شماری از دهقانان می گویند که کاهش بی‌سابقۀ میزان بارندگی در سال جاری، زراعت را در بسیاری از ولایات افغانستان با چالش جدی روبرو کرده است.
آنان می‌گویند که آنچه در آغاز فصل بهار کاشته بودند، به‌دلیل نبود باران لازم، نتیجه‌ای نداشت و بسیاری دهقانان متضرر شدند.
یک دهقان در ولایت کندز که نخواست نامش در گزارش گرفته شود به رادیو آزادی گفت:
«خشکسالی امسال بسیار تاثیر بد کرده تمام للمی ها خشک شد ،هیچ باران نشد،آنچه که مردم کشت کرده بود حاصلی ازآن بدست نیآورند، اول بهار خوب همین یکبار بارش ضرورت داشت که نشد،بیحد خساره مند شدند،کشت و کاری را هم که کرده بودند به استفاده از قرض بود،حالا قرض هم بر آنان باقی ماند و حاصل هم بدست نیآمد یک شخص که به این حال دچار شود حالت او چه می شود،روزگار او چگونه خواهد بود،زن و فرزند او همه شان دیگر خوار و زار اند.»
در غرب افغانستان نیز وضعیت مشابهی گزارش شده است،معروف یک دهقان در ولایت بادغیس، به رادیو آزادی گفت که
شرایط کشت و کار در این ولایت بدتر از سال‌های گذشته بوده است.
«در مورد بادغیس شاید طوری که شما شنیده باشید،امسال برخلاف انتظار نسبت به سال های دیگر سالی خوب نیست،امکان دارد حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد کشت و کار صورت گرفته باشد ،ولی ۷۰ درصد کشت زیرآبی نشده مثل گندم و نخود و بعضی چیز های دیگر، طوری که باید حاصل می شد ،نشده است.»
این دهقانان از حکومت طالبان و نهادهای بین‌المللی خواستار اقدام فوری برای جلوگیری از فاجعه انسانی و اقتصادی هستند.
در این حال ادارۀ هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (OCHA) اعلام کرده است که افغانستان همچنان با میزان بارندگی کمتر از حد متوسط در سال جاری روبرو است.
اوچا در پیامی روز یکشنبه ۱۱ می در شبکه ایکس از
تداوم خشکسالی ها و تأثیرات آن به خصوص در برخی از ولایت ها از جمله فاریاب نگرانی کرده است.
در ادامه آمده که فاریاب یکی از ولایت‌های است که در چند سال اخیر بدترین شرایط را داشته و یافته‌ها نشان می‌دهد که اکنون این ولایت در معرض خطر جدی خشکسالی قرار دارد.
این ادارۀ ملل متحد ده روز پیش گفته بود که مبلغ ۱۶.۶ میلیون دالر امریکایی برای کمک به جوامع آسیب‌پذیر در افغانستان به منظور کاهش اثرات خشکسالی در شمال و شمال شرق این کشور اختصاص یافته و این اقدام شامل چهار ولایت فاریاب، سرپل، تخار و بدخشان می‌شود که همچنان از خشکسالی‌های مداوم رنج می‌برند.
براساس گزارش‌های برخی نهادهای بین‌المللی، ادامۀ کاهش بارندگی و تداوم خشکسالی در افغانستان نه تنها امنیت غذایی را تهدید می‌کند، بلکه خطر بیجا شدن داخلی و افزایش نیازهای بشردوستانه را نیز بالا برده است.
