طور گسترده‌ای قضایای نقض حقوق بشر علیه زنان و دختران در افغانستان از سوی طالبان را مستند می‌کند.
در این بیانیه بر محدودیت‌های وضع‌شده بر زنان از جمله ممنوعیت آموزش فراتر از صنف ششم، محدودیت گشت‌وگذار در مکان‌های عمومی یا سفر بدون محرم و ممنوعیت کار در سازمان‌های غیردولتی، اشاره شده است.
حکومت طالبان پس از حاکمیت‌شان بر افغانستان محدودیت‌های زیادی را به‌شمول ممنوعیت در بخش آموزش دختران بالاتر از صنف ششم تا پوهنتون‌ها بر دختران و کار زنان در ادارات دولتی و غیردولتی وضع کرده‌اند.
سیما باهوس، رئیس اجرایی دفتر زنان سازمان ملل متحد، یک روز پیش از این در نشست شورای امنیت گفت که محدودیت‌ها از سوی طالبان بر زنان در افغانستان شدیدتر شده و ۷۸ درصد زنان از حق آموزش، کار و سایر حقوق خود محروم‌اند که پیامدهای آن برای افغانستان و مسیر توسعهٔ آن ویران‌گر خواهد بود.